به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، جعفر گودرزی رئیس انجمن منتقدان درباره درگذشت مازیار شیخ‌محبوبی صدابردار و منتقد سینما نوشت: حضرت سعدی فرموده بود:، چون عضوی به درد آورد روزگار/ دگر عضو‌ها را نماند قرار.. اما گاهی تلخی روزگار فراتر از درد عضو است، آنگاه که عضوی از انجمنی که مسئولیت اش را به عهده داری از درد زیاد، از فریاد می‌گذرد و جانش را بر دار می‌کند... آنگاه بی قراری هم دردی را درمان نمی‌کند و چیزی نمی‌ماند جز دریغ و افسوس از روزگاری که حتی آن‌ها که زندگی هنری داشتند، هنر زندگی را از یاد می‌برند و تنها خاطراتشان را در یاد ما جا می‌گذارند... خاطراتی که همچون نمک بر زخم ناسور فقدانشان می‌شود.
وی با ابراز تاسف از این موضوع که مازیار شیخ محبوبی دومین عضو انجمن منتقدان سینماست که بعد از محسن جعفری راد، به زندگی خود پایان داده گفت: کمتر از یک سال این دو اتفاق تلخ رخ داده است و حالا به این می‌اندیشم که ما نویسندگان و منتقدان سینمایی که نگران از دست رفتن سینما بودیم حالا باید نگران سینماگران و سینمانویسانی باشیم که از دست می‌روند. مازیار شیخ محبوبی صدا بردار سینما هم بود، اما انگار کسی صدای خود او را نشنید، صدای تنهایی اش... نه! شاید این تنها صدا نیست که می‌ماند گاهی صدایی که شنید نمی‌شود می‌رود... صدایی که سکوت و خاموشی را انتخاب می‌کند. این سکوت، بالاترین فریاد است... به داد سکوت هم برسیم!
ارسال نظرات