
سکوت وزارت بهداشت برابر حادثه پلدختر / آیا شکاف عمیقی در نظام سلامت کشور وجود دارد؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، صبح روز پنجشنبه ۲۵ اردیبهشتماه، زنی باردار با علائم تهوع به بیمارستان امام خمینی (ره) پلدختر مراجعه میکند. اما بنا به گزارشهای رسمی و غیررسمی، ساعتها بدون بررسی تخصصی رها میشود، و وقتی نهایتاً ساعت ۱۶ معاینه میشود، دیگر خیلی دیر شده است. جنین جان باخته و مادر نیز با خونریزی شدید به کما میرود. فردای آن روز، او با بالگرد به خرمآباد اعزام میشود، اما جان خود را از دست میدهد.
خشم و هیاهو از پاسخگو نبودن
مرگ این مادر جوان و فرزندش موجی از خشم عمومی و واکنشهای رسمی را به دنبال داشت. حجتالاسلام حاجیوند، امامجمعه پلدختر، در خطبههای نماز جمعه به شدت از شرایط بیمارستان و مدیریت دانشگاه علوم پزشکی لرستان انتقاد کرد. او گفت:
«در طول هفت ماه، دومین نوزاد است که در بیمارستان این شهرستان تلف شدهاست و میگویند نوزاد سومی نیز مرده به دنیا آمده است! هرچقدر علت این حادثه را جویا شدیم کسی پاسخگو نیست!»
این سخنان نهتنها عمق بحران درمانی در پلدختر را نشان میدهد، بلکه از تکرار فاجعههای مشابه در گذشته نیز پرده برداشته و هشدارهای پیش از این را نیز عیان کرد:
در آبانماه سال ۱۴۰۳ نیز یک مادر پلدختری نوزاد ۹ماهه خود را بهدلیل نبود متخصص بیهوشی از دست داد.
صدای دانشگاهها و تشکلها
در پی این حادثه، ۱۳ تشکل دانشجویی از سراسر کشور در نامهای به وزیر بهداشت، دکتر پزشکیان، ضمن ابراز تاسف عمیق، خواهان اقدام فوری برای حل بحران کمبود پزشک متخصص شدند.
در بخشی از این نامه آمده است:
«فاجعهای دردناک در شهرستان پلدختر رقم خورد؛ بانویی باردار، به همراه جنین ۹ ماههاش، تنها به دلیل فقدان پزشک متخصص جان خود را از دست دادند… این معضل گسترده، گریبانگیر بسیاری از شهرستانها و مناطق محروم کشور شده و هر روز شاهد تکرار فجایعی از این دست هستیم.»
جنبش عدالتخواه دانشجویی نیز با انتشار بیانیهای، این مرگ را "نتیجه مستقیم بیتدبیری و ناکارآمدی نظام سلامت" دانست. در این بیانیه آمده است:
«این حادثه بار دیگر بحران کمبود پزشک متخصص و امکانات اولیه درمانی در مناطق محروم کشور را به صدر اخبار کشاند.»
بحران، نه صرف یک حادثه
آنچه این واکنشها بر آن تاکید دارند، این است که فاجعه پلدختر، یک رویداد استثنایی یا تصادفی نیست. بلکه نشانهای است از یک بحران ساختاری در توزیع منابع سلامت و عدالت در دسترسی به درمان. وقتی در برخی از شهرها و مناطق، مادر باردار یا بیمار اورژانسی باید ساعتها منتظر پزشک بماند، و بعضاً اصلاً متخصص وجود ندارد، نمیتوان این اتفاقات را «حادثه» نامید. اینها نتیجه سیاستهای مزمن در حوزه آموزش پزشکی، توزیع پزشک و اولویتبندی منابع در سطح ملی هستند.
بازنگری در سیاستهای سلامت
در نامهها و سخنان امامجمعه و فعالان دانشجویی، یک خواسته مشترک دیده میشود: بازنگری فوری در سیاستگذاری حوزه بهداشت و درمان و اجرای عدالت درمانی. آنان خواستار هستند که پزشکان به صورت عادلانه در سراسر کشور حضور داشته باشند و کمبودی در این زمینه نباشد و از دیگر سو زیرساختهای درمانی به ویژه در مناطق محروم تقویت گردد.
همچنین برخی از این مواضع، تلویحاً به مقاومتهای موجود در برابر افزایش ظرفیت پزشکی نیز اشاره دارند؛ مسألهای که در ماههای اخیر محل بحثهای داغ میان نمایندگان، وزارت بهداشت و نهادهای دانشجویی بوده است.
پلدختر تنها یک اسم نیست
این شهر کوچک در جنوب لرستان، اکنون بار سنگینی را بر دوش میکشد: تبدیل شدن به شاهدی تلخ بر آنچه در صورت بیتفاوتی به هشدارها، میتواند برای هر شهری تکرار شود.
مسئولان وزارت بهداشت، نمایندگان مجلس و مسئولان استانی، باید بدانند که «زمان پاسخگویی» فرا رسیده است؛ پیش از آنکه دوباره پلدختری دیگر، مادری دیگر، و کودکی دیگر قربانی شود.