آقای وزیر کشور تمهیداتی برای زائرین اربعین بیندیشید

گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، یادداشت*آقای رحمانی فضلی وزیر محترم کشور سلام و خدات قوت به شما و همه عوامل برگزار کننده مراسم با شکوه اربعین ، امسال هم به لطف خدا و تلاشهای خالصانه عزیزان دست اندرکار ایرانی و عراقی شاهد اربعینی با شکوه ، با حضور 26 میلیون زائر دلداده اهل بیت علیهم سلام از 60 کشور جهان در کربلای معلی برگزار شد و این بزرگترین اجتماع بشری در کمال امنیت در یکی از ناامن ترین کشورهای دنیا بر پا شد و حیرت جهانیان را موجب شد. من و خانواده ام هم دوست داشتیم در شمار دو میلیون زائر ایرانی اربعین باشیم اخبار مرتب می گفت برای رفتن به این سفر داشتن گذرنامه و روادید الزامی است از این رو رفتیم روادید بگیریم.

آقای وزیر برای گرفتن روادید چیزهایی دیدیم که برای روادید روا نبود ببینیم. ما دو روز برای روادید در صف های طولانی بودیم حالا ما به کنار  خیلی از افراد معطل در صف کرمانشاهی نبودند و بندگان خدا به همراه زن و بچه و افراد کهنسال مجبور بودند شبها را در کنار خیابان با روشن کردن آتش و پیچیدن پتو به خود به صبح برسانند شاید فردا یا فرداهای دیگر آرزویشان برای گرفتن روادید روا شود.

خوشبختانه آرزویشان روا شد اما می گفتند این معطلی و این شکل روادید گرفتن برای زوار کربلا روا نیست یعنی در شأن نیست.

بگذریم بعد از خوان اول گذشتیم و با خانواده راهی مرز مهران شدیم چون نزدیک استانمان بود همان مرزی که حدود یک میلیون زائر از آنجا به عراق وارد و از آنجا خارج شدند.

ما ساعت ۱۱ شب راه افتادیم به گمان آنکه شاید ترافیک کمتر باشد حدود ساعت ۳ بامداد به کمربندی شهر ایلام رسیدیم. و خوان دیگری از خوانهای سخت سفر آغاز شد.

آقای وزیر باورتان میشود حدود ده ساعت تمام فقط در این نطقه در ترافیک ماندیم تا حدود دو کیلومتر را بپیماییم.

مادرم فقط سواد خواندن و نوشتن دارد ولی انسان دوران دیده ایست از من پرسید چرا بیشتر این زوار با خودروی شخصی آمدند ؟ ای کاش با وسایل نقلیه عمومی انتقال داده می شدند چون جاده ها و زیر ساختهای ایلام اصلا ظرفیت این همه ماشین را ندارد گفتم مادر می گویند ۷۰ درصد زوار مثل ما با خودروی شخصی آمده اند و قرار است چند کیلومتر مانده به شهر مهران در پارکینگ هایی که در بیابانهای اطراف تدارک دیده شده اند پارک شود مادر گفت پسرم به نظرم بهتر بود خودروها در جایی بهتر مثلا در نزدیک حمیل خودمان پارک می شدند و از آنجا با نظم و فاصله زمانی مناسب با اتوبوس و مینی بوس به مهران منتقل شوند تا این همه زوار در ترافیک و پشت مرز معطل نشوند و در برگشت هم با اتوبوس بین شهری به پارکینک منتقل شوند و از آنجا هم با خودروهای خود و یا اتوبوس های بین شهری به مقصد برسند.

مادرم همچنین گفت نگرانم چون می ترسم این همه جمعیت نتوانند از مرز خارج شوند و در برگشت هم ماشینها در گل بمانند چون هواشناسی گفته که قرار است باران ببارد. برادرم گفت حتما مسئولان ستاد اربعین در این باره چاره اندیشی کرده اند گفتیم ان شاءالله که همین طور است.

در بین راه که باران هم شروع به باریدن گرفت خواهرم پرسید راستی چرا زوار از مرز خسروی کرمانشاه که هم مرز رسمی است و امکانات بسیار بهتر و بیشتر از مرز مهران دارد و دهها هتل شیک هم در قصرشیرین ساخته شده استفاده نمیشود تا هم زوار راحتتر باشند و هم صاحبان هتل که هنوز زیر بار قسط های وامشان هستند از ثمره زحمتشان بهره مند شوند هر چه باشد امکانات و راههای کرمانشاه از ایلام به مراتب بیشتر است برادرم گفت احتمالا به خاطر مسائل امنیتی در نقاط همجوار آنجا در کشور عراق است که امیدواریم این مشکل زودتر حل شود.

