دور جدید تحرکات هسته ای کره شمالی

به گزارش خبرنگار حوزه بین الملل «خبرگزاری دانشجو» به نقل از نشنال اینترست، واکنش واشنگتن به پرتاب موشک اخیر کره شمالی و چشم پوشی آنها از تعهد فوریه 29، مبنی بر عدم انجام یک آزمایش هسته ای: «آنها دوباره شروع کردند.»

 

اما این بار متفاوت و خطرناک تر به نظر می آید، این اقدامات نشان می دهد پیونگ یانگ دیگر به بهبود روابط با ایالات متحده و جلوگیری از تلاش های هسته ای و موشکی خود اهمیتی نمی دهد.

 

به تدریج توسعه نامحدود هسته ای و موشکی توسط پیونگ یانگ، امنیت تمام همسایگان این کشور و در نهایت تمام جهان تحت الشعاع قرار می دهد، البته تنها استراتژی برای مهار این کشور، محرومیت از تجارت سلاح و بازرسی های شدیدتر از محموله های مشکوک می باشد.

برای سال ها، مقامات کره شمالی گفته اند که می خواهند روابط خود با ایالات متحده را بهبود بخشند و به این منظور، برنامه های هسته ای و موشکی خود را متوقف خواهند کرد، پایان دشمنی میان دو طرف که کره شمالی آنرا «سیاست خصمانه» می نامید، امنیت کره شمالی را بهبود می بخشید، همچنین کمک ها و سرمایه گذاری ها از سوی کره جنوبی و ژاپن، تسهیل می شد که در نتیجه وابستگی اقتصادی این کشور به چین کاهش پیدا می کرد.

تا به حال، برخی از شواهد، نشان دهنده منظور کره شمالی از طرح گام به گام هستند؛ در دهه 1990، تنها راه شمالی برای تولید مواد انفجاری ساخت سلاح های هسته ای، خارج کردن سوخت مصرف شده از راکتور خود در یونگبیون و پردازش مجدد آن برای بدست آوردن پلوتونیوم بود، اما این کشور از اواخر سال 1991 بازفرآوری را متوقف کرد و تا سال 2003 آنرا از سر نگرفت.

 

این کشور تحت چارچوب توافق شده اش در سال 1994، راکتور خود در یونگبیون را از سال 1994 تا سال 2003 تعطیل کرد و بار دیگر در سال 2007 این کار را تحت توافق شش جانبه اکتبر 2007 انجام داد.

 

این راکتور هنوز مجددا راه اندازی نشده است و در طول دو دهه گذشته نیز کره شمالی آزمایش های بسیار اندک موشک های بالستیک با برد متوسط و بلند انجام داده است، در نتیجه، فقط تعداد انگشت شماری از کلاهک های هسته ای و موشک قابل اعتماد برای پرتاب آنها در اختیار دارد.

 

کره شمالی در سال 1997 تلاش خود برای به دست آوردن ابزار غنی سازی اورانیوم را آغاز کرد، در سال های 2006 و 2009 آزمایش های هسته ای انجام داد و در سال های 1993، 1998، 2006 و 2009 آزمایش موشک های حامل کلاهک را انجام داد، اما در هر بار، عدم تحقق تعهدات ایالات متحده را توجیه عمل خود قرار می داد و پیشنهاد احیای مذاکرات را ارائه می کرد.

 

 29 فوریه شاهد این مدعا است، پیونگ یانگ خود را متعهد به یک مهلت قانونی در تعلیق آزمایش های موشکی دور برد و تعلیق غنی سازی اورانیوم در یونگبیون تحت نظارت بین المللی کرده است، واشنگتن نیز به نوبه خود، متعهد به بهبود روابط و ارائه کمک های غذایی به کره شمالی شد.

 

پس چرا پیونگ یانگ بعد از 29 فوریه خیلی زود اقدام به پرتاب موشک خود کرد؟

 

واشنگتن و سئول این آزمایش را به عنوان آزمون فطرت کیم جونگ می دانند، حتی برخی این شکست موشکی را شکست این رهبر جوان می دانند، با این حال رسانه های کره شمالی در اعلام خبر این پرتاب ناموفق، بارها و بارها این شکست را به پدرش، کیم جونگ ایل نسبت دادند.

 

حتی مقامات کره شمالی گفتند كه کیم جونگ ایل بوده که هر دو تصمیم تعلیق برخی از فعالیت های هسته ای کره شمالی و حرکت به جلو با آزمایش این موشک را اتخاذ نموده است.

بر خلاف گذشته، تصمیم دوگانه کیم جونگ ایل در حالی صورت گرفت که مذاکرات در جریان بوده است و برای او هیچ دلیلی مبنی بر اینکه واشنگتن به تعهدات خود عمل نمی کند، وجود نداشته است.

 

اگر کره شمالی به آزمایش های هسته ای خود ادامه بدهد، این بدان معنی است که پیونگ یانگ به جای بهبود روابط با واشنگتن، به دنبال یک جایگزین استراتژیک است.

مقامات کره شمالی اصرار دارند که «نسل جدید» حاضر در قدرت در پیونگ یانگ خواستار روابط بهتر با ایالات متحده هستند، اگر چنین است، کره شمالی باید تمام فعالیت های هسته ای و موشکی خود را به تعلیق درآورد و همچنین از پرتاب ماهواره در آینده خودداری کند تا نشان دهد که برای اجرای تعهدات 29 فوریه خود آماده است.

 

بدون چنین گام های سازنده ای، دیپلماسی هسته ای با کره شمالی به بن بست خواهد رسید.