به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو»، عبدالجبار کاکایی، شاعر کشورمان به مناسبت ایام ماه مبارک رمضان شعری سروده و در وبلاگ شخصی خود گذاشته است.
متن شعر به شرح ذیل است:
زیر سقف نقره کوب آسمون
شبح شهر سیاهُ می شه دید
ترمه و عقیق ، آب و آینه
گوشه ی ابروی ماهُ می شه دید
بعضیا مثل ستاره ها ؛ سپید
رفتن و تکیه به آسمون دادن
بعضیا رو پشت بوم خونه شون
موندن و ماهُ به هم نشون دادن
باز باید یه دور دیگه بگذره
از همین یک دو سه روز عمرمون
می مونیم یا نمی مونیم با خداس
پای سفره های افطار و اذوون
کاشکی عطر نفس فرشته ها
این دل عاشقُ مبتلا کنه
کاشکی بارونی بیاد از آسمون
قلبای شکسته رو طلا کنه
کاش زمونه فرصتی به ما بده
فرصت دوباره آشنا شدن
کاش یه بارم ما رُ قابل بدونن
برا پر کشیدن و رها شدن
خوش به حال اون ستاره های دور
که غبار جاده رُ جا می ذارن
سوار اسب سیاه شب می شن
تو رکاب ماه نو پا می ذارن
خوش به حال اون جوونه های نور
که شدن شکوفه های شب عید
اونا که پرنده های دلشون
از رو دستای قنوتشون پرید
