به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، «عبدالباری عطوان» تحلیلگر معروف فلسطینی و سردبیر روزنامه رای‌الیوم، در سرمقاله جدید خود برای این روزنامه به اجلاس سران عربی در قاهره که روز گذشته برگزار شد اشاره کرده و نوشت: پرداختن به پروژه بازسازی سریع نوار غزه و برگزاری کنفرانس بین المللی جهت بحث در مورد بودجه لازم برای اجرای این پروژه بدون آوارگی مردم غزه، که در بیانیه پایانی اجلاس سران عرب در قاهره به آن اشاره شد، نکته خوبی است؛ اما نردبان اولویت‌ها را وارونه می‌کند و مسائل مهم و سرنوشت ساز را نادیده می‌گیرد.
عطوان افزود: توضیح بیشتری می‌دهیم و می‌گوئیم که توهین عامدانه رژیم صهیونیستی به این نشست و همه مشارکت کنندگان در آن و یا حتی کسانی که این اجلاس را تحریم کرده بودند، علناً در جنگ گرسنگی علیه نوار غزه، با توقف ورود کمک‌های بشردوستانه به این باریکه از دو روز گذشته همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان دیده می‌شود. این اقدام رژیم صهیونیستی توهین علنی آن و حامی آمریکایی‌اش به اعراب و تحقیر آنهاست و مطمئن هستند که اعراب هیچ پاسخی به این توهین‌ها نخواهند داد؛ همانطور که در گذشته به همین صورت بوده است.
این نویسنده فلسطینی افزود: گزارش‌های اولیه از داخل نوار غزه قحطی زده، بیانگر تشدید نگرانی و ترس ۲ میلیون انسان در این باریکه از مرگ بر اثر گرسنگی است؛ جایی که رژیم اشغالگر همه گذرگاه‌ها را به روی کامیون‌های حامل کمک رسانی به غزه بسته و قیمت کالا‌های اساسی ۲۰۰ درصد افزایش پیدا کرده و رژیم اشغالگر از سلاح گرسنگی برای مرگ فلسطینی‌ها استفاده می‌کند، آن هم در برابر گوش و چشم اعرابی که سر سفره‌های مجلل می‌نشینند. ما واقعاً نمی‌دانیم که اعراب چگونه می‌توانند این ضیافت‌های مجلل را برگزار کنند؛ در شرایطی که برادران روزه‌دارشان تنها در فاصله چند کیلومتر از آنها در نوار غزه حتی یک قرص نان، خرما و آب هم پیدا نمی‌کند تا روزه خود را باز کنند.
در ادامه این مقاله آمده است: رژیم اشغالگر با استفاده از سلاح گرسنگی علیه مردم غزه، مستقیماً سران عرب شرکت کننده در اجلاس قاهره را به چالش می‌کشد و هدف آن تحریک و باج‌خواهی از این حکام عربی و وادار کردن آنها به اعمال فشار علیه جنبش‌های مقاومت در نوار غزه به رهبری حماس، جهت تسلیم شدن در برابر شرط‌های این رژیم است؛ یعنی تمدید مرحله اول توافق آتش بس و شانه خالی کردن از همه بند‌های توافق، از جمله عقب نشینی کامل صهیونیست‌ها از نوار غزه و توقف کامل جنگ. (لازم به ذکر است که این فشار‌ها علیه حماس قبل از اجلاس قاهره آغاز شده بود و همچنان در حال افزایش است).
این نویسنده عرب زبان خاطرنشان کرد: اگر این اجلاس سران عرب و مشارکت کنندگان در آن، اقدامات عملی برای مقابله با این زورگویی رژیم صهیونیستی و حمایت آمریکا از آن انجام ندهند، به مثابه لکه ننگی خواهد بود که بهایی سنگین دارد و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم اشغالگر را برای ادامه جنگ گرسنگی و نسل کشی که از یک سال و نیم گذشته در نوار غزهِ اشغال شده به راه افتاده بود، گستاخ‌تر می‌کند.