کمی که جلوتر رفتیم به ما گفتند که مسیر ایلام به مهران ترافیک سنگینی دارد و چند نفر محلی پیشنهاد دادند که از مسیر کم ترافیک ملکشاهی به مهران برویم که ما هم همین کار را کردیم.

آن مسیر کم ترافیک بود ولی بسیار خطرناک و پر پیچ و خم و کوهستانی که تا آنروز چنین جاده ای را به چشم ندیدیم در بین راه و در یکی از پیچ ها به علت تند بودن آن و لغزنده بودن جاده به ناگهان خودروی ما از مسیر خارج شد و همه ترسیدیم و به امام حسین علیه سلام متوسل شدیم که خوشبختانه به لطف خدا خودروی ما از جاده پایین نیفتاد و به خیر گذشت.

بعد از حدود سه ساعت با هر سختی که بود به مهران رسیدیم شهری ۱۵ هزار نفری که میزبان یک میلیون زائر بود.

آنجا به ما گفتند چند کیلومتر عقب تر برویم و خودرویمان را در پارکینگ های بیابانهای اطراف پارک کنیم سپس در چند کورس به پایانه مهران رسیدیم جمعیت فراوانی آنجا موج میزد به ناگاه به مردم اطلاع دادند به خاطر ازدحام جمعیت دولت عراق از یک ساعت پیش مرز را تا بعد از ماه سفر مسدود کرده است و جمعیت انبوه پشت مرز ماندند راستش از اینکه از زیارت محروم شدیم خیلی ناراحت بودیم.

چند نفر کاسب و راننده محلی علت ناراحتیم را پرسیدند و پاسخم را شنیدند گفتند حالا چرا دیر آمدید گفتم ما ۳ روز پیش قرار بود بیایم دو روز را معطل روادید شدیم و امروز و دیشب را هم در ترافیک ماندیم.

آنها با تعجب گفتند نیازی به روادید نبود این چند روز زوار بدون روادید و حتی گذرنامه از مرز خارج شدند.

گفتم چه میدانم ما خواستیم به قانون و خواسته مسئولان عمل کنیم و آنان در هر مصاحبه ای می گفتند عبور از مرز بدون روادید و گذرنامه ممکن نیست و حتی نگفتند که غیر این دو مدرک زوار چه وسایلی را برای سفر لازم دارند.

مجبور شدیم به خاطر تاریک شدن هوا و خستگی فراوان شب را به همراه هزاران زائر در چادرهای نصب شده در مرز بخوابیم جالب بود برای شام چیزی جزء عدس برای خوردن گیرمان نیامد و برخی از اعضای خانواده به علت حساسیت به عدس قید شام را زدند در این هنگام باران شدت گرفت و رفتیم زیر چادر تا استراحت کنیم ولی چادرها نیز مملو از جمعیت بود سرانجام مجبور شدیم تا صبح بیرون از چادر زیر یک سایه بان پتو به خود بپیچیم به مانند افراد غیر بومی که در شهر ما در خیابانها برای گرفتن روادید در سرما به خود پتو پیچیده بودند.

روز بعد خسته و گرسنه خود را به موکب های شهر مهران رساندیم و دلی از عزا در آوردیم و پس از پیمودن چند کیلومتر مسافت به صورت پیاده خود را به پارکینگ خودرو که چه عرض کنم به پارکینگ گل رساندیم و خلاصه آنجا هم کلی معطل شدیم تا اینکه بالاخره یک تراکتور از روستاهای اطراف به آنجا آمد و با دریافت بیست هزار تومان ماشینمان را از گل در آورد.

باز خدا خیرش دهد. گفته میشد در برخی روزها بصورت میانگین ده هزار نفر زائر وارد مهران میشد و باز گفته میشد مسئولان حضور سه میلیون زائر ایرانی را در مراسم اربعین امسال پیش بینی کرده بودند ، اما پیش بینی فراهم کردن امکانات لازم برای این میزان زائر در مهران دیده نشد.

در مسیر بازگشت به نگرانیهایی که مادرم با تحلیلی عادی پیش بینی کرده بود فکر می کردم که درست از آب در آمده بود و اینکه چرا ستاد ساماندهی اربعین با آنهمه تشکیلات و کارگروه به این موارد آنچنان که باید فکر نکرده بود.

آقای وزیر امیدواریم برای اربعین سال‌ آینده تمهیداتی برای این گونه تمهیداتی که اندیشه شده بود اندیشه شود.

چرا که شأن زوار امام حسین علیه سلام بسیار بالا و والاست و می طلبد بهترین خدمات را به آنان ارایه داد چرا که ما هر چه داریم از عاشوراست.

رسول مرادی -فعال دانشجویی

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.