نقدی به اظهارات عجیب نوبخت در صحن علنی مجلس!

به گزارش خبرنگار اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»، محمدرضا نوبخت، معاون برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور و سخنگوی دولت امروز در دفاع از اصلاحیه لایحه بودجه 92 اظهارات عجیبی را در صحن علنی مجلس ایراد کرد.

نوبخت در بخشی از سخنانش گفت: «نمایندگان اگر رقم شش درصد از سهم صندوق توسعه ملی را برای اجرای طرح های عمرانی در اختیار دولت قرار ندهند، به چه دلیل به من نامه می دهند؟»

این اظهارات توهین آمیز، انتقاد نمایندگان را برانگیخت و چندین تذکر در صحن مجلس قرائت شد.

دو نکته مهم در این اتفاق وجود دارد؛ نخست اینکه مجلس ما هنوز درگیر لابی گری های شخصی و گاهاً بر خلاف منافع ملی کشور است که مصالح مردم و نظام را تحت تاثیر قرار می دهد. چرا باید در صحن علنی مجلس نماینده دولت به نمایندگان مجلس بگوید یا بودجه بیشتری در اختیار ما قرار دهید یا اینکه نامه ای برای اجرای طرح هایتان در حوزه انتخابیه ندهید؟ مگر غیر از این است که در ابتدای هر سال که بودجه کل کشور بسته می شود سهم هر طرح عمرانی در آن آورده می شود؟ دیگر چه نیازی به نامه است؟

چرا باید یک نماینده به جای بررسی کارشناسی و وضع قوانین کلان برای کشور، به دنبال لابی گری و اجرای یک پروژه در حوزه انتخابیش باشد و در مقابل دولت نیز برای اختصاص بودجه به آن شروطی بگذارد و امتیازی بگیرد؟

اما تاسف بارتر از این، اظهارات امروز نماینده دولت خطاب به نمایندگان مجلس بود که گویا پذیرفتن تقاضاهای برخی نمایندگان را منوط به تقاضای غیر قانونی دیگری کرده است.

اگر دولت به دنبال کار کارشناسی است و می خواهد قانون را نیز رعایت کند این اظهارات چه مفهومی دارد؟ اگر نماینده ای طرحی منطقی دارد که پذیرفتن آن منطقی و عقلانی است و اگر طرح نماینده ای غیر کارشناسی و شخصی است و توجیه اقتصادی ندارد، دولت در ازای هیچ شرطی نباید آن را بپذیرد.