رقص و موسیقی و آرایش به جای سینما و به نام کودک!

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ این چه تصور خام و کاریکاتوری و بدفرمی است که دوستان سازنده این فیلم از کودک و سینمای کودک دارند؟!

چرا فکر می کنید مخاطبان و احیانا منتقدانتان اینقدر بی خبر و فریب خورده هستند و با این ابزار و ادوات دمده و تکراری و نخ نما شده، می شود سرشان کلاه گذاشت و حواسشان را از ضعفها و نقصانهای فیلمی به این شدت بد، منحرف کرد به رقص و موسیقی و آرایش و عروسک و جنگولک بازی؟!

چرا چنین می گویم؟ دلایلم چیست؟ خواهم گفت.

اختاپوس( با نام قبلی آهوی پیشونی سفید) که می گویند اولین قسمت از سه گانه ای است درباره کودکان، داستان آهویی است که با دور شدن از خانه و خانواده‌‌اش با اتفاقاتی روبرو می‌شود...

گفته اند "اختاپوس" قرار است در سه قسمت ساخته شود که اولین دفتر از این سه گانه "آهوی پیشونی سفید" نام دارد و اولین فیلم سینمایی سید جواد هاشمی در مقام کارگردانی است.

فیلم سینمایی اختاپوس را نمی توان به معنای دقیق کلمه یک فیلم سینمایی دانست چرا که در این مجموعه تصاویر به هم پیوسته که ذیل عنوان این فیلم به خورد تماشاگر داده می شود در واقع چیزی جز معجونی از یک سری کلیپ تصویری به همراه موزیک و رقص و البته جلوه بخشی های حجیم آرایشی در قاب برنامه های ترکیبی تلویزیونی و نه آثار سینمایی دیده نمی شود و نه از میزانسن درست و معقولی در آن نشانی هست و نه از داستان با چفت و بست و تأثیرگذاری در آن اثری.

فیلم تلاش می کند همه چیز را در ذیل رنگ و لعابی که به تصاویرش بخشیده پنهان کند و از این رهاورد به لاپوشانی ضعف های عمده اش بپردازد.

این ضعفها چیست؟

1.عدم شخصیت پردازی

هیچکدام از کاراکترهای فیلم درست پرداخت نشده اند و حتی در قالب تیپ هم درنیامده اند چه برسد به شخصیت.

نه قصه درستی برای هیچکدام تعریف می شود و نه اساسا فضای تنفسی درستی برای آدمهای فیلم تدارک دیده می شود و معرفی کاملی برایشان تعبیه می گردد.

همین امر هم باعث می شضود که مخاطب اصلا نتواند شخصیتها را باور کند تا چه رسد به اینکه بخواهد با آنها همراهی یا همذات پنداری داشته باشد.

این باور بایستی در فضا و اتمسفر فیلم تأمین گردد و از همین رهاورد، موقعیتی بر مبنای منطق روایی و ویژگی های شخصیتی کاراکترهای فیلم شکل بگیرد که البته این فیلم ابدا به این موفقیت نائل نیامده است.

2. رنگ و لعاب های بی جهت و منحرف کننده

فیلم بی انکه به اصول زبایی شناسی خاصی پایبند باشد  و یا هدف خاصی را در منطق سینمایی دنبال کند به پخش کردن سخاوتمندانه مشتی رنگ و نور و آدم و شیء و صحنه و... مبادرت ورزیده و همه چیز را آنقدر شلوغ کرده که چیزی جز سردرد نصیب تماشاگرش نمی کند.

شما به جای اینکه داستان و قصه و جلوه درست از همه چیزهایی که در فیلم دخیلند ببینید، کلی وسیله و رنگ و آدم و عروسک و دراکولا و شبح و جادوگر و گاو شتر پلنگ می بینید که به هیچ کار «فیلم» نمی آیند هر چند چرخ این شبه تصاویر وصله پینه شده به هم را می چرخانند!

3. موسیقی به مثابه فرشی برای مخفی کردن خاکروبه

حجم فربه و انبوهی از موسیقی و رقص هایی که با آن درآمیخته و مثلا قرار است آموزش اخلاقی غیر مستقیم هم بدهد!

شوخی می کنید دوستان؟!

از این چنین چینش و موقعیتی تنها آموزش رقص بر می آید و لا غیر!

حالا باید پرسید حضرات سازنده فیلم اختاپوس! چرا فکر می کنید مخاطبان و احیانا منتقدانتان اینقدر بی خبر و فریب خورده هستند و با این ابزار و ادوات دمده و تکراری و نخ نما شده، می شود سرشان کلاه گذاشت و حواسشان را از ضعفها و نقصانهای فیلمی به این شدت بد، منحرف کرد به رقص و موسیقی و آرایش و عروسک و جنگولک بازی؟!

و واقعا این چه تصور خام و کاریکاتوری و بدفرمی است که دوستان سازنده این فیلم از کودک و سینمای کودک دارند؟!