اعتمادسازی را چه کسی باید شروع کند؟

گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو» - داودگودرزی؛ آقای روحانی و تیم دیپلماسی جمهوری اسلامی با رویکردی متفاوت از سالهای گذشته در نیویوروک حاضر شده و یکی از خبر سازترین کشورها در مجمع عمومی امسال بدون شک جمهوری اسلامی ایران بود. در خصوص رویکرد دولت و مواضع اعلام شده در نشست ها و مصاحبه های متعدد در نیویورک مطالب زیادی وجود دارد که در این نوشتار به اجمال به برخی اشاره می شود:

1. مسئله هسته ای ایران سالهاست به معضل اصلی آمریکا تبدیل شده و حل این مسئله برای اوباما بعد حیثیتی پیدا کرده است به همین خاطر است که به هر وسیله ای متوسل شده تا بتواند ایران را پای میز مذاکره ببرد و یا نامه نگاری و تماس تلفنی را به سرعت رسانه ای می کنند. همه اینها حاکی از این است که اوباما به لابی صهیونیستی قول داده که از هر راهی غیر از حمله نظامی فعالیت هسته ایران را متوقف کند و این راه غیر نظامی دو گانه تحریم مذاکره است. هر چند که واضح است این راه انتخابی اوباما از بین چند گزینه نیست بلکه تنها گزینه موجود برای او است. این که اوباما اعلام می کند ما به دنبال براندازی ایران نیستیم به معنای عجز و ناتوانی در براندازی است نه از روی لطف و محبت کما این که در طول 60 سال گذشته هر چقدر توانسته اند به ملت ایران ضربه زده و توطئه کرده اند و در 34 سال گذشته کاری غیر از براندازی انجام نداده اند که نمونه آخر آن تحریم های به زعم خودشان فلج کننده است.

2. تجربه سالها مذاکره ما با 1+5 و همچنین نوع تعامل آمریکا با کشورهای دیگر مانند کره شمالی به خوبی این واقعیت را نمایان می کند که: آمریکا به خاطر خوی استکباری و سلطه گری خود و بدلیل توهم ابرقدرتی دنیا هیچ وقت به دنبال بازی برد- برد نبوده است و یا پس از مدت کوتاهی ورق را برگردانده و توافقات را نادیده گرفته است چیزی که همه دنیا از مذاکره با آمریکا دیده اند بی صداقتی و بی منطقی است لذا اگر اوباما منطق متفاوتی با سالهای گذشته در مجمع ارائه می کند یا جان کری از آینده مذاکرات ایران ابراز امیدواری می کند دیپلماتهای ما نباید فریب خورده و به این شیطان بزرگ خوش بین باشند.

3. وضعیت اقتصادی کشور هم به واسطه تحریم ها و هم به واسطه سوء مدیریتها و برخی سیاستهای غلط اقتصادی در گذشته وضعیت خوبی نیست اما به این معنی نیست که ما فلج شده ایم و پویایی اقتصاد را از دست داده ایم.  ظرفیتهای بالقوه کشور آنقدر هست که اگر تدبیر درستی اندیشیده شود برای بالفعل کردن آنها به خوبی میتوان تهدید تحریم را به فرصت تبدیل کرد و این یعنی همان تقویت ساخت داخلی قدرت به عنوان اصلی ترین راه برون رفت از وضعیت فعلی.

لیکن به نظر می رسد نگاه دولت آقای روحانی برای حل مشکلات اقتصادی بیشتر به خارج کشور دوخته شده و راه حل را در تعامل و مذاکره می بینند و سناریوهای خود را بر این طریق تنظیم نموده اند. در این خصوص باید گفت که دلسوزان ایران اسلامی از هر روشی که بتواند ضمن حفظ استقلال و عزت ملی فشار را از مردم بردارد استقبال می کنند و در مرحله اول این حق را به دولت می دهند که با سیاستهای خود به دنبال حل مسئله باشند ولی برخود واجب می دانند تجربه گذشته را بازگو نمایند و به دولت هشدار دهند که اولاً راه حل را در درون جستجو نمایید و ثانیاً به این لبخندها خیلی امیدوار نباشید.

4. نوع حضور آقای روحانی و همراهان وی در نیویورک و مباحثی که ارائه نمودند به دنیا نشان داد که ایران مانند گذشته برای گفتگو و مذاکره منطقی آماده است. حتی با لحنی متفاوت تر از دولت گذشته و با رویکردی مثبت تر.

در این جا بحث تکراری اعتماد سازی مطرح می شود که باید گفت اکنون نوبت آمریکاست که اعتماد سازی را شروع نماید. آمریکاست که باید ثابت کند که به دنبال حل مسئله در چارچوب منطقی است. آمریکا است که باید ثابت کند که از خوی استکباری خود دست برداشته و از موضعی برابر حداقل به دنبال بازی برد- برد است و باید با صراحت به دولت مردان ایران اسلامی بگوییم که تا همین حد که شما جلو رفته اید کافی و بلکه اضافی نیز هست و تا اقدام مثبت و اعتماد سازی از آمریکا شروع نشده شما نباید قدم بعدی را بر دارید.

5. در پایان تأکید بر سه نکته گفته شده خالی از لطف نیست:

الف) مواضع اعلام شده درسخنرانی آقای روحانی در مجمع عمومی وهمچنین برخی مصاحبه های ایشان با رسانه ها مواضع درستی و در چارچوب سیاست خارجی نظام بود وشایسته قدر دانی از ایشان است.

ب) در نگاه جنبش دانشجویوی و انقلابیون ایران اسلامی آمریکا همچنان شیطان بزرگ است و به این زودیها از خوی استکباری خود دست بر نمی دارد.

ج)  راه حل برون رفت از مشکلات اقتصادی کشور ساخت درونی قدرت و بالفعل کردن ظرفیتهای عظیم کشور و به تعبیری همان اقتصاد مقاومتی است.

د) مذاکره از موضع ضعف و بازی کردن در پازل دشمن و فریب او را خوردن که منجر به عدم رعایت عزت، مصلحت و حکمت در سیاست خارجی شود خط قرمز جنبش دانشجویی است و از دولتمردان خود انتظار داریم نرمش قهرمانانه (خصوصاً پسوند قهرمانانه) را به درستی و کامل فهم نمایند و به اجرا در آورند.