مادر نفر اول کنکور هنر:
گروه علمی «خبرگزاری دانشجو»؛ «خبرگزاری دانشجو» گفت و گویی با مادر نفر اول هنر داشته و تجربیات ایشان را در سال کنکور، نگرانی های جدیدشان برای فرزندشان که اکنون دانشجوی رشته هنر است و ... جویا شده است.
«خبرگزاری دانشجو» - شما در انتخاب رشته هنر، چقدر مشوق و چقدر مانع فرزندتان فرزندتان شدید؟
خانم محمدی: ایشان در گام اول با مخالفت من و تمام اطرافیان مواجه شد. اما با صحبت با ایشان متوجه شدم بر تصمیم خود اصرار دارد و ما نتوانستیم او را منصرف کنیم که در همان کنکور ریاضی شرکت کند. با چند دکتر مشاور صحبت کردیم و حتی صحبت کردن با کسانی که دکترای رشته طراحی صنعتی داشتند و چندان هم موافق انتخاب این رشته نبودند بازهم نظر فاطمه را عوض نکرد.
بعد از این که اصرار او را دیدم تصمیم گرفتم از او حمایت کنم، به دنبال هنرستان خو ب گشتیم و موسسه آموزشی خوب که در همین جا باید بگویم موسسه ومدیرانش خیلی کمک کردند.
«خبرگزاری دانشجو»- فاطمه خانم فرزند چندم خانواده هستند؟ ببقیه بچه ها هم همین قدر درسخوان هستند؟
خانم محمدی: ایشان فرزند اول من هستند و یک برادر کوچک تر از خود دارند کهتفاوت های فردی زیادی با فاطمه دارد و بیشتر به حوزه ورزش علاقه مند است.
«خبرگزاری دانشجو»- انتظار این رتبه را داشتید؟
خانم محمدی: البته فاطمه تابستان سال قبل به من قول داده بود که اگر به رشته هنر برود حتما 1 تا 10 می شود و در سال های دوران تحصیلش هیچ زحمتی برای من نداشت. وقتی او کلاس اول بود من دانشجو بود. خاطرم هست خودش برای خودش از حفظ دیکته می گفت.
«خبرگزاری دانشجو»- مهم ترین عامل موفقیت فاطمه را چه می دانید؟
خانم محمدی: داشتن آرامش، این که فرد بتواند احساسات و عواطف خود را مدیریت کند خیلی اهمیت دارد و یکی از عوامل موفقیت فاطمه همین است و بچه متعادلی است. من چندین سال هست که مدیر مدرسه هستم و خیلی نگران دوران بلوغ فاطمه بودم که اتفاقاتی که برای دانش اموزان می افتد در مورد فاطمه چگونه خواهد بود اما اصلا متوجه نشدم دوران بلوغ فاطمه چگونه گذشت و هیچ مشکلی نداشت.
خانم محمدی: من همیشه بچه دار شدن را به خانم ها توصیه میکنم چون بچه دار شدن و مادر شدن باعث به تکامل رسیدن می شود من احساس میکنم خودم یک بار دیگر با بچه ها بزرگ شدم هم ازجهت رفتاری و هم از جهت رفتاذری. و رابطه ام با فاطمه همیشه بسیار دوستانه بوده است.
«خبرگزاری دانشجو»- پیشنهاد شما به والدینی که فرزندان کنکوری دارند برای اینکه بیشترین کمک را به فرزندانشان برای موفقیت در کنکور بکنند چیست؟
خانم محمدی : اولین اصل مهم این است که تفاوت های فردی را جدی بگیریم. برای مثال فاطمه یک سری خصوصیت ها و توانمندی هایی دارد و بردارش یک سری خصوصیات دیگر. او اصلا به رتبه اول کنکور شدن فکر نمی کند و شاخص های دیگری برای موفقیت خودش دارد. این که ما یک الگوی ثابت را به فرزندان تحمیل کنیم که همه تلا ش کنند به آن برسند درست نیست. بلکه باید هرکس به نسبت توانایی هایش بداند که به کجا می خواهد برسد.
من خیلی وقت ها می گویم ممکن است که یک فرد تحصیلات دانشگاهی نداشته باشد همانطور که مادران ما تحصیلات دانشگاهی نداشتند اما زندگی بسیار موفق و آرامی داشتند و از زندگی شان بسیار لذت بردند و هستند کسانی که تحصیلات عالیه دارند و از زندگی شان لذت نمی برند. آدم باید بداند هدفش چیست و آن را دنبال کند. اگر توقعات را بیاوریم پایین می توانیم خیلی راحت تر زندگی کنیم.
