به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، درابتدای این برنامه، حمید بابایی؛ دبیر نخستین جشنواره داستان و ناداستان باران گفت: اوایل دی ماه بود که از سوی دوستانم در موسسه شمیم نو بحث برگزاری جشنواره باران مطرح و از ما خواسته شد تا در بازه زمانی کوتاه این رویداد را برپا کنیم. من نیز، ایده برگزاری این جشنواره را با دوستان مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری در میان گذاشتم.
وی ادامه داد: ما تصورمان این بود که ۲۰۰ تا ۲۵۰ اثر ارسال شود، اما در یک بازه زمانی۵۰ روزه، ۶۳۱ اثر به دستمان رسید و ما آنها را بررسی کردیم و به ۶۲۱ اثر رسیدیم،چراکه ۱۰ اثر دیگر تکراری بود.
نجات یک نفر نجات بشریت است
بابایی با اشاره به اینکه تعداد ۶۲۱ اثر رسیده جدا از کتاب‌های ارسالی است، عنوان کرد: ۳۵۳ اثر در بخش داستان کوتاه، ۱۳۱ اثر در بخش داستانک، ۶۴ اثر در بخش دانش‌آموزی، ۶۴ اثر هم در بخش ناداستان به دست ما رسید.
وی ادامه داد: در بخش کتاب نیز،۱۰ اثر به دستمان رسید و ما نیز آثارمنتشر شده را با موضوع اعتیاد بررسی کردیم.
بابایی همچنین یادآور شد: از آنجا که موضوع اعتیاد در جنبه‌های مختلف مبحثی است که بسیاری از خانواده‌ها را درگیر کرده تشریح علل پرداختن به آن چندان ضرورت ندارد.
وی ادامه داد: یکی از دلایلی که باعث شد دبیری این جشنواره را بپذیرم این بود که من در منطقه خاک‌سفید بزرگ شده‌ام و بسیاری از دوستانم درگیر این بیماری شدند. بنابراین احساس می‌کنم بیان این مساله می‌تواند در این زمینه کمک کند و همانطور که در فراخوان هم گفته شده، نجات یک نفر نجات بشریت است و ما به این موضوع اعتقاد داریم.
وی ضمن اظهار خرسندی از پای کار آمدن نویسندگان در این رویداد از موسسه شمیم نو، مرکز آفرینش های ادبی حوزه هنری، تیمور آقامحمدی، بهزاد دانشگر تشکر کرد و در پایان گفت: تمام آثار توسط یک تا سه داور خوانده شده و من نیز تمام آثار را خوانده‌ام. امیدوارم این جشنواره تداوم داشته باشد تا شاید با برگزاری آن بتوانیم به نجات یک امت برسیم.
اعتیاد و نقش کمک کننده ادبیات
در ادامه برنامه، میلاد عرفان‌پور؛ مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری ضمن تشکر از دفتر ادبیات داستانی حوزه هنری و موسسه شمیم نو برای به سرانجام رساندن رویداد ادبی باران، اظهار کرد: ما قطعا نیاز داریم که ادبیات، به چالش و کلان مسأله‌های حوزه اجتماعی توجه جدی داشته باشد.
وی ادامه داد: در حال حاضر مسائل اجتماعی از مهم‌ترین مسائل کشوراست و حل مساله اجتماعی چون اعتیاد که اتفاقات پیچیده‌ایی را در خانواده‌ها رقم می زند، ازاهمیت بالایی برخورد است و ان شالله ادبیات بتواند در کاستن مشکلات ناشی از آن، سهیم بوده و نقش خویش را ایفا کند.
در ادامه برنامه، ابوالحسن صفرپور؛ مدیرعامل موسسه شمیم نو (موسسه درمان معتادان خود معرف) عنوان کرد: ما در موسسه شمیم نو، به پیشگیری از آسیب‌های اعتیاد می‌پردازیم و مخاطبان ما به صورت ویژه، کودکان و نوجوانان و والدین هستند.
