میدل ایست آی: اوباش نژادپرست اسرائیل راه را برای نسل‌کشی غزه هموار کردند

 به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، رسانه انگلیسی در گزارش خود خاطرنشان کرد: جهان در طول دو سال گذشته شاهد تشدید وحشتناک جنایاتی بوده است که از دولت اسرائیل سرچشمه می‌گیرد، به طوری که هر یک از آنها می‌تواند تهدیدی برای فراموش کردن دیگری باشد.

میدل ایست آی با این مقدمه نوشت: «این امر، همواره به این معنی است که پاسخ به هر خشونت جدید، خطر منحرف شدن از مسئله اصلی را به همراه دارد: پروژه سنگدلانه صهیونیستی برای پاکسازی قومی فلسطین به نفع یک حکومت یهودی قومی-ملی‌گرا و ایجاد یک محیط منطقه‌ای منفعل و بی‌اثر که در آن دولت‌ها آرمان فلسطین را به دلیل منافع شخصی یا به دلیل قلدری اسرائیل و ایالات متحده رها می‌کنند.

حمله اخیر اسرائیل به ایران، پوشش خبری نسل‌کشی جاری در غزه را تقریباً تحت‌الشعاع قرار داد.

این امر به نوبه خود، حملات خشونت‌آمیز، سرقت زمین و پاکسازی قومی که در کرانه باختری اشغالی در حال انجام است را به حاشیه رانده است. شهروندان فلسطینی با چنان هجوم چند وجهی علیه زندگی و معیشت خود رو‌به‌رو هستند که در این گرداب، بسیاری از اقدامات انفرادی که خود به تنهایی شایسته بررسی و تحلیل هستند، نادیده گرفته می‌شوند، به خصوص اگر نتایج مرگباری نداشته باشند.»

میدل ایست آی با تاکید بر اینکه «برای درک هدف اسرائیل از این نسل‌کشی لازم است که راهپیمایی‌های نفرت‌پراکنی منظم در بیت‌المقدس با تمام خشونت کلامی که در آنها تجسم می‌یابد را در نظر بگیریم» خاطرنشان کرد: «نگاهی به گذشته، درک کامل‌تری از ارتباط بین لفاظی‌های نژادپرستانه اراذل و اوباش راست‌گرا در اسرائیل و اقدامات نسل‌کشی را که اکنون شاهد آن هستیم، ممکن می‌سازد.»

رسانه انگلیسی برای توضیح این مطلب به آثار «نادره شلهوب-کوورکیان» محقق فلسطینی در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹ اشاره می‌کند که توجه را به لفاظی‌های نابودگرانه‌ای که در طول راهپیمایی‌های سالانه در بیت‌المقدس آشکار می‌شود و پیامد‌های آن برای فلسطینی‌های استعمار شده جلب می‌کند.

به نوشته میدل ایست آی، پیام راهپیمایی‌ها در سطوح مختلف این است که فلسطینی‌ها قرار است به سادگی ناپدید شوند. اگر آنها از زبان و تصاویر بصری «ناپدید» شوند، ناپدید شدن فیزیکی آنها به طور فزاینده‌ای قابل دستیابی می‌شود.

محقق فلسطینی با اشاره به یک رویداد وحشتناک در ژوئیه ۲۰۱۵، زمانی که گروهی از شهرک‌نشینان صهیونیست تندرو خانه یک خانواده فلسطینی را در روستای اشغالی دوما در کرانه باختری به آتش کشیدند و یک نوزاد ۱۸ ماهه و والدینش را کشتند و برادر چهار ساله‌اش را به شدت مجروح کردند، استدلال می‌کند که «چنین اشکال افراطی از خشونت تجسم‌یافته که متوجه یک خانواده در فضای خانه‌شان است، می‌تواند به عنوان اوج قابل پیش‌بینی رژه‌هایی تلقی شود که اخراج فلسطینی‌ها از سرزمینشان را ترویج می‌کنند.»

به گفته شلهوب-کوورکیان، علاوه بر تجاوز به حواس و حوزه‌های عمومی و خصوصی، راهپیمایی‌های خشونت‌آمیز و مورد تایید دولت، ساختار‌های «برتری یهودی» را نیز بازتولید می‌کنند که به چنین ظلمی مشروعیت می‌بخشد.

او در کتاب خود در سال ۲۰۱۹ با عنوان «کودکی محبوس و سیاست بی‌فرزند کردن» توضیح می‌دهد که چگونه ۱۱ سال پیش، در جریان حمله رژیم صهیونیستی به غزه در سال ۲۰۱۴، شرکت‌کنندگان در راهپیمایی‌ها در تل‌آویو، نابودی کودکان غزه را جشن می‌گرفتند.

وی که تجربه زندگی در بیت‌المقدس را داشته است، می‌نویسد: شعار‌های آنها تکان‌دهنده بود: «در غزه درس خواندن ممنوع است / هیچ کودکی آنجا نمانده است / فردا مدرسه‌ای نیست / هیچ کودکی در غزه نمانده است! مرحبا! / غزه گورستان است.»

