
مذاکره با آمریکا بدون تضمین، تکرار یک خطای پرهزینه است
اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل با انتشار بیانیهای بر لزوم عدم تکرار مذاکرات بیفایده با آمریکا تأکید کرد و اعلام نمود که تنها با مقاومت و تکیه بر توان داخلی میتوان به عزت و استقلال رسید.
متن بیانیه ای به شرح ذیل است:
«بسمالله الرحمن الرحیم
در شرایطی که بار دیگر مسئله مذاکره با ایالاتمتحده آمریکا در فضای سیاسی کشور دیده میشود، ما دانشجویان انقلابی و پیروان راه امامین انقلاب، بر اساس تکلیف شرعی و مسئولیت انقلابی خود، سکوت را جایز ندانسته و با صدای بلند، مواضع خود را بیان میداریم.
نگاهی به تاریخچهی پر از عبرت مذاکرات جمهوری اسلامی ایران با شیطان بزرگ (آمریکا)، از گفتوگوهای مستقیم در دولت موقت تا مذاکرات پرهزینهی برجام، نشان میدهد که هر بار ملت ایران با حسن نیت پای میز مذاکره نشسته، طرف آمریکایی با عهدشکنی، فریب و زیادهخواهی این حسن نیت را پاسخ داده است. خروج یکجانبه آمریکا از برجام و اعمال فشار حداکثری، چهره واقعی دشمن را عریان کرد؛ دشمنی که در دورهی ریاستجمهوری دونالد ترامپ، قمارباز سیاسی و قاتل سردار سلیمانی، به اوج خود رسید ترامپ نهتنها با تشدید تحریمها و تهدیدهای بیوقفه، خصومت نظام سلطه با ملت ایران به نمایش گذاشت، بلکه با حمایت بیقیدوشرط از رژیم صهیونیستی، در جنایات گسترده علیه مردم مظلوم غزه شریک شد. انتقال سفارت آمریکا به قدس، تأیید اشغالگری در بلندیهای جولان، و پشتیبانی همهجانبه از حملات نظامی صهیونیستها علیه غیرنظامیان فلسطینی، نمونههایی روشن از همدستی دولت ترامپ در ظلم و تجاوز به حقوق بشر و قوانین بینالمللی است. آمریکا دشمنیاش را نهتنها با نظام جمهوری اسلامی، بلکه با اصل استقلال و پیشرفت ملت ایران نشان داده و نشان داده است که هر توافقی را تا جایی به رسمیت میشناسد که در خدمت منافع خود و جانیان صهیونیست باشد. مذاکره با چنین طرفی، بدون توجه به واقعیتهای موجود و تجربههای تلخ گذشته، تکرار اشتباهی خطرناک است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت آیتاللهالعظمی خامنهای (مدظلهالعالی)، بارها تأکید فرمودهاند که سیاست خارجی جمهوری اسلامی باید بر پایه سه اصل عزت، حکمت و مصلحت استوار باشد. این اصول، چارچوبی منطقی، مقتدرانه و تجربه محور را برای تعاملات بینالمللی جمهوری اسلامی تعیین میکنند. عزتی که در آن ملت ایران تحت هیچ شرایطی تحقیر و تهدید را نمیپذیرد، حکمتی که با بصیرت، از تاریخ درس میگیرد، و مصلحتی که در آن منافع ملی فدای لبخند دشمن نمیشود.
تاریخ روابط جمهوری اسلامی ایران با ایالاتمتحده آمریکا، مملو از نمونههای متعدد بدعهدی، نقض مکرر توافقات و رفتارهای غیرقابلاعتماد از سوی دولت آمریکا بوده است. از دخالت مستقیم در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و حمایت از رژیمهای دیکتاتوری پیش از انقلاب، تا اقدامات خصمانه پس از پیروزی انقلاب اسلامی نظیر تحمیل تحریمهای یکجانبه، حمایت از گروههای معاند و تحریک آشوبهای داخلی، همواره نشانههایی آشکار از رویکرد غیر سازنده این کشور مشاهدهشده است. اوج این بدعهدیها در ماجرای توافق برجام بهوضوح نمایان شد؛ جایی که باوجود پایبندی جمهوری اسلامی ایران به تعهدات خود، دولت آمریکا بهطور یکجانبه از توافق خارج شد و فشارهای اقتصادی را تشدید نمود. در چنین بستری، هرگونه مذاکره مجدد با این کشور، بدون دریافت تضمینهای حقوقی و عملیاتی معتبر و راستیآزماییپذیر، صرفاً به تکرار تجربههای پرهزینه گذشته خواهد انجامید و منافع ملی کشور را در معرض آسیب قرار خواهد داد.
