توصیه آیت‌الله قاضی به سید روح‌الله برای مبارزه با دولت ظالم/ هرکس این عمل را تا مدتی انجام داد و به مقامات نرسید مرا لعن کند

گروه دین واندیشه «خبرگزاری دانشجو»: حاج سید علی آقا قاضی فرزند حاج سید حسین قاضی در سیزدهم ماه ذی الحجة الحرام سال 1282 هـ.ق در تبریز متولد شد؛ او را علی نام نهادند، بعد از بلوغ و رشد به تحصیل علوم ادبیه و دینیه مشغول گردید، پدربزرگ ایشان، سید حسین قاضی، انسانی بزرگ و وارسته بود که از شاگردان برجسته آیت الله العظمی میرزا محمد حسن شیرازی بود و از ایشان اجازه اجتهاد داشت.

حضرت آیت‌اللّه قاضی نخست دروس رایج در مکتب‌خانه را فراگرفت، سپس وارد حوزه علمیه تبریز شد و در محضر پدر و دیگر اساتید، سال‌ها به تحصیل علوم دینی پرداخت، اما با گذشت زمان احساس کرد روح تشنه اش سیراب نشده است و همین احساس عطش و شوق به تحصیل و تهذیب، او را مجبور کرد تا راهی نجف اشرف، بزرگ ترین مرکز علمی شیعه آن زمان شود و تا آخر عمر آن‌جا را موطن اصلی خویش قرار دهد.

 

قاضی در نجف نزد مرحوم فاضل شرابیانی، شیخ محمد حسن مامقانی، شیخ فتح الله شریعت، آخوند خراسانی، عارف کامل حاج امامقلی نخجوانی و حاجی میرزا حسین خلیلی، آیت الله شیخ محمد بهاری و آیت الله سید احمد کربلایی معروف به واحد العین به کسب مکارم اخلاقی و عرفانی پرداخت و سالهایی چند نیز تحت تربیت مرحوم آقا سید احمد کربلایی معروف به واحدالعین، قرار گرفت و از صحبت آن بزرگوار به درجات اولیاء أبرار ارتقاء گزید، چندان که در تهذیب اخلاق شاگردان و مریدان و ملازمان چندی را تربیت کرد.
 

 

سرانجام کوشش های خستگی‌ناپذیر مرحوم آیت الله قاضی در راه کسب علم، کمال و دانش، در سن 27 سالگی به ثمر نشست و این جوان بلند همت در عنفوان جوانی به درجه اجتهاد رسید.
 

 

شاگردان مرحوم قاضی عموماً مجتهد بودند. دو ویژگی اصلی شاگردان آقای قاضی، که عموماً در همه آن ها دیده می شود یکی این بود که به پیروی از استاد، آن ها هم نماز جماعت اقامه نمی‌کردند و امام جماعت نمی‌شدند و دیگر این که عموماً از خود مکتوبی به جای نگذاشته اند با این که همگی انسان‌های بزرگ و صاحب مقامی بودند.

از آیت الله سید هاشم رضوی کشمیری درباره مرحوم قاضي نقل شده؛ وقتی محضر آقای قاضی می رفتیم چنان انبساط روحی و ابتهاج به ما دست می‌داد که تمام مشکلات و سختی‌ها و ناملایمات زندگی روزمره را از جان و تن ما می‌زدود.
 

 

مرحوم آقا سید هاشم حداد در همين رابطه گفته‌اند: از صدر اسلام تا کنون عارفی به جامعیت مرحوم قاضی نیامده است. مرحوم آقا یک عالمی بود که از جهت فقاهت بي نظیر بود. از جهت فهم روایت و حدیث بی نظیر بود. از جهت تفسیر و علوم قرآنی بی نظیر بود. از جهت ادبیات عرب و لغت و فصاحت بی نظیر بود.

