به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سال‌هاست که بخش Taara آلفابت اتصال اینترنت را در مناطق دوردست با فرستنده‌هایی به اندازه چراغ راهنمایی ارائه می‌کند که در فواصل طولانی با استفاده از پرتو‌های نور ارتباط برقرار می‌کنند. تیم پشت آن اکنون این فناوری را به تراشه‌ای به اندازه یک ناخن کاهش داده است.
Taara از چشم انداز ارائه دسترسی به اینترنت برای جوامع دورافتاده بدون نیاز به مسیریابی اتصالات دست و پا گیر فیبر نوری به آنها نشات گرفته است. Taara Lightbridge این مشکل را با سیستم‌های ارتباطی نوری بی سیم خود حل کرد. مشابه نحوه انتقال داده‌ها از طریق کابل‌های فیبر نوری، سیستم تارا از فرستنده‌های دقیقی استفاده می‌کند که در بالای قطب‌های بلند یا سقف‌های ساختمان نصب شده‌اند تا نور را بین یکدیگر با استفاده از آینه‌ها و حسگر‌ها - بدون سیم‌هایی که بین آنها وجود داشته باشد، بتابانند.
سیستم لایت بریج در اندازه کامل، سرعت فیبر مانند ۲۰ گیگابیت بر ثانیه را در فواصل تا ۱۲.۴ مایل (۲۰ کیلومتر) مدیریت می‌کند. تراشه‌های فوتونیک سیلیکونی کوچکی که می‌توانند جایگزین آنها شوند، در حال حاضر می‌توانند داده‌ها را با سرعت ۱۰ گیگابیت بر ثانیه در فاصله ۰.۶۲ مایلی (۱ کیلومتری) از طریق هوا منتقل کنند.
ماهش کریشناسوامی، مدیر کل Taara توضیح می‌دهد که این تراشه سخت‌افزار را در فناوری Lightbridge فعلی با نرم‌افزار هوشمندانه‌ای برای هدایت دقیق نور جایگزین می‌کند.
کریشناسوامی می‌گوید: در حالی که پل لایت تارا نور را به صورت فیزیکی هدایت می‌کند، با تراشه تارا، بسیاری از اجزای مکانیکی را حذف کرده‌ایم و یک راه‌حل حالت جامد برای هدایت خودکار پرتو طراحی کرده‌ایم. در قلب این نوآوری، آرایه فازی نوری، یک سیستم پیشرفته است که نور را با دقت فوق العاده‌ای هدایت، ردیابی و تصحیح می‌کند.
روی هر تراشه Taara صد‌ها ساطع کننده نور کوچک وجود دارد. با استفاده از نرم افزار برای کنترل زمان انتشار نور، می‌توانیم جبهه موج نور را دستکاری کرده و آن را به جایی که باید برود هدایت کنیم.
اگر این تراشه درست مانند فرستنده‌های بزرگ Lightbridge کار کند، این تراشه می‌تواند استفاده از فناوری مقرون به صرفه و نگهداری آسان Taara را در مناطق صعب العبور در سراسر جهان آسان‌تر کند.
آنچه در مورد Taara در حال حاضر جالب است این است که چگونه به کسب و کار‌های شبکه محلی این امکان را می‌دهد که از ارائه دهندگان خدمات اینترنتی بزرگ چشم پوشی کنند و در عین حال که زیرساخت را در اختیار دارند، به جوامع منطقه ارتباط برقرار کنند.
در ژوئیه ۲۰۲۳، Taara اشاره کرد که فناوری آن در "صد‌ها جامعه در ۱۳ کشور" از جمله هند، نیجریه، آفریقای جنوبی، زیمبابوه، تانزانیا، رواندا و نیوزلند مورد استفاده قرار گرفته است. این برنامه همچنین شامل پلتفرمی به نام Taara Share است که در غنا و کنیا عملیاتی است و به مردم امکان می‌دهد با استفاده از یک برنامه تلفن همراه و روتر‌های نصب شده در دارایی‌شان، داده‌های سریع و ارزان را به دیگران در منطقه بفروشند. Taara گفت که این تأثیر مفید بیشتری در مکان‌هایی ایجاد می‌کند که اتصال تلفن همراه کند یا در دسترس نیست.
محققان این پروژه می‌گوید: ما به ایجاد جریان‌های درآمدی جدید برای کارآفرینان و فرصت‌های جدید برای افرادی که در غیر این صورت از مزایای دسترسی به اینترنت قابل اعتماد بهره‌مند نمی‌شوند، کمک کرده‌ایم. Taara Share نه تنها معیشت را برای کارآفرینان محلی ایجاد کرده است، بلکه فرصت‌های کار از راه دور را برای ساکنان فراهم کرده است، اشکال یادگیری را برای دانش‌آموزان غنی‌تر کرده، و موارد دیگر.
بازگشت به تراشه - کریشناسوامی معتقد است برنامه‌های بالقوه بیشتری وجود دارد که می‌توانند قفل آن را باز کنند. ما فرصت‌هایی را برای آوردن اینترنت پرسرعت به مناطق محروم، بازنگری در نحوه ساخت و عملکرد مراکز داده، فعال کردن سریعتر، (و) ایجاد ارتباطات ایمن‌تر برای وسایل نقلیه خودران می‌بینیم.
هنوز کار برای انجام دادن وجود دارد. هدف تیم Taara توسعه برد و ظرفیت تراشه با ایجاد یک تکرار با هزاران فرستنده است. " همچنین یک تراشه نسل دوم می‌سازد و آن را در محصول بعدی Taara که قرار است سال آینده عرضه شود، وارد می‌کند.