گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو: گروه‌های تروریستی مخالف حکومت سوریه اعلام کرده‌اند که توانسته‌اند دمشق، پایتخت این کشور، را تصرف کرده و حکومت بشار اسد را سرنگون کنند. این تحول، نه‌تنها یکی از مهم‌ترین نقاط عطف در جنگ داخلی سوریه محسوب می‌شود، بلکه توازن قدرت در این کشور را به‌شدت دگرگون کرده است. این عملیات که با نام "ردع العدوان" شناخته می‌شود، توسط ائتلافی از نیروهای مختلف مسلح طراحی و اجرا شد و نشان‌دهنده انسجام نسبی میان مخالفان برای یک هدف مشترک است.
ائتلافی از نیروهای مختلف: بازیگران اصلی صحنه
این ائتلاف شامل گروه‌های متنوع و غالبا تروریستی از نیروهای اسلام‌گرا، ملی‌گرا و حتی شبه‌نظامیان محلی است که هرکدام به‌نوعی سهمی در اشغال سوریه داشته‌اند
گروه‌های برجسته در عملیات "ردع العدوان"
- هیئة تحریر الشام (HTS): قدرتمندترین گروه تروریستی که تحت رهبری ابو محمد الجولانی قرار دارد و نقشی محوری در هماهنگی عملیات ایفا کرده است.
- انصار التوحید: یک گروه تروریستی رادیکال که همواره در خط مقدم نبردها حضور دارد.
- جیش العزة و جیش الأحرار: دو نیروی تروریستی مهم و تأثیرگذار در عملیات‌های میدانی.
- الحزب الإسلامی الترکستانی: متشکل از مبارزان تروریست ترکستانی که تجربه زیادی در جنگ چریکی دارند.
- جماعة الأوزبک والأنصار: مبارزانی تروریستی ازبکستانی که به همراه متحدانشان در بسیاری از نبردهای سرنوشت‌ساز مشارکت داشته‌اند.
گروه‌های تروریستی ملی‌گرا و وابسته به ارتش ملی سوریه
- فیلق الشام و الجبهة الشامية: دو گروه کلیدی تروریستی که با حمایت ترکیه، محوریت برخی عملیات‌ها را برعهده داشته‌اند.
- سلطان سلیمان شاه (العمشات) و فرقة الحمزة (الحمزات): این گروه‌های تروریستی تحت ائتلاف "القوة المشترکة" به‌طور مؤثر همکاری کردند.
قدرت انسانی: پشتوانه‌ای برای موفقیت عملیات‌ها
گزارش‌ها حاکی از آن است که این ائتلاف بیش از ۷۰ هزار نیروی مسلح تروریستی را برای شرکت در عملیات‌های مختلف بسیج کرده است. نیروهایی که عمدتاً تجربه نبردهای سنگین در مناطق استراتژیک را داشته و تحت فرماندهی منظم اتاق‌های عملیات مشترک فعالیت می‌کنند.
تصرف دمشق: پیروزی نمادین و استراتژیک
دمشق، به‌عنوان قلب سیاسی سوریه و مقر حکومت بشار اسد، از ابتدا یک هدف استراتژیک برای مخالفان و گروهک‌های تروریستی محسوب می‌شد. تصرف این شهر علاوه بر تأثیر روانی بر نیروهای دولتی، مسیر تازه‌ای برای گسترش کنترل مخالفان به مناطق دیگر کشور گشوده است.
این رخداد نه‌تنها نشان‌دهنده همگرایی نسبی میان مخالفان است، بلکه از ضعف روزافزون نیروهای دولتی در برابر حملات منسجم خبر می‌دهد. هرچند چالش‌هایی همچون تثبیت مناطق تصرف‌شده و مدیریت اختلافات داخلی همچنان پیش‌روی مخالفان باقی است، اما این پیروزی می‌تواند نقطه عطفی در جنگ داخلی سوریه به‌شمار رود.