اولین بیانیه بشار اسد پس از خروج از سوریه

:به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، کانال تلگرامی وابسته به ریاست جمهوری سوریه، بیانیه ای از بشار اسد صادر کرد. متن کامل این بیانیه بدین شرح است 

با گسترش تروریسم در سراسر سوریه و در نهایت رسیدن آن به دمشق در عصر شنبه 7 دسامبر 2024، پرسش‌هایی درباره سرنوشت و محل حضور رئیس‌جمهور مطرح شد. این اتفاق در میان سیلی از اطلاعات نادرست و روایت‌هایی که از حقیقت بسیار دور بودند رخ داد، و تلاش داشتند تا تروریسم را به‌عنوان انقلابی برای آزادی سوریه بازسازی کنند.

در چنین مقطع حساس تاریخی که حقیقت باید در اولویت قرار گیرد، ضروری است که این تحریف‌ها را برطرف کنیم. متأسفانه شرایط حاکم در آن زمان، از جمله قطع کامل ارتباطات به دلایل امنیتی، انتشار این بیانیه را به تأخیر انداخت. با این حال، این به معنای نادیده گرفتن جزئیات کامل حوادثی که رخ داد، نیست؛ جزئیاتی که در فرصت مناسب ارائه خواهد شد.

اولاً، خروج من از سوریه نه برنامه‌ریزی‌شده بود و نه در ساعات پایانی نبردها رخ داد، همان‌طور که برخی ادعا کرده‌اند. برعکس، من تا بامداد یکشنبه 8 دسامبر 2024 در دمشق ماندم و به وظایف خود ادامه دادم. وقتی نیروهای تروریست به دمشق نفوذ کردند، من به لاذقیه رفتم تا در هماهنگی با متحدان روسی خود بر عملیات‌های نبرد نظارت کنم. با رسیدن به پایگاه حمیمیم در همان صبح، مشخص شد که نیروهای ما از تمام خطوط نبرد عقب‌نشینی کرده و آخرین مواضع ارتش سقوط کرده است. با بدتر شدن وضعیت در میدان نبرد، پایگاه نظامی روسیه نیز تحت حملات شدید پهپادی قرار گرفت. با توجه به نبود امکان خروج از این پایگاه، مسکو درخواست کرد که فرماندهی پایگاه برای تخلیه فوری به روسیه در همان شب یکشنبه 8 دسامبر برنامه‌ریزی کند. این اتفاق یک روز پس از سقوط دمشق و فروپاشی آخرین مواضع نظامی و فلج شدن بقیه نهادهای دولتی رخ داد.

در طول این حوادث، من در هیچ لحظه‌ای به کناره‌گیری یا پناه بردن فکر نکردم و هیچ فرد یا گروهی چنین پیشنهادی نداد. تنها گزینه ادامه نبرد در برابر هجوم تروریستی بود.

من تأکید می‌کنم که شخصی که از اولین روز جنگ، نجات کشور را به خاطر منافع شخصی رد کرد یا حاضر نشد مردم خود را در برابر پیشنهادها و تطمیع‌های بی‌شمار به خطر بیندازد، همان فردی است که در خطرناک‌ترین میدان‌های نبرد کنار افسران و سربازان ارتش ایستاد و تنها چند متر با تروریست‌ها فاصله داشت. همان فردی که در تاریک‌ترین سال‌های جنگ، کشور خود را ترک نکرد و همراه خانواده‌اش کنار مردم خود باقی ماند، در حالی که در زیر بمباران و تهدیدهای مداوم تروریست‌ها از پایتخت دفاع می‌کرد.

علاوه بر این، همان فردی که هرگز مقاومت در فلسطین و لبنان را رها نکرده و به متحدانی که کنارش ایستادند خیانت نکرده است، نمی‌تواند همان کسی باشد که مردم خود را ترک کند یا به ارتش و ملتی که به آن تعلق دارد خیانت کند.

من هرگز به دنبال منافع شخصی نبوده‌ام، بلکه همیشه خود را امین یک پروژه ملی دانسته‌ام؛ پروژه‌ای که با ایمان مردم سوریه و باور آن‌ها به آینده‌اش حمایت شد. من اعتقادی استوار به ایمان آن‌ها و توانایی‌شان برای حفاظت از دولت، دفاع از نهادهایش و حفظ تصمیماتشان تا آخرین لحظه داشته‌ام.

وقتی دولت به دست تروریسم می‌افتد و توانایی برای مشارکت معنادار از بین می‌رود، هر موقعیتی بی‌هدف می‌شود و اشغال آن بی‌معنا خواهد شد. این مسئله به هیچ وجه حس عمیق تعلق من به سوریه و مردمش را کم نمی‌کند. این پیوندی است که توسط هیچ شرایطی سست نمی‌شود. این حس تعلق، سرشار از امید است که سوریه بار دیگر آزاد و مستقل خواهد شد.