وی ادامه داد: کار ما بیشتر جنبه میدانی دارد و سعی می‌کنیم دراستان‌ها و محلات مختلف سراسر کشور که در معرض اعتیاد هستند -یا به آن دچار شده اند- به جلوگیری از آسیب معضلات اعتیاد ورود کنیم، از این رو به استان‌های مختلف سفر می‌کنیم و من از این سفرها خاطرات عجیبی دارم.
صفرپوردر ادامه افزود: وقتی بحث اعتیاد و مواد مخدر به میان می‌آید معمولا نام استان‌هایی چون خراسان جنوبی و کرمان و سیستان و بلوچستان به ذهن می‌آید، اما یک سری استان‌ها هستند که فکرنمی‌کنیم در زمینه اعتیاد موردی خاصی داشته باشند و آنها را بیشتر به عنوان استان‌های گردشگری و شیک می‌شناسیم، درحالی است که این استان‌ها بعضی اوقات محلاتی دارند که قلب ایجاد کننده آسیب اعتیاد هستند.
گفتند تنهایی نرو، رفتم!
مدیرعامل موسسه شمیم نو در ادامه به ذکر خاطره‌ایی در این زمینه پرداخت و گفت: یکی از این مکان‌های گردشگری، استان مازندران است. در فاصله ده دقیقه‌ایی میدان امام خمینی شهر ساری این استان، محله‌ایی به نام ترک محله وجود دارد که درون و بیرون آن بسیار متفاوت است. این محله در زمینه اعتیاد، من را یاد فیلم بلوک ۱۳می‌اندازد و من در سفرم به ساری، به ترک محله رفتم(ساکنان آنجا آذری و ترک زبان نیستند و از قبل از انقلاب کارکنان یکی از شهرک‌های صنعتی در آنجا زندگی می‌کنند)
وی ادامه داد: من قبلا هم به محلات دیگر در استان‌های مختلف رفته بودم، اما تصور نمی کردم که این محله در زمینه اعتیاد به چه صورت است. دوستان به من گفتند وقتی به این محله نزدیک شدی، داخل نشو، تا ما برسیم. اما من تنهایی رفتم، وارد محله که شدم جا خوردم، محله خانه‌های مخروبه‌ایی داشت که افرادی در آنها ساکن بودند؛ ساقی، مواد فروش و معتادهای متجاهر زیادی در آنجا وجود داشتند.
با آنها همراه شدم و به یکی از پاتوق‌هایشان که در یک خانه بود، رسیدیم. در یکی از اتاق‌های این خانه، تعدادی در حال استعمال مواد بودند و یکی از آنها که نشئه بود، دست من را گرفت و گفت بشین! او فکر می کرد من فرستاده‌ایی هستم که مأمور شده‌ام که به آنجا بروم و او را نجات بدهم. قصدم از گفتن این خاطره این بود که بگویم خیلی از آدم هایی خوب وجود دارند که متاسفانه درگیر اتفاقات شوم اعتیاد شدند و نیاز به کمک دارند.
وی در بخش دیگر سخنانش تصریح کرد: من تنها جایی که شنیدم یک مادر بگوید دیگر با من تماس نگیرید و فقط خبر مرگ فرزندم را برای من بیاورید در مسأله اعتیاد است و من به شخصه چندین بار شاهد این اتفاق بودم و این مسأله بسیار تاسف آور است.
صفرپور در پایان عنوان کرد: ما در موسسه شمیم نو و شبکه‌ایی که در کشور ایجاد شده، در حد بضاعت مان در حال پیشگیری از آسیب‌های اعتیاد هستیم اما زورمان خیلی کم است و فکر می‌کنم هنرمندان با قلمشان می‌توانند به ما کمک کنند که اعتیاد منفور شناخته شود و آدم‌ها به راحتی به سمت مصرف مواد مخدر نروند.
