به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) در پی اظهار نظرهای اخیر علی جنتی، وزیر ارشاد بیانیه ای صادر کرد که به شرح زیر است:
و اما در عرصه فرهنگ بنده به معنای واقعی کلمه احساس نگرانی می‌کنم و حقیقتا دغدغه دارم. این دغدغه از آن دغدغه‌هایی‌ست که آدمی به خاطر آن گاهی ممکن است نصف شب هم از خواب بیدار شود و به درگاه پروردگار تضرع کند»(مقام معظم رهبری، 22 تیرماه 1373)
اکنون که بیش از صد روز از آغاز به کار دولت یازدهم می گذرد، موضع گیری ها و عملکرد مسئولین در حیطه های گوناگون سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، محسوس، و تا حدودی قابل بررسی می باشد.
بی تردید حوزه فرهنگ نیز از این قائده مستثنی نیست. حوزه ی فرهنگ نه تنها خود از گستره عظیمی از مسائل برخوردار است، بلکه درهم تنیده با بسیاری مقولات در حوزه‌های دیگر از اقتصاد گرفته تا سیاست می باشد. این در هم تنیدگی در دولت یازدهم بیش از پیش خودش را نشان داده است تا آنجا که می بینیم حتی یک فعالیت موثر فرهنگی قربانی یک بازی پوچ سیاسی می گردد.
به نظر می رسد در تب و تاب بازار داغ مسائل سیاسی و اتفاقات مهمی که در این عرصه به خصوص در حوزه ی سیاست خارجی در این چند وقت اخیر افتاده است، مقوله ی فرهنگ کاملا بی سر و صدا در حال ذبح شدن است.
بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام بعد از موضع گیری ها و عملکرد وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی در این بیش از صد روزی که از آغاز کار دولت یازدهم می گذرد و با عنایت به روحیه ی ِمطالبه گری و آرمانخواهی دانشجویان- که نشان دهنده‌ی حیات جنبش ها و تشکل های دنشجویی نیز می باشد- بر خود لازم می داند تا برای ثبت در تاریخ، از سر خیرخواهیِ نسبت به عملکرد دولت و نیز دلسوزیِ نسبت به آرمان های انقلاب اسلامی، علاوه بر ذکر نکاتی در جهت تنویر افکار عمومی، به بیان پرسش هایی از مقامات مسئول در حوزه ی فرهنگ نیز بپردازد:
1- در اولین روزهای آغاز به کار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود که نشست هایی با حضور اصحاب فرهنگ و هنر و با حضور وزیر محترم ارشاد برگزار می شد. نشست هایی که در آنها بعضی از حامیان سران فتنه شرکت داشتند و به تقریر حرف های گذشته ی خود در بین رسانه ها پرداختند و در واقع شاید بدنه ی هنری دولت یازدهم را معرفی نمودند. سوال اینجاست که آیا کسانی که خود در تشخیص مصادیق و تحلیل وقایع اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، قابلیت فرقان و تشخیص حق از باطل را ندارند چگونه می توانند آبشخور فکری مردمِ با بصیرتی که حماسه نهم دی ماه را در تاریخ ثبت نموده اند، را از طریق کارهای مثلا هنری و فنی خویش تامین کنند؟ آیا جمع نمودن یک سری افراد با عقایدی خاص و ویژگی هایی نزدیک به اپوزوسیون نظام، به عنوان هنرمند و حذف بسیاری از هنرمندان انقلابی در جلسه ای که با حضور وزیر ارشاد برگزار می گردد، نشان دهنده تشکیل بدنه ی خاص هنری و فرهنگی دولت یازدهم نیست واگر چنین است آیا روی کار آمدن کسانی که در اولیات مانده اند و شبهات چهار سال پیش هنوز -و حتی بعد از عاشورای سال 88 – برایشان به قوت خود باقی است، نشان دهنده ی مشی اعتدالی دولت یازدهم در حوزه ی فرهنگ است؟
2- در همان روزهای اول آغاز به کار دولت اتفاق دیگری نیز توجه رسانه ها را به خود جلب کرد و آن بازگشایی «خانه» ی غیر قانونی «سینما» بود. سوال اینجاست که آیا باز گشایی «خانه ی سینما» که اولا موجودیت آن از لحاظ ساختاری و حقوقی مورد اشکال و ایراد است و ثانیا در برهه های مختلف زمانی نشان داده است که به جای پرداختن به امور هنرمندانِ عرصه ی سینمایی کشور، بیشتر به دغدغه های سیاسی و ضد فرهنگی می پردازد و عملکرد وقیحانه ای نیز در جریان فتنه ی سال 88 داشته است را می توان به عنوان یکی از مصادیق اعتدال در کارنامه عملکرد وزیر ارشاد در دولت یازدهم ثبت نمود؟!
