به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو بر اساس این کتاب، امروز پس از گذشت چهار دهه از انقلاب اسلامی و شکل‌گیری نهادهای مختلف برای رفع نیازهای مادی و معنوی مردم، چنین احساس می‌شود که پایگاه اصلی این حرکت یعنی مساجد، مغفول مانده و جایگاه خود را پیدا نکرده است. این در حالی است که بالغ بر هفتادهزار مسجد در کشور وجود دارد که گسترده‌ترین شبکۀ فراگیر اجتماعی را در جمهوری اسلامی ایران شکل می‌دهد؛ اما نیازمند مدیریت و سیاست‌گذاری خلاق و پویا در سطح کلان برای بهره‌برداری بهتر و دقیق‌تر از این نهادهای دینی است.
به استناد این اثر، در حال حاضر بیش از ١۵ نهاد و سازمان به‌صورت پراکنده و منفک از هم و بدون انسجام و هماهنگی در مسجد فعال‌اند که متأسفانه به سبب فقدان برنامه‌های راهبردی مشخص و نیز تعدد مراکز تصمیم‌گیری و شیوه‌های اجرایی ناهماهنگ غیرفراگیر و همچنین پراکندگی منابع مالی، امکانات و…، قدرت اثرگذاری بر مردم، به‌ویژه جوانان و نوجوانان، و جذب آنان را در حد انتظار از دست داده‌اند.
ارسال نظرات