عطوان تاکید کرد: همه ما شک نداریم که همه سران عرب که در نشست قاهره شرکت کرده بودند، حتی یک گلوله هم برای دفاع از دو میلیون عرب مسلمان در نوار غزه شلیک نخواهند کرد و مردم فلسطین و صد‌ها میلیون نفر از ملت‌های جهان هم از مطرح کردن چنین درخواستی که البته یک درخواست مشروع و اخلاقی است، ناامید شده‌اند؛ زیرا اغلب حکام عربی در واقع خودشان را به مردن زده‌اند و ذره‌ای شهامت، کرامت و مسئولیت ملی و اخلاقی ندارند و اگر نام مقاومت غزه را بشنوند بیهوش می‌شوند.
بر اساس این مقاله، مخالفت با آوارگی مردم نوار غزه گام خوبی است، اما اقدام قهرمانانه‌ای نیست و در چارچوب دفاع از مردم غزه قرار ندارد. پیش از این بسیاری از غیر مسلمانان اروپایی و غیر اروپایی هم با آوارگی مردم فلسطین مخالفت و آن را محکوم کرده بودند، اما سران عرب در وهله نخست برای دفاع از خود و امنیت ملی خودشان با پروژه آوارگی فلسطینی‌ها مخالفت می‌کنند.
سردبیر رأی الیوم ادامه داد: سران عرب خیلی خوب می‌دانند که اگر به این پروژه توطئه آمیز که از غزه آغاز می‌شود و تا مصر، اردن عربستان سعودی و همه کشور‌هایی که نامزد میزبانی از آوارگان فلسطینی هستند، واکنشی نشان ندهند، نتانیاهو هرگز با ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی مخالفتی ندارد، بلکه خیلی هم از آن حمایت می‌کند؛ اما این کشور باید در شبه جزیره عربی تأسیس شود. امروز می‌بینیم که نتانیاهو چگونه منطقه‌ای را در جنوب سوریه که دو برابر مساحت نوار غزه است، اشغال کرده و نوار مرزی عریض و طویلی از لبنان را نیز به اشغال خود درآورده و پروژه‌های خطرناک دیگری در راه است.
در ادامه این یادداشت آمده است: اگر اجلاس سران عربی تصمیمات عملی را برای اجرای فوری اتخاذ نکند که اولین آنها مقابله با جنگ نسل کشی و گرسنگی رژیم صهیونیستی علیه غزه، دومی متوقف کردن همه میانجیگری‌ها که در واقع پوششی برای تجاوزات و جنایات رژیم صهیونیستی علیه کرانه باختری، غزه و جنوب لبنان به شمار می‌رود، و سومی اخراج سفرای رژیم صهیونیستی از پایتخت‌های خود و قطع کامل ارتباط با تل آویو است، آنگاه همه شرکت کنندگان در این نشست، لکه ننگ سیاهی بر پیشانی خود می‌چسبانند و از وسیع‌ترین دروازه‌های ننگ و شرم وارد می‌شوند.
عبدالباری عطوان تصریح کرد: شاید گروه‌های مقاومت اندکی عقب بروند تا از خون مردم غزه محافظت کنند، اما هرگز نباید تحت فشار‌های عربی، آمریکایی و صهیونیستی سلاح خود را زمین بگذارند. در طول تاریخ هیچ جنبش مقاومتی سلاح خود را زمین نگذاشته است؛ مگر سازمان آزادی بخش فلسطین که متأسفانه و بدون گرفتن هیچ امتیازی سلاح خود را زمین گذاشت و بدتر از همه اینکه سلاحش را در خدمت محافظت از رژیم اشغالگر و جنایتکاران صهیونیست به کار گرفت.
نویسنده این مقاله در پایان هشدار داد: بنابراین بعد از عملکرد موفقی که سازمان آزادی بخش فلسطین برای خدمت به صهیونیست‌ها و محافظت از منافع آنها در کرانه باختری از خود نشان داد، ممکن است قدرت را در نوار غزه هم در دست بگیرد. اما حکومت آن در غزه طولانی نخواهد بود؛ البته اگر بتواند در اینجا حکمرانی کند، زیرا انسان عاقل از یک سوراخ دو بار گزیده نمی‌شود و ما فکر نمی‌کنیم که گروه‌های مقاومت فلسطین در کرانه باختری و نوار غزه در دامی که صهیونیست‌ها با حمایت آمریکا و دولت‌های عربی پهن کردند، گرفتار شوند.
ارسال نظرات