به گزارش خبرنگار حوزه بین الملل «خبرگزاری دانشجو»، همزمان با استفاده بیشتر رژیم صهیونیستی از فناوری های مدرن جنگی، ترس این رژیم از حملات سایبری و اختلال در سیستم این نوع جنگ افزارها نیز افزایش یافته است.
رژیم صهیونیستی اصل را بر این گذاشته است که هر چقدر استفاده از فناوری های مدرن و پیشرفته در امور زیربنایی و نهادهای نظامی و مدنی حساس افزایش یابد، این مراکز و تاسیسات بیشتر در معرض حملات سایبری مخالفان این رژیم قرار می گیرند و این مسئله نه تنها می تواند باعث توقف فعالیت و تعطیلی این مراکز و در نتیجه فلج شدن تمامی بخش های زندگی در جامعه صهیونیستی شود، بلکه می تواند منجر به کشته و زخمی شدن شمار زیادی از شهروندان و نظامیان صهیونیستی گردد.
ذکر یک مثال ساده می تواند حجم خسارت هایی را که رژیم صهیونیستی نگران آنها در صورت وقوع حمله سایبری علیه این رژیم است، مشخص کند و این مثال به اتاق کنترل رایانه ای سیستم حمل و نقل و چراغ های راهنمایی و رانندگی مربوط می شود.
مسئولان متعدد صهیونیستی هشدار داده اند که هر کدام از طرف های مخالف رژیم صهیونیستی می توانند به سیستم کنترل چراغ های راهنمایی رانندگی نفوذ کرده و تنها ظرف چند دقیقه صدها صهیونیست را به کام مرگ بفرستند؛ آنها می توانند تنظیمات این چراغ ها را به هم زده و مثلاً چراغ سبز را برای دو جهت مخالف روشن کنند و بدین ترتیب باعث کشته و زخمی شدن صدها نفر در اثر تصادف شوند.
البته این خسارت ها در مقایسه با خسارت هایی که یک حمله سایبری می تواند به بخش های مهمتر و حیاتی تر رژیم صهیونیستی وارد کند، واقعاً ناچیز است. در همین راستا رژیم صهیونیستی بشدت نگران نفوذ طرف های مخالف خود به سیستم کنترل رایانه ای فرودگاه بن گوریون است که می تواند منجر به برخورد هواپیماهای در حال پرواز با هواپیماهای در حال فرود شود.
دولت عبری همچنین نگران این مسئله است که طرف های مذکور سامانه کنترل ارتفاع پرواز هواپیماها در جریان فرود و یا بلند شدن آنها را دستکاری کرده و باعث برخورد آنها با یکدیگر و یا برخورد هواپیماها به موانع طبیعی شوند.
از جمله بخش های دیگری که می توانند در معرض حملات سایبری قرار بگیرند، می توان به شرکت های برق و آب و خدمات ارتباطی اشاره کرد؛ همین خطراتی که بخش ها و نهادهای مدنی را تهدید می کنند، درباره بخش های نظامی مختلف نیز که از طریق سیستم های رایانه ای کنترل و اداره می شوند، مطرح هستند و در این میان، بیشترین خطر متوجه مجتمع های محل استقرار صنایع نظامی مختلف است؛
به عنوان مثال، رژیم صهیونیستی بشدت نگران این مسئله است که طرف های مخالف آن بتوانند با اختلال در سیستم نظارت و کنترل کارخانه تولید جنگ افزارهای نظامی، باعث منفجر شدن آن شوند و یا در سامانه کنترل سیستم های پدافند هوایی اختلال ایجاد کرده و باعث شلیک آنها به سمت هواپیماهای نظامی یا مسافری در حال بازگشت به اسرائیل شوند.
این نگرانی های رژیم صهیونیستی به حدی رسیده است که مقامات تل آویو بشدت نسبت به این مسئله احساس خطر می کنند که طرف های مخالف آنها بتوانند به سیستم های رایانه ای کنترل کارخانه های شیمیایی نفوذ کرده و با دستکاری در روال عادی آنها باعث ایجاد ابرهای متشکل از گازهای سمی و در نتیجه کشته شدن شمار زیادی از کارکنان این کارخانه ها شوند و علاوه بر این، زمینه بروز فاجعه های زیست محیطی مختلف ناشی از تولید همین گازهای سمی را فراهم آورند.
رژیم صهیونیستی که اهتمام بالایی به استفاده از جنگ سایبری در شیوه های نظامی خود دارد، می داند که بالاخره روزی خود نیز از همین راه ضربه خواهد خورد و در همین راستا، برای ایجاد موازنه رعب و وحشت که در سطور بالا به آن اشاره شد، راهبرد دفاعی جامعی را در عرصه سایبری اتخاذ کرده است.
بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در 18 ماه مه 2011 از راه اندازی ستاد جنگ سایبری در ارتش عبری خبر داد که هدف اصلی آن اتخاذ تدابیر دفاعی سایبری و حمایت از زیرساخت ها و مراکز نظامی و غیر نظامی مرتبط با آن است.
بر اساس بیانیه دولت عبری، هدف از تشکیل این ستاد، توسعه توان دفاعی در مقابل جنگ سایبری چه از سوی کشورها و چه از سوی سازمان های مخالف رژیم صهیونیستی است؛ این ستاد مسئول تمامی شاخه های نظامی و غیر نظامی فعال در این زمینه است و هماهنگی های لازم در این زمینه را نیز با نهاد رسمی حفاظت اطلاعات وابسته به سازمان اطلاعات رژیم صهیونیستی شاباک و شرکت تهیلا انجام می دهد.
مسئولان این ستاد به خوبی می دانند که مهمترین چالش پیش روی آنها طراحی سامانه دفاعی کاملاً الکترونیک است و بی شک، طراحی و ساخت چنین سامانه ای نیازمند همکاری و هماهنگی کامل میان موسسات و نهادهای نظامی و غیر نظامی است.
این وضعیت کاملاً با وضعیت جنگ های کلاسیک که تنها دستگاه امنیتی مسئول اداره جنگ است، فرق می کند. اساس تشکیل این ستاد بر این است که هماهنگی و همکاری میان موسسات امنیتی و نهادهای مدنی مسئله ای فوق العاده مهم است؛ چرا که جداسازی فضای سایبری میان بخش های زیربنایی نظامی و مدنی کار خیلی سختی است و در عین حال، با وجود اینکه دستگاه امنیتی مسئول اداره جنگ سایبری علیه طرف های خارجی است، اما می داند که بهبود قدرت دفاعی نیازمند همکاری و هماهنگی با بخش خصوصی و بویژه شرکت های فعال در زمینه فناوری های پیشرفته است؛ چرا که توان و تجربه زیادی در زمینه تعامل با فضای سایبری دارند.
واقعیت این است که رژیم صهیونیستی تا حدی مسئله جنگ سایبری را مورد توجه و اهتمام قرار داده که برخی طرف ها در داخل دستگاه امنیتی و کمیسیون امنیت و سیاست خارجی کنست عبری خواستار بازنگری در دکترین امنیتی این رژیم هستند که در اوایل دهه 50 قرن گذشته تدوین شده است، بنابراین این طرف ها خواستار سازگاری و تطبیق آن با مقتضیات جنگ های سایبری هستند.
ارسال نظرات