گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ نامش برای برخی آشناست و برای برخی نا آشنا! این خصلت ما آدم هاست که یادمان رفته و شاید به فراموشی سپردن، رسم روزگار ماست. به هر روی شاید این کمترین کلام در بیان تلاش این مرد است تا تلنگری بر تارک این فراموشی ها باشد در نسل دانشگاهی و جوان ما در حوزه فرهنگ و ادب.
چند روز مانده به سالگرد استاد محمدجواد مشکور، استادی که در محیط فضل و ادب در خارج از ایران بیشتر مورد توجه است؛ از دانشجویانم در کلاس پرسیدم، محمد جواد مشکور را می شناسید؟ پاسخ را خودتان حدس بزنید! عجیب نیست و نباید بر کسی خرده بگیریم که نازیدن به تاریخی کهن و قدمتی چندین هزار ساله و سیر و سیاحت در گذشته فرهنگی و نازیدن به آن، در مقابل فراموشی دوران معاصر که سازنده تاریخ آینده است چه عواقبی می تواند در بر داشته باشد. به هر روی می نویسم تا بگویم که استاد مشکور روحت شاد. لااقل می توان خوش بود که در یاد کاغذهای برجای مانده در کتابخانه ها یاد و نامت هست. خوش باش که دور گردون این است!؟
استاد مشکور در سال 1318 ش. در تهران به دنیا آمد و زندگی تحصیلی خویش را بر پایه تاریخ، دین، تاریخ فرق اسلامی و همچنین ادبیات استورا گردانید. استاد در زمینه دستور زبان فارسی و عربی و ادبیات عرب، تصحیح متون معتبر فارسی و آموزش زبان فارسی برای عرب زبانان بسیار کار کرده اند؛ اما در مورد جواب سوال از دانشجویان باید گفت که این مرد در حوزه تاریخ ایران باستان، ایران بعد از اسلام، تاریخ شهرها و جغرافیای تاریخی و شناخت اقوام، کارهای پر ارزشی چه به صورت تصحیح یا ترجمه ارائه کردند. اهمیت پژوهشهای تاریخی محمدجواد مشکور در تاریخ ایران باستان بسیار مشهود است.
ایشان با احاطه کامل به تاریخ ایران توانستند دنباله تحقیقات مرحوم پیرنیا را در تاریخ ایران باستان ادامه دهند، تاریخ فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و نظامی عصر ساسانیان که توسط استاد نگاشته شده از مهمترین تالیفات تاریخی معاصر محسوب می گردد. کتاب محمد جواد مشکور از منابع مطالعاتی دانشجویان بود که چندی پیش معرفی شده بود. یادت در همان اوراق کتب محفوظ .روحت شاد.
25 فروردین ماه 1392 سالگرد درگذشت استاد محمد جواد مشکور است.