«خبرگزاری دانشجو»- حال و هوای شما در روزهای منتهی به کنکور چگونه بود؟
.jpg)
خانم محمدی: یک روز قبل که به اتفاق برادرش به پارک رفتیم و سری به حوزه امتحانی اش زدیم. من البته کمی اضطراب داشتم ولی او را به خدا سپردم و آرام شدم
«خبرگزاری دانشجو»- شما هم به سال کنکور به چشم سال سختی می نگریستید که هرچه زودتر تمام بشود بهتر است؟
خانم محمدی : بله دقیقا میخواستم زودتر کنکور بدهد و راحت شود.
«خبرگزاری دانشجو»- چقدر برنامه های خانه و اعضای خانواده در سال کنکور فاطمه تغییر کرد؟
خانم محمدی: ما خانوداه های فرهنگی از همان ابتدا فضای آرامی در خانه داریم و از همان اول هم در حین برنامه های آموزشی ارتباطات چندانی نداشتیم ولی اضطراب و استرس کنکور برای همه هست.
«خبرگزاری دانشجو»- شما با توجه به این که خود مدیر مدرسه هستید، چقدر بر نمره ها و نتایج امتحانات فاطمه حساس بودید؟
خانم محمدی: فاطمه دختر مسئولیت پذیری است و من هم خیلی از این حساسیت ها نداشتم یه وقت هایی غر می زدیم که فاطمه کمتر فیلم ببین یا وقت کمتری را به کاراهای هنری مدرسه اختصاص بده. چون مدرسه فرزانگان نمایشگاه های متفاوتی داشتند و گاهی من و پدرش گلایه مند میشدیم که به جای اینکه فاطمه این همه وقت برای فعالیت های فوق برنامه می گذارد بیشتر به درس هایش برسد. ولی من فکر میکنم همین فعالیت های فوق برنامه خیلی کمک کرد . باید بگویم در مدرسه فرزانگان آن ها سه اولویت را در مدرسه قرار داده بودند علوم اجتماعی، هنر و ادبیات و این باعث شد بچه ها دید ویژه ایی نسبت به مسائل اطرافشان پیدا کنند.با اینکه همیشه می گفتند فرزانگان همیشه از نظر آموزشی به بچه ها فشار می آورند و بچه ها آسیب می بینند ولی اصلا اینطور نبود و این مدرسه تواناهایی زیادی رابه بچه ها می دهد.
«خبرگزاری دانشجو»- و این توانایی ها توانایی هایی است که در مدرسه های دیگر به دست نمی آید؟
خانم محمدی: نه متاسفانه. من الان خودم مدیر دبستان هستم و بسیاری از برنامه ها هست که بر اساس تجربه ام دوست دارم در مدرسه اجرا کنم اما موانع قانونی زیادی وجود دارد به ویژه در سال های اخیر ما اجازه جذب نیرو از بیرون را نداریم و در این صورت کار تخصصی انجام نمی شود. شما می دانید که پایه همه چیز در ابتدایی است یعنی اگر بتوان از پایه درست عمل کرد بچه ها فرصت بروز استعداد های خود را خواهند داشت. من در مقاطع راهنمایی و دبیرستان هم مدیر بوده ام که در این مقاطع وضع به مراتب وخیم تر است.
«خبرگزاری دانشجو»- به نظر شما در سیستم خصوصی و غیر انتفاعی این مشکل قابل حل است؟
خانم محمدی: بستگی به نظر مدیران دارد. مثلا من دوسال برای بچه ها معلم هنر تخصصی آوردم و آن شور و نشاط در بچه ها حس می شد ولی الان دست ما بسته است.
«خبرگزاری دانشجو»- نگاه شما به بازار کار این رشته چگونه است؟ این دغدغه را دارید که فاطمه حتما سر کار برود؟
خانم محمدی: با روحیاتی که از فاطمه سراغ دارم علاقه ایی به کار روتین ندارد و زندگی این چنینی را نمی پذیرد و فکر کنم بیشتر بتواند کار پروژه ایی انجام دهد. بیشتر دلی کار می کند و کارهای روتین و کارمندی او را خسته می کند و از الان هم فکر کارهای جدید است.
«خبرگزاری دانشجو»- نگرانی های الان شما برای فاطمه چیست؟
خانم محمدی: یکی از دلایل مخالفت من با رشته هنر این بود که با فضای غالب در دانشگاه های هنر موافق نبودم با جو حاکم در انجا و قیافه های ان چنانی. بلاخره وارد دانشگاه شدن یک اصل است و اینکه سالم زندگی کنی اصلی دیگر و البته من نسبت به فاطمه اعتماد دارم همین دکه محیط پیرامونی نمی تواند خیلی براو تاثیر بگذارد و بنیان های اعتقادی اش محکم است.
«خبرگزاری دانشجو»- : از وقتی که در اختیار ما گذاشتید سپاس گزارم.
خانم محمدی: خواهش میکنم. من هم ممنونم
تعداد نظرات: ۱
ارسال نظرات
خودم تو پرديس هنرهاي زيباي دانشگاه تهران درس خوندم و از روي تجربه حرف مي زنم.