 

 

از مرحوم علامه طباطبائی (ره) نقل شده كه فرمودند: ما هر چه داریم از مرحوم قاضی داریم، مرحوم قاضی در تفسیر قرآن کریم ید طولایی داشت و این سبک تفسیر آیه به آیه را ایشان به ما تعلم داد و ما در تفسیر از مسیر و روش ایشان پیروی می کنیم و در فهم معانی روایات وارده از ائمه معصومین(ع) ذهن بسیار باز و روشنی داشت و ما طریقه فهم احادیث را که «فقه الحدیث» گویند از ایشان آموختیم.
 

 

آیت الله سید عبدالکریم کشمیری(ره) در رابطه با شخصيت مرحوم قاضي گفته‌اند: او مردی الهی و ملکوتی بود، اهل این زمین نبود، ما هر همّ و غمّی از امور دنیا و معنویات داشتیم وقتی پیش آقای قاضی می رفتیم برطرف می شد، ایشان توکلش بر خدا قوی بود و ضمیر را می خواند، منزوی از خلق بود و سجده یونسیه را زیاد انجام می‌داد و به فنای فی الله رسیده بود و رفیقش، خدا بود.

 

 

در جايي ديگر از مرحوم علامه طباطبایی نقل شده كه چون به نجف اشرف براي تحصيل مشرّف شدم، از نقطه نظر قرابت و خويشاوندي و رحميّت گاهگاهي به محضر مرحوم قاضي شرفياب مي‌شدم؛ تا يك روز در مدرسه‌اي ايستاده بودم كه مرحوم قاضي از آنجا عبور مي‌كردند، چون به من رسيد دست خود را روي شانه من گذاردند و گفتند: « اي فرزند! دنيا مي‌خواهي نماز شب بخوان؛ و آخرت مي‌خواهي نماز شب بخوان»

امام خمینی (ره) نيز فرمودند: قاضی کوهی بود از عظمت و مقام توحید.

آیت ا... قاضی: «نزد هر کس احتمال می‌دادم از او چیزی بفهمم، می نشستم اگر مطلبی را می فهمیدم، که خود خدا نعمت داده بود و اگر نمی فهمیدم دیگر به آن شخص مراجعه نمی کردم.»
 

 

آیت الله قاضی می گوید: چون بیست سال تمام چشمم را کنترل کرده بودم، چشم ترس برای من آمده بود، چنان که هر وقت می خواست نامحرمی وارد شود از دو دقیقه قبل خود به خود چشم هایم بسته می شد و خداوند به من منت گذاشت که چشم من بی اختیار روی هم می آمد و آن مشقت از من رفته بود.
 

 

و بعدها آیت الله قاضی که خود چهل سال پشت در مانده، و صادق بودن خود را در آن عشق و محبت به محبوب و معبود ازل ثابت کرده، درس استقامت و صبوری را به شاگردانش هم می آموزد و چنین می گوید: اگر به جستجوی آب زمین را کندی، نباید خسته و ناامید شوی، اگر وقتش باشد به آب می رسی، وگرنه ناامید مشو که بالاخره به آب می رسی و حتی آب برایت فوران می کند.
 

 

آیت الله شیخ عباس قوچانی نقل كرده در نجف اشرف با مرحوم آقای قاضی جلساتی داشتیم و غالبا افراد با هماهنگی وارد جلسه می شدند و همدیگر را هم می شناختیم. در یک جلسه ناگهان دیدم که  سید جوانی وارد شدند، مرحوم قاضی بحث را قطع کردند و احترام زیادی به این سید جوان نمودند وبه آن سید جوان فرمود: آقا سید روح الله در مقابل سلطان جور و دولت ظالم باید ایستاد، باید مقاومت کرد، باید با جهل مبارزه کرد. این در حالی بود که هنوز زمزمه ای از انقلاب امام.

 

میرزا علی آقا قاضی پس از سال‌ها تدریس معارف بلند اسلامی و تربیت شاگردان الهی، در روز دوشنبه چهارم ماه ربیع الاول سال 1366 مطابق هفتم بهمن ماه در نجف اشرف وفات کرد و در وادی الاسلام نزد پدر خود دفن شد. مدت عمر شریف ایشان هشتاد و سه سال و دو ماه و بیست و یک روز بوده است.
 