بدبینی ما به آمریکا صرفاً به خاطر تجربیات ملت ایران نیست؛ حتی متحدان نزدیک ایالاتمتحده نیز از بدعهدیهای این کشور در امان نماندهاند. مواردی، چون اعمال تعرفههای اقتصادی ناگهانی بر کالاهای وارداتی از اتحادیه اروپا و کانادا، خروج بدون هماهنگی از توافقنامههای امنیتی، اقتصادی و زیستمحیطی چندجانبه، و فشار بر کشورهایی مانند آلمان، فرانسه و کره جنوبی برای تبعیت از سیاستهای یکجانبه آمریکا، همگی گواه بر آن است که حتی روابط بهظاهر استراتژیک نیز از منطق سودمحور و غیرمتعهد این کشور پیروی میکند. ماجرای خروج آمریکا از توافقنامه شراکت ترانس پاسیفیک (TPP) و حتی بیتوجهی به تعهدات خود در قبال ناتو در مقاطع حساس، نشان میدهد که ایالات متحده در قبال هیچ تعهدی حتی در قبال نزدیکترین شرکای خود پایدار و وفادار باقی نمیماند، مگر آنکه منافع مقطعی و سیاسی او ایجاب کند. چنین رفتاری، بیش از پیش ضرورت هوشیاری و دوراندیشی در مواجهه با این کشور را نمایان میسازد.
علاوه بر این، سادهلوحی است اگر تصور کنیم مذاکره باهدف برداشته شدن تحریمها چه مستقیم و چه غیرمستقیم گرهای از مشکلات اقتصادی کشور را حل میکند، زیرا که تحریم سلاح استکبار برای بهزانو درآوردن ملتها است و هیچگاه آن را کنار نخواهد گذاشت. مقاومت و تکیهبر توان داخلی، تنها مسیر عزتمندانه ملت ایران برای غلبه بر تحریمها است. تجربه نشان داده که کشور را نباید معطل کرد صرفاً مذاکرات نمود و چشم امید به دشمن جانی داشت.
در همین راستا، ضروری است که بر این نکته تأکید شود که جمهوری اسلامی ایران همواره در تمامی برههها، آغازگر هیچ جنگی نبوده و نخواهد بود، اما در برابر هرگونه تهدید، با تمامی قوا ایستادگی خواهد کرد. همچنین باوجود آنکه مذاکره مستقیم با ایالاتمتحده مردود شمردهشده، اما مسیر مذاکرات غیرمستقیم، برای پیگیری تعهدات و حقوق ملت ایران مشروط بر رعایت اصول و ضوابط روشن، همچنان بازخواهد ماند. این موضع، نه از سر اعتماد به دشمن، بلکه از ژرفای حکمت و عقلانیت نظام اسلامی نشئت میگیرد. مذاکرات تنها در چارچوب اصول و راهبردهایی که از سوی مقام معظم رهبری ترسیمشده است مشروعیت مییابد؛ نه در سایه فشار، تطمیع یا سادهانگاری سیاسی. اگر قرار به جنگ باشد، ما پایان آن را رقم میزنیم و اگر بنا به مذاکره باشد، قواعد آن را ما مشخص میکنیم، چراکه این ما هستیم که در هر زمینهای از آمریکای خبیث و بدعهد طلبکاریم. بر این باوریم که مسئولان و نمایندگان جمهوری اسلامی ایران در این مذاکرات از خدمتگزاران وفادار بهنظام و رهبر معظم انقلاب اسلامی هستند و برای دستیابی به بهترین نتیجه، همچون سربازانمان در میدان نبرد نظامی احتمالی با آمریکا، از ایشان حمایت میکنید.
اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاههای سراسر کشور فروردین ۱۴۰۴»