جهانگیر الماسی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، با بیان اینکه امید تعاریف مختلفی دارد، گفت: بخشی از فلاسفه معتقدند بدترین موقعیتی که در تاریخ وجود دارد، امید است، اما من معتقدم با بها دادن به امید در جامعه و با ایجاد شور و ایمان می توان حرکت اجتماعی را برانگیخت و به سمت نیکویی ها و خوبی ها حرکت کرد.
وی ادامه داد: فکر می کنم مدیران ما باید در جریان دگراندیشی کشور، امید را به عنوان یک نظرگاه مطرح کنند نه دستورالعمل دولتی؛ چرا که وقتی به عنوان دستورالعمل دولتی باشد، این گونه نگاه می شود که از دیرباز این مسئله در مملکت ما بوده، اما وقتی به عنوان نظرگاه کلید گشایش در، کلید راه یا به عبارتی دیگر به عنوان چراغ تاریکی مطرح شود از این دید نگاه می شود که همیشه این طور بوده است.
بازیگر سینما و تلویزیون در همین زمینه افزود: این موضوع حتی در میان برخی از جوانان دیده می شود؛ به عنوان مثال نوشته های کسانی چون دکتر شریعتی، جلال آل احمد و صمد بهرنگی برای ما به عنوان یک ایده آل است، اما اگر صمد بهرنگی همان صحبت ها را به جای کتاب در آموزش و پرورش بگوید برای ما به گونه ای دیگر تلقی می شود.
الماسی در پایان خاطرنشان کرد: به نظرم دیدگاه ایوبی صحیح است، اما چگونگی ایفای این اندیشه و چگونگی دریافت درست پیام وی و نیز از طرفی انتزاج آن با مجموعه تولیدات سینمایی کشور اصل مهمی است که باید به آن توجه شود.