عمق فاجعه در اعتیادهای نامتعارف
تیمور آقامحمدی؛ دیگر سخنران آیین اختتامیه جشنواره داستان و ناداستان باران بیان کرد: مسائل مختلفی پیرامون ما وجود دارد و نگاه به آن و آگاه شدن از عمق و پیچیدگی آن می‌تواند به ما این راهکار و تذکر را بدهد که ما در مواجهه با این پدیده چه رسالتی داریم.
وی ادامه داد: نگاه کردن به این مسائل و مشکلات چیز تازه‌ای نیست ولی آنچه عمق فاجعه را بیشتر می‌کند اعتیاد به مسائلی غیر از موارد متعارفی است که ما می‌شناسیم.
آقامحمدی با اشاره به اینکه اعتیاد به ذات پدیده خوبی نیست یادآور شد: بیان و طرح این مسئله به فهم بهتر ما کمک می‌کند و اینکه به ما نشان می‌دهد نوع مواجهه مان باید به چه شکل باشد.
نقش آگاهی بخشی داستان‌ها در زمنیه اعتیاد
در ادامه برنامه، داود امیریان که داوری این رویداد را برعهده داشته با اشاره به استقبال شرکت‌کنندگان در جشنواره داستان و ناداستان باران گفت: ما طی سه یا چهار روز در پنج بخش ۱۰۰ داستان را خواندیم و بحث و جدل‌های زیادی برای انتخاب بهترین آثارداشتیم.
وی اظهار کرد: در قدیم ما درباره اعتیاد ذهنیت محدودی داشتیم و کسی نمی‌دانست برای درمانش چه کار باید کرد، اما امروزه فهمیده‌ایم اعتیاد یک بیماری است و شاید از روی لذت‌جویی شروع شود، ولی قطعا ناشی از یک کمبود است.
امیریان ادامه داد: با تشکل‌های مردمی به مردم آگاهی می‌رسد. ما باید در داستان‌هایمان نسبت به اعتیاد و ترک آن آگاهی دهیم و درباره این موضوع تحقیق کنیم تا روش‌های ترک اعتیاد را آموزش دهیم.
وی با اشاره به منشور جشنواره داستان و ناداستان باران گفت: برخی از داستان‌ها به اعتیاد فضای مجازی پرداخته بودند که نشان می‌داد این افراد اهمیت این موضوع را از نزدیک درک کرده‌اند. همچنین چالش‌ها و تنهایی آدم‌ها در فضای مجازی از مواردی بود که در داستان‌ها آمده است.
داور جشنواره داستان و ناداستان باران عنوان کرد: تا دردی سراغ ما نیاید نمی‌توانیم آن را بروز دهیم و این درد قطعا سراغ برخی نویسندگان آمده که توانسته‌اند داستان‌هایی به این خوبی بنویسند.
برگزیدگان باران
در بخش پایانی این برنامه برگزیدگان بخش‌های مختلف این رویداد ادبی معرفی شدند که در ادامه می‌آید:
در بخش کتاب، خسرو باباخانی به عنوان نفر اول انتخاب شد و مهدی زارع و زهرا گودرزی به عنوان شایستگان تقدیر شناخته شدند.
در بخش داستانک، الهه ایزدی لای‌بید موفق به کسب رتبه اول شد و مریم صفدری و فریبا مرادی به ترتیب در جایگاه دوم و سوم قرار گرفتند.
در بخش ناداستان، هر پنج نویسنده به عنوان شایستگان تقدیر معرفی شدند که عبارتند از: مجتبی صفدری، ملیحه نیک‌بخت، هدا حشمتیان، علی میرمالکی و زهرا بیک محمدی.
در بخش داستان کوتاه، معصومه قدردان رتبه اول را از آن خود کرد و محسن مرادی و رقیه خلیلی به ترتیب در جایگاه دوم و سوم ایستادند. همچنین سمیه بینا، الهام استرابی و مریم هاشمی به عنوان شایستگان تقدیر معرفی شدند.
در بخش دانش‌آموزی نیز برگزیدگان متعددی معرفی شدند.
ارسال نظرات