به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو _ فاطمه قدیری، چند دهه است که با افزایش تصاعدی مادران شاغل و همچنین بالا رفتن سن ازدواج و فرزندآوری (و بالطبع بالا بودن سن مادربزرگ و پدر بزرگ ها) مشکل نبود محل مناسب برای نگهداری کودک برای تعداد زیادی از خانواده‌های ایرانی مشکل ساز شده است. تقریبا کسی به مادرانی که به اجبار فرزندان خود را به مهد‌های بی کیفیت می‌سپارد و یا به دلیل پیدا نکردن مکانی امن و مناسب از تحصیل و یا کار کردن باز می‌ماند توجه نمی‌کند. صدای این مادران نه تنها در ایران، بلکه در اکثر نقاط جهان به قدری خاموش است که گا‌ها سیاستمداران و کارفرمایان فراموش می‌کنند زنان زیادی با چنین مشکلی دست و پنجه نرم می‌کنند.
مثلا شرکت‌های بزرگی مانند فیس‌بوک اخیراً اعلام کردند که توسعه چند میلیون دلاری خود را شامل مسکن کارمندان، تعمیرگاه دوچرخه، یک میخانه، آرایشگر و حتی یک مراقبت روزانه سگ‌ها می‌کنند، اما هیچ خبری از خدمات نگهداری از فرزند نیست.
علی رغم قانون جوانی جمعیت، تاکید فراوان بر تشویق زوج‌های جوان به فرزند آوری و تسهیلاتی که ارگان‌های دولتی، وزارت خانه‌ها و ... باید به مادران ارائه کنند متاسفانه آمار دقیقی از مکان‌هایی که خدماتی همچون مربی و مهد کودک برای نگهداری کودکان ارائه می‌دهند در دسترس نیست.
طبق آمار در دسترس، در آمریکا حدود ۷ درصد از شرکت‌ها خدمات مراقبت روزانه کودکان در محل را به کارکنان ارائه می‌دهند. برای مثال از سال ۲۰۰۴، گوگل دو مرکز مراقبت روزانه را افتتاح کرد که حدود ۲۰۰ کودک را در دو سایت مختلف در خود جای می‌دهد. آن‌ها از این امتیاز جدید به عنوان یک ابزار کارآمد استخدام استفاده کردند و رشد شرکت چشم گیر بود. این رشد به قدری ملموس و آنقدر موثر بود که این شرکت برای پاسخگویی به تقاضای مراقبت از کودک و مقرون به صرفه نگه داشتن آن تمام تلاش خود را به کار گرفت و پس از مدتی سایت سوم نگهداری را نیز راه اندازی کرد.
وقتی یک کارفرما خدمات مراقبت از کودک را در محل ارائه می‌دهد، کارمندان سخت‌تر کار می‌کنند، در شغل خود باقی می‌مانند و همچنین روز‌های کاری کمتری را از دست می‌دهند. مطالعات نشان داده اند که عملکرد کارکنان بالاتر و غیبت در میان کارمندانی که از خدمات مراقبت از کودک در محل کار استفاده می‌کنند کمتر از کارمندانی است که از خدمات خارج از محل استفاده می‌کنند. مطالعات نشان داده است که تقریباً نیمی از والدین شاغل حداقل هر شش ماه یک بار به طور متوسط ۴ روز کاری را به دلیل مشکلات پیش آمده برای مراقبت از کودک از دست می‌دهند. یعنی هر فرد شاغل حداقل ۸ روز در سال راندمان کاری صفر را تجربه می‌کند.
یافتن مهد کودک با کیفیت می‌تواند بسیار دشوار باشد، بنابراین وجود این گزینه در محل کار به والدین این فرصت را می‌دهد تا نیاز‌های شخصی خود و فرزندشان را برآورده کنند. فرزندان خود را در طول روز بررسی کنند و با اضطراب جدایی کمتری کار کنند. علاوه بر این، به والدین این امکان را می‌دهد که با فرزندان خود به محل کار بروند و در صورت تمایل، ناهار و وقت استراحت را با هم بگذرانند که همین امر زمان جدایی آن‌ها را به حداقل می‌رساند و موجب کمتر شدن اضطراب جدایی کودکان می‌شود. علاوه بر این، این واقعیت که فرزند کارمندان توسط فردی که با شرکت در ارتباط است مورد مراقبت قرار بگیرد، باعث می‌شود ترس از وقوع اتفاقات ناگوار در والدین کاهش یابد.
مدیران باید به این باور برسند که مادر یا پدر شاغلی که می‌تواند فرزند خود را در محل کار ببیند، از بازدهی کمتری برخوردار نیست. برعکس، او کارآمدتر است و در پایان روز احساس شادی و آرامش بیشتری دارد، زیرا وقت خود را برای تماس ها، رفت و آمد به مهدکودک و استرس‌های ناشی از دور بودن از فرزند خود تلف نمی‌کند.
مهمترین دارایی یک شرکت، افرادی هستند که شرکت را از طریق خلاقیت و نوآوری به جلو می‌برند. هرچه حواس پرتی و نگرانی‌ها در مورد مشکلات خارج از محل کار کمتر باشد، فرد سازنده‌تر خواهند بود. مزایای مراقبت از کودک در محل کارکنان فعلی را حفظ می‌کند، اما همچنین به عنوان یک ابزار استخدام برای افراد کارآمدی است که قصد تشکیل خانواده و یا بزرگتر کردن آن را دارند. وجود مهد در محل کار روحیه کاری خوبی ایجاد می‌کند. وقتی یک کارفرما گزینه‌هایی را برای مراقبت از کودک در طول ساعت کاری پیشنهاد می‌دهد، به کارمندان نشان می‌دهد که آنقدر ارزشمند هستند که سزاوار داشتن یک شغل مناسب در کنار یک خانواده شاد باشند.