چرا اسرائیل فیلم فلسطینی برنده اسکار را یک تهدید برای خودش می‌داند؟
گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو؛ به نقل از الجزیره: یکشنبه گذشته، فیلم مستند فلسطینی «هیچ سرزمین دیگری» برنده جایزه اسکار بهترین فیلم مستند شد. این اولین اسکار در تاریخ فلسطین محسوب می‌شود.
این جایزه به فهرستی از ۴۵ جایزه که فیلم از زمان انتشارش در سال ۲۰۲۴ کسب کرده، اضافه شد. از جمله این جوایز، بهترین فیلم مستند در جوایز فیلم اروپا ۲۰۲۴، جشنواره بین‌المللی فیلم برلین ۲۰۲۴ و جوایز گاتهام ۲۰۲۴ هستند.
فیلم تحسین گسترده‌ای از سوی منتقدان دریافت کرده و امتیاز پنج ستاره در رسانه‌های جهانی کسب کرده است. همچنین در سراسر جهان اکران شده و بلیت‌های نمایش مستقل آن در آمریکا به‌طور مداوم فروخته شده است. با این حال، هیچ توزیع‌کننده آمریکایی حاضر نشد آن را به‌صورت گسترده در این کشور اکران کند—و دلیل آن تنها موضوع فیلم: فلسطین است.
مستندی که ساختارهای قدرت در آمریکا را به چالش می‌کشد
این فیلم زندگی فلسطینیان در مسافر یطا را روایت می‌کند—منطقه‌ای در نزدیکی شهر الخلیل در جنوب کرانه باختری اشغالی که توسط ارتش اسرائیل به‌عنوان «منطقه نظامی بسته» اعلام شده است. در نتیجه، ساکنان فلسطینی به‌طور مداوم توسط ارتش و شهرک‌نشینان غیرقانونی مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، خانه‌هایشان تخریب می‌شود و بی‌خانمان می‌شوند.
فیلم از دریچه‌ی نگاه دو کارگردان روایت می‌شود: باسل عدرا، فعال فلسطینی، و یووال آبرهام، روزنامه‌نگار اسرائیلی.
تصاویر مستند و تکان‌دهنده از جنایات مداوم اسرائیل چیزی است که شرکت‌های توزیع فیلم در آمریکا از نمایش آن هراس دارند—در کشوری که به آزادی بیان افتخار می‌کند.
این ترس، نشان‌دهنده محو عامدانه‌ی روایت فلسطینی در آمریکا است؛ موضوعی که بر تمام جنبه‌های زندگی عمومی تأثیر گذاشته—از آموزش گرفته تا رسانه، هنر و سینما.
حذف عامدانه‌ی روایت فلسطین در غرب
فرهنگ و تاریخ فلسطین از سال ۱۹۴۸ هدف پاک‌سازی و تحریف قرار گرفته‌اند. اسرائیل از ابتدا تلاش کرده اشغال سرزمین‌های فلسطینی را با این ادعا توجیه کند که فلسطینی‌ها اساساً وجود ندارند و هیچ حقی بر این سرزمین‌ها ندارند.
این روایت در کشورهای غربی به‌ویژه در آمریکا، که بزرگ‌ترین حامی اسرائیل است مسلط شده است.
حفظ این روایت برای اسرائیل حیاتی است، زیرا هر تغییری در برداشت عمومی می‌تواند حمایت سیاسی آمریکا از اسرائیل را متزلزل کند.
اگر مردم آمریکا اطلاعات بیشتری درباره وضعیت فلسطین دریافت کنند، اگر روایت فلسطینی در رسانه‌های جریان اصلی شنیده شود، و اگر فلسطینیان بتوانند آزادانه درباره‌ی نسل‌کشی و آپارتایدی که تجربه می‌کنند صحبت کنند، نگاه عمومی تغییر خواهد کرد.
افکار عمومی در آمریکا در حال تغییر است
در یک سال گذشته، نظرسنجی‌ها نشان داده‌اند که بسیاری از آمریکایی‌ها، به‌ویژه دموکرات‌ها، با سیاست‌های دولت‌شان در قبال اسرائیل و فلسطین مخالفند.
در زمانی که دولت جو بایدن از حمایت از آتش‌بس در غزه خودداری می‌کرد، اکثریت دموکرات‌ها طرفدار آتش‌بس بودند. این موضوع در نهایت به از دست دادن حمایت قابل‌توجه کامالا هریس در انتخابات ریاست‌جمهوری منجر شد.
هرگونه تغییر بزرگ در افکار عمومی درباره اسرائیل و فلسطین، کار را برای کنگره آمریکا سخت‌تر خواهد کرد که همچنان میلیاردها دلار به ارتش اسرائیل اختصاص دهد و از اشغال و آپارتاید حمایت کند.
چرا «هیچ سرزمین دیگری» تهدید محسوب می‌شود؟
سانسور این فیلم تنها به این دلیل نیست که مستندی درباره فلسطین است. بلکه به این دلیل که همکاری یک فلسطینی و یک اسرائیلی در آن، روایت اشغال را از زاویه‌ای متفاوت ارائه داده است.
در این فیلم، فقط فلسطینی‌ها نیستند که از رنج خود سخن می‌گویند، بلکه صدای یک اسرائیلی نیز شنیده می‌شود که مخالف اشغالگری است.
در سخنرانی هنگام دریافت اسکار، یووال آبرهام گفت:
«وقتی به باسل نگاه می‌کنم، برادرم را می‌بینم. اما ما برابر نیستیم. ما در سیستمی زندگی می‌کنیم که او را تحت قوانین نظامی قرار داده، خانه‌اش را تخریب می‌کند و آینده‌اش را نابود می‌کند، درحالی‌که من آزادانه تحت قوانین مدنی زندگی می‌کنم. اما راه دیگری نیز وجود دارد: یک راه‌حل سیاسی بدون برتری نژادی.»
شنیدن چنین سخنانی از یک اسرائیلی، برای نهادهای اسرائیلی و حامیانشان در غرب غیرقابل‌قبول است.
این حرف‌ها با روایت غالب غرب که اسرائیل را «معیار اخلاقی» معرفی می‌کند و فلسطینیان را دشمنانی که قصد نابودی یهودیان را دارند، کاملاً در تضاد است.
سرکوب همبستگی با فلسطینیان
یهودیان آمریکایی که مانند آبرهام از سیاست‌های اسرائیل انتقاد می‌کنند، اغلب با آزار، سانسور و حتی اتهام یهودستیزی مواجه می‌شوند. برخی از آن‌ها در اعتراضات طرفدار فلسطین بازداشت شده‌اند.
حتی خود آبرهام نیز در آلمان با حملات شدیدی روبه‌رو شد. بعد از سخنرانی او در جشنواره فیلم برلین سال گذشته، سیاستمداران آلمانی او را «ضد یهود» نامیدند و شهرداری برلین ادعا کرد که فیلم او «دارای گرایش‌های یهودستیزانه» است.
همان‌طور که در آمریکا، دولت آلمان نیز پس از آغاز حمله اسرائیل به غزه حمایت خود را از اسرائیل دو برابر کرد. به همین دلیل، کشورهای غربی حامی اسرائیل، به جای کمک به صلح، در مسیر آن مانع ایجاد کرده‌اند.
همان‌طور که آبرهام در سخنرانی خود در اسکار گفت: «سیاست خارجی آمریکا، مانع دستیابی به صلح است.»