به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، روزنامه فرهیختگان در واکنش به بیانیه اخیر 3 کشور اروپایی مینویسد: این سه کشور در بیانیهای که محتوای آن تقریبا تکراری است، ایران را مقصر ناکامی مذاکرات معرفی کرده و مدعی شدهاند که ایران، یک فرصت احیای برجام را از دست داد.
این بیانیه میافزاید: «در این بسته نهایی، هماهنگکننده تغییراتی ایجاد کرد که ما را به منتهای انعطافپذیری قابل انجام رساند. متاسفانه انتخاب ایران این بود که این فرصت حیاتی دیپلماتیک را مغتنم نشمرد. ایران در عوض به تداوم برنامه هستهای خود فراتر از توجیه غیرنظامی ملموس ادامه داد.» این ادعاها درحالی صورت میگیرد که مواضع ایران در پاسخ دوم خود به آخرین بسته پیشنهادی اتحادیه اروپا، تفاوتی با رویکرد اصلی و همیشگی تهران نداشته و موضوع جدیدی به شمار نمیآید.
ایران خواهان بسته شدن پروندههای مرتبط با ادعای پیشین درباره ابعاد نظامی فعالیتهای هستهای خود است. بر اساس توافق هستهای سال 2015، تمام پروندههای ادعایی مزبور که مربوط به پیش از سال 2003 هستند، باید بسته شوند. موضع ایران در اصرار بر بسته شدن پروندههای ادعایی موضوع جدیدی به حساب نمیآید. ایران پیشتر در جواب نخست خود به بسته پیشنهادی اروپا نیز آن را مورد تاکید قرار داده بود. با این وجود مقامات قاره سبز سعی کردهاند در پیشزمینهای از فعالیتهای رسانههای فارسیزبان وابسته به جبهه غربی، درخواست تهران را جدید توصیف کرده و آن را مانع از احیای توافق جا بزنند.
بیانیه تروئیکای اروپایی در حالی است که مقامات عالیرتبه قاره سبز طی هفتههای اخیر بهشدت درباره کمبود انرژی در این کشور هشدار دادهاند. بوریس جانسون نخستوزیر سابق انگلیس، چند روز پیش از ترک نخستوزیری به مردم کشورش توصیه کرد تا با خرید کتریهای برقی جدید از هزینههای انرژی خود بکاهند. این توصیه شاید به دلیل ضربهای باشد که او از گرانی انرژی خورد. او به طرز اسفناکی به یکی از قربانیان گرانی انرژی در جهان پس از جنگ اوکراین تبدیل شد.
امانوئل مکرون رئیسجمهور فرانسه نیز به مردم کشورش گفته «عصر فراوانیها به پایان رسیده است» و آنها باید خود را برای کاهش مصرف انرژی و دیگر خدمات آماده کنند.
کشورهای گرفتار اروپایی در این میان دو راه بیشتر پیش روی خود ندارند. یا آنکه چشم خود را بر امنیت بسته و با ادامه واردات انرژی از روسیه دستگاه نظامی این کشور را برای پیشروی در اوکراین تقویت کرده و امتیازات بیشتری به مسکو بدهند یا آنکه به برجام بازگردند؛ موضوعی که ضمن افزایش عرضه انرژی به بازار میتواند امنیت اروپا را نیز تقویت کند. با این حال آنها میخواهند تا ضمن کسب دستاوردهایی مانند افزایش امنیت و کاهش قیمت انرژی امتیاز بلندمدتی به ایران ندهند.
اما اگر تهدیدهای سال گذشته اروپایی نتوانسته خللی در اراده ایران ایجاد کند، اکنون با وخامت اوضاع اروپا، این تهدیدها به مراتب بیارزشتر است.