 

توصیه‌های عملی مرحوم قاضی
 

دائم الوضو بودن: خود ایشان می گوید 20 سال تمام است که وضو دارم و بی وضو نبوده ام، الا حین تجدید وضو و نخوابیدم مگر با طهارت آبی.
 

 

نماز: نمازهایتان را در بهترین و با فضیلت ترین اوقات آنها به جا بیاورید و آن نمازها با نوافل، 51 رکعت است؛ پس اگر نتوانستید، 44 رکعت بخوانید و اگر مشغله های دنیوی نگذاشت آنها را به جا آورید، حداقل نماز توابین را بخوانید ( نماز اهل انابه و توبه هشت رکعت هنگام زوال است).

 

نماز شب: اما نماز شب پس هیچ چاره و گریزی برای مؤمنین از آن نیست و تعجب از کسی است که می‌خواهد به کمال دست یابد و در حالی که برای نماز شب قیام نمی کند و ما نشنیدیم که احدی بتواند به آن مقامات دست یابد مگر به وسیله نماز شب.

 

دنیا می‌خواهید نماز شب بخوانید، آخرت می‌خواهید نماز شب بخوانید ، زیرا روایت شده است که نماز شب شرف مؤمن است باعث صحت بدن کفاره گناهان روز و بر طرف کننده وحشت قبر است.
 

 

توسل به حضرت سیدالشهدا(ع): محال است انسانی به جز از راه سیدالشهدا علیه السلام به مقام توحید برسد. سریان فیوضات و خیرات از مسیر حضرت سیدالشهدا علیه السلام است و پیشکار این فضیلت هم حضرت قمر بنی هاشم ابالفضل العباس علیه السلام است.
 

 

در مـسـتـحبات تعزیه داری و زیارت حضرت سیدالشهداء مسامحه ننمایید و روضه هفتگی ولو دو سه نفر باشید، که اسباب گشایش امور است و اگر از اول عـمـر تـا آخرش در خدمت آن بزرگوار تعزیت، زیارت و غیره را به جا بیاورید، هـرگـز حـق آن بـزرگـوار ادا نـمـی شـود و اگـر هـفـتـگـی مـمـكـن نـشـد، دهـه اول محرم ترك نشود.
 

 

 از آن چیزها که بسیار لازم و با اهمیت است دعا برای فرج حضرت حجت ـ صلوات الله علیه ـ در قنوت نماز وتر است بلکه در هر روز و در همه دعاها.
 

 

سید علی آقا قاضی خیلی در گفتارشان و در قیام و قعودشان و به طور کلی در مواقع تغییر از حالی به حالتی دیگر, کلمه (یا صاحب الزمان) را بر زبان جاری می کردند. یک روز یک نفر از ایشان پرسید: آیا شما خدمت حضرت ولی عصر ارواحنا له الفداء مشرف شده‌اید؟!! فرمود: کور است هر چشمی که صبح از خواب بیدار شود و در اولین نظر نگاهش به امام زمانش نیفتد...

 

آن مرحوم برای تقویت حافظه، خواندن آیت الکرسی و معوذتین (دو سوره مبارکه ناس و فلق) را سفارش می فرمودند. 

 

 

آن مرحوم در هنگام اضطراب و ناراحتی های روحی، خواندن این کلمات را سفارش می کردند: « لا اله الا الله وحده لا شریک له، له الحمد و له الملک و هو علی کل شیء قدیر، أعوذ بالله من همزات الشیاطین و أعوذ بک ربی من أن یحضرون إن الله هوالسمیع العلیم: هیچ معبودی جز خداوند یکتای بی شریک وجود ندارد و ستایش و حکومت مخصوص اوست و او بر هر کاری تواناست. از وسوسه های شیاطین به خدا پناه می برم و به تو پناه می برم ای پروردگارم از این که نزد من حاضر شوند. همانا خداوند شنوا و داناست».