گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو» سعید اکبر؛ تبلیغات انتخاباتی هر روز گرمتر می شود. هر کدام از نامزدها در حال تلاش برای برقراری ارتباط با مردم هستند که این تلاش در حوزه اقتصادی بسیار پررنگ تر است.
نامزدها در چند روز گذشته در برنامه های تلویزیونی و سخنرانی های رو در رو با مردم از اقتصاد سخن می گویند از وضع معیشت مردم نگرانند و یکی از دغدغه های اصلی آنها بیکاری جوانان است. انتقاد از دولت احمدی نژاد نیز همواره وجود دارد.
اگر چه به واقع وضعیت اقتصادی کشور و وضع معیشت مردم باید در اولویت نامزدها باشد اما ارائه راهکار نیز باید این اولویت را همراهی کند. کلی گویی های نامزدها در این چند روز بسیار عیان تر از راهکارهای آنها بوده است.
برنامه اقتصادی و سخنان نامزدها تماما بر اساس اقتصاد اثباتی شکل گرفته و به تعریف وضعیت موجود و آینده می پردازند. در حالی که مردم خود بهتر از آنها این وضعیت را درک کرده اند چراکه مردم برخلاف نامزدها در متن جامعه زندگی می کنند.
حال به موضوعاتی می پردازیم که تقریبا در برنامه های هیچ یک از کاندیداها وجود ندارد. اگر چه شاید به صورت تعریفی و یا توضیحی به آن پرداخته باشند.
رشد اقتصادی
بر اساس برنامه پنجم توسعه و تا پایان برنامه یعنی سال 1394 باید رشد اقتصادی حداقل به 8 درصد برسد. بر طبق این برنامه باید حدود 720 درصد از این رشد در حوزه سرمایه گذاری جدید بدست آید. حال با توجه به تحریم نفت و گاز و پتروشیمی و کاهش درآمدهای دولت دست یابی به این رشد سخت تر می شود. در صحبت هایی که چند روز گذشته کاندیداها هیچ کدام از آنها از اعلام نکرده اند دقیقا برای رسیدن به این رشد و افزایش درآمد برای افزایش سرمایه گذاری چه برنامه هایی دارند.
بیکاری و اشتغال
اگر چه همه نامزدها در مورد بیکاری به اظهار نظر می پردازند و وعده ایجاد تا یک میلیون شغل را می دهند اما نگفته اند با کدام برنامه اقتصادی و در کدام زمینه ها و در نهایت اینکه با کدام درآمد می خواهند این شغل ها را ایجاد کنند.
اسدالله عسگر اولادی عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران در این باره می گوید. ایجاد شغل در کلانشهر‌ها برای هر نفر 60تا 70 میلیون تومان، در روستا 15 تا 20 میلیون تومان و در شهرهای کوچک 20 تا 50 میلیون تومان هزینه سرمایه‌گذاری لازم دارد، از طرفی دیگر اگر هماهنگی لازم بین ارگان‌های مختلف وجود داشته باشد و همچنین قانون کار نیز اصلاح شود و سرمایه‌گذاری لازم صورت گیرد، می‌توان مشکل بیکاری را حل کرد و اگر بعضی از تحریمها را با مذاکره بتوان کاهش داد، شاید بتوان سالی 500 هزار شغل در کشور ایجاد کرد.
طرح تحول اقتصادی
در ابتدای تشکیل دولت نهم طرحی با 7 محور مهم اقتصادی شامل هدفمندی یارانه، اصلاح نظام بانکی، توزیع، گمرک، مالیات، سیاست‌های پولی و ارزی و بهره‌وری تهیه شد. از این 7 محور تنها هدذفمندی یارانه ها اجرایی شد و آنهم ناقص. نامزدهای انتخابات 92 نیز تا کنون هیچ برنامه ای در مورد اجرایی شدن 6 محور دیگر نداشته اند. اینکه چه برنامه ای برای نظام بانکی کشور دارند تا از حالت صرافی گونه خود خارج شوند.
اگر چه قانون گمرک بعداز 40 سال اصلاح شد، هنوز آیین‌نامه‌های اجرایی گاهی تدوین نشده و فاصله گمرک کشور تا یک گمرک چابک، شفاف و الکترونیک فاصله دارد.
لایحه اصلاح قانون مالیاتهای مستقیم نیز در قالب طرح جامع مالیاتی هنوز به صورت لایحه در کمیسیون اقتصادی مجلس بررسی می‌شود و قانون مالیاتهای مستقیم اصلاح نشده است.
مبارزه با مفاسد اقتصادی
تعدادی از نامزدها اشارات زیادی به بحث مفاسد اقتصادی دارند و وعده عملی شدن این شعار را می دهند. اما هیچ سازوکاری برای آن ارائه نمی دهند. مبارزه با مفاسد اقتصادی بدون شک احتیاج به برنامه مدون و از سوی دیگر قابل اجرا دارد چرا که در اقتصاد ایران ساختارها فساد زا هستند.
مقابله با تحریم ها
نامزدها از ایجاد تعامل با کشورهای خارجی در برنامه های خود سخن می گویند گویی خبر ندارند که ما به دنبال قطع رابطه و تحریم نبوده ایم. بلکه آنها ما را تحریم کرده اند. اینکه چه کسانی عامل اصلی تشدید تحریم ها هستند و هدف تحریم ها و راهکارهای مقابله با آن چیست؟ سئوالی است که باید نامزدها به آن پاسخ دهند. هر چند نمی توان از اشتباهات مدیریتی و حاشیه های اثرگذار دولت در اثرگذاری تحریمها به آسانی گذشت اما بر خلاف پاسخی که برخی نامزدها در صدد گسترش آن هستند، مواضع دولت و نظام در قبال زورگویی های به ظاهر قدرتمندان جهانی عامل اصلی ایجاد و تشدید تحریم ها نیست.
نامزدها باید بگویند دقیقا چه راهکاری برای مقابله با تحریم ها دارند و نقش اقتصاد مقاومتی در برنامه هایشان چیست.
مسکن
ادامه راه دولت احمدی نژاد در بخش مسکن مهر شعار همه کاندیداها است اما هر کدام از آنها با انتقاد از نحوه اجرایی شدن آن، ایراداتی وارد می کنند.
نامزدها می گویند نقدینگی زیادی با اجرایی شدن مسکن مهر به جامعه وارد شده است و آنرا بزرگترین ایراد می دانند. اما اشاره ای به اینکه اگر رئیس جمهور شوند چگونه می خواهند بدون پول (برای جلوگیری از افزایش نقدینگی) مسکن احداث کنند نکرده اند.