میدل ایست آی ادامه داد: بنابراین، آنچه از اکتبر ۲۰۲۳ به صورت سیستماتیک در قالب نسل‌کشی و نابودی کامل سیستم مدارس غزه تصویب شده است، یک دهه قبل پیش‌بینی و جشن گرفته شده بود. رویا‌های نسل‌کشی به واقعیت نسل‌کشی تبدیل شده‌اند.

خشونت کلامی شرکت کنندگان در راهپیمایی‌های موسوم به «روز اورشلیم» با شعار‌های تکراری «باشد که روستاهایشان بسوزد» و «مرگ بر اعراب» - در کنار ابراز خوشحالی تمام‌عیار از تعداد کودکان فلسطینی کشته شده در غزه - به خودی خود زننده است، اما جنبه‌های دیگری نیز باید مورد تأکید قرار گیرد. یکی از آنها فقدان تقریباً کامل محدودیت‌ها در استفاده از چنین زبان خشونت‌آمیز، نژادپرستانه و مبتنی بر نسل‌کشی است. اسرائیل قوانینی علیه نفرت‌پراکنی دارد، اما اعمال آنها به شدت نامتناسب بوده و اجرای آنها عمدتاً علیه فلسطینیان است.

رسانه مستقر در لندن با اشاره به راهپیمایی سال جاری (میلادی) خاطرنشان کرد که اکنون نیز به نظر می‌رسد که آنها با دیدن تخریب منازل فلسطینیان، عقب‌نشینی شهروندان فلسطینی از محل زندگی‌شان و کشته شدن آنها بیش از پیش هیجان زده شده‌اند.

طبق گزارشی در روزنامه گاردین، یک گروه بزرگ شعار می‌دادند که «غزه مال ماست» و بنر بزرگی را حمل می‌کردند که روی آن نوشته شده بود «بیت‌المقدس ۱۹۶۷، غزه ۲۰۲۵» - در واقع تهدید به الحاق نظامی کامل نوار غزه برای تکرار تصرف قدس شرقی.

میدل ایست آی در ادامه آنها را جماعت «اوباش» توصیف کرد که توسط وزرای راست افراطی مانند «ایتامار بن گویر» و «بتسلئیل اسموتریچ» حمایت و پشتیبانی شده‌اند که اخیراً با افتخار اعلام کردند اسرائیل «هر آنچه از نوار غزه باقی مانده است را نابود می‌کند».

این رسانه در ادامه گزارش خود به مساله مصونیت این افراد و چشم‌پوشی از به کارگیری الفاظ نسل‌کشی توسط آنها و نبود هیچ‌گونه محدودیت از سوی رژیم صهیونیستی برای مجازات این اعمال پرداخت و تاکید کرد: وقتی هیچ مرزی از بیرون تعیین نمی‌شود، وقتی هیچ پیامدی برای چنین رفتار توهین‌آمیز یا خشونت‌آمیزی وجود ندارد، عاملان این جنایات جسارت پیدا می‌کنند که فقط منافع، خیالات، آرزو‌ها و وسواس‌های خود را دنبال کنند، در حالی که دیگران را شیءانگاری و تحقیر می‌کنند.

میدل ایست یادآور شد: همان‌طور که در خشونت فزاینده و رو به افزایش اسرائیل در غزه دیده‌ایم، ظلم و سادیسم در شرایط مصونیت از مجازات شکوفا می‌شود. مصونیتی که متحدان کلیدی تل‌آویو به آن اعطا کرده‌اند، فقط به معنای عدم توقف خشونت نیست؛ بلکه به‌طور فعال و موثر شرایط را برای تشدید آن فراهم می‌کند.

همان اتفاقی که امروز در غزه در حال رخ دادن است؛ جایی که جمعیتی شجاع و ثابت قدم عمداً به انبوهی ناامید و گرسنه تبدیل می‌شوند که در کشتارگاه‌های «بنیاد بشردوستانه غزه» که ظاهرا به عنوان ایستگاه‌های توزیع عمل می‌کنند، محبوس می‌شوند و در جستجوی غذا به قتل می‌رسند.

به نوشته رسانه مستقر در لندن، قدرت نامحدود، پوشش دیپلماتیک و دسترسی نامحدود به سلاح‌های کشنده که توسط ایالات متحده و اکثر دولت‌های غربی به اسرائیل اعطا شده است، بار‌ها و بار‌ها نشان داده است که چگونه متوقف نکردن آنها، به زیاده‌روی بیشتر دامن می‌زند. جنگ‌ها پوشش مناسبی برای پاکسازی قومی و نابودی فراهم می‌کنند.

میدل ایست در پایان تصریح کرد: همچنین حملات اخیر به لبنان، ایران و سوریه، نخست‌وزیر اسرائیل را در حالی‌که در چنگال غرور بی‌حد و حصر فرو رفته، آشکار می‌کند. به نظر می‌رسد که او در کنار تشدید تلاش‌ها برای بیرون راندن فلسطینی‌ها از سرزمین‌های اجدادی‌شان، در این خیال پوچ و روان‌پریشانه غرق شده است که نه تنها بیت‌المقدس، بلکه کل خاورمیانه ممکن است به رنگ آبی و سفید (رنگ‌های پرچم رژیم صهیونیستی) درآید.