3- چندی قبل در اقدامی عجیب و تأمل برانگیز، شاهد تعطیلی جشنواره ی ضد صهیونیستی ِ «افقِ نو» بودیم. اتفاقی که باعث کف زدن رسانه ی های بیگانه مبنی بر عقب نشینیِ ایدئولوژیک از اصول اصیل انقلاب اسلامی توسط دولت یازدهم و نیز بهت و ابهام رسانه ها و مخاطبین داخلی گردید. جشنواره ای که به خاطر عدم هماهنگی و همکاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و نیز عدم همکاری وزارت امور خارجه مبنی بر تسهیل امور حضور هنرمندان ضد صهیونیسم در ایران، تعطیل گردید و به تاریخ پیوست. جشنواره ای که تازه پا گرفته بود و امید نسل جدید هنرمندان انقلابی در ایران برای رسیدن به یک مجتمع رسانه ای ایدئولوژیک در جمهوری اسلامی بود، توسط دولت تدبیر و امید به تعطیلی گرایید و بار دیگر قربانی شدن فرهنگ اصیل انقلابی را به پای سیاست های دوره ایِ زودگذر، غیر اصیل و پوشالی به نمایش گذاشت. سوال اینجاست که اگر تعطیلی این جشنواره ی انقلابی به خاطر بازی های سیاسیِ اخیرِ دولت در حوزه سیاست خارجی- و به خصوص بحث رابطه با امریکا- نبوده است، پس چرا هیچ توضیحی در مورد آن از سوی مقامات مسئول داده نمی شود؟! و اگر این چنین بوده است، پس چگونه است که ندای مرگ بر آمریکایی که از عمق وجود یک ملت برخواسته است را رئیس جمهور امریکا می شنود و آن را موثر در تصمیمات خود قرار می دهد، اما دولت مردان سیاست خارجی و فرهنگی ما کماکان در حال و هوای میتینگ های قبل از انتخاباتی خود مانده اند؟!
4- بی گمان از کسانی که مسئولیت های ارشد و عناوین بالایی را در کشور بر عهده دارند انتظار مواضع عقلانی و غیر احساسی با توجه به شرایط و بستر فرهنگی موجود در کشور می رود. اینکه وزیر ارشاد بیاید و درباره ی حرمت تک خوانی خانم ها اینگونه استدلال کند که «اجماعی در بین مراجع درباره حرمت تک‌خوانی خانم‌ها وجود ندارد؛ از این رو، اگر مفسده‌انگیز نباشد اشکال ندارد.» آیا مسئله ای که از نظر فقهی درباره ی آن بین فقها اختلاف است را می توان به همین سادگی بر حلیّت آن حکم داد؟! ایا همه وجوه سیاست گذاری در دولت اعتدال به مانند همین جمله وزیر ارشاد است و نحوه ی تصمیم گیری در مورد عمیق ترین مسائل یک ملت به همین سادگی و با استدلال ها و مغالطات بچه گانه صورت می گیرد؟
و یا موضع گیریِ ایشان درباره تعطیلی روزنامه بهار که فرمودند:«من از اینکه روزنامه بهار متوقف شد متأسف شدم». سوال این است که آیا حمایت از یک روزنامه که علناً و در سالروز بزرگترین عید شیعیان، به مولای متقیان امیر مؤمنان علیه السلام توهین نموده است به معنای اعتدال است و یا جزئی از سیاست های مدبرانه و امیدوارانه ی دولت تدبیر و امید به شمار می رود؟
و یا در مورد یک شبکه ی اجتماعی که وظیفه ی سازماندهی اهداف ضد انقلابی را در فتنه ی 88 در کشور ما ایفا می کرد و امروزه به عنوان یکی از بزرگترین بنگاه های جاسوسی امریکایی به شمار می رود اینگونه اظهار نظر می شود که «« فیس‌بوک یک شبکه اجتماعی است و به نظرم از مصادیق مجرمانه به شمار نمی‌رود و کسانی که در آن هستند ارتباطات سالم و درستی دارند. بنده در فیس‌بوک حضور دارم»که سخنی بسیار دور از عقلانیت و اعتدال است. شبکه ی فیس بوک که حتی باراک اوباما ریاست جمهوری ایالات متحده – کشوری که خود مبدع آن می باشد- دختران خود را از حضور در آن منع کرده و طبق تحقیقات دانشگاه های مختلف خارجی و داخلی مبدأ بسیاری از اختلالات روانی و رفتاری و نیز باعث افزایش مفسده در ارتباط های نامشروع به شمار می رود و آن نقش کذا را در فتنه ی 88 ایفا کرده است، امروزه توسط مسئول فرهنگ و ارشاد یک ملت به سادگی تمام و به طور کلی تایید و تصدیق می گردد که کسانی که در آن هستند ارتباطات سالم و درستی دارند و چون بنده هم در فیس بوک حضور دارم در نتیجه از مصادیق مجرمانه به حساب نمی آید. آیا این نوع استدلال های چیپ و سطحی می تواند پاسخ هایی برای سوال های عمیق یک ملت در حوزه فرهنگ را تامین کند؟ آیا همه ی این ها از مصادیق اعتدال است؟
5- از دیگر موضع گیری های اخیر وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی می توان به اظهار نظر چندباره ی ایشان در مورد بازگشایی دوباره ی نشر چشمه در حوزه ی کتاب اشاره کرد. انتشاراتی که در این چند ساله ی اخیر با چاپ کتاب ها و رمان هایی با محتواهایی سخیف که مملوّ از توصیفات جنسی بسیار، صحنه های اروتیک و سخیفی چون همجنس بازی، زنای با محارم، و نیز چاپ نمایشنامه ای که در آن به ساحت اباعبدالله توهین شده بود- که همان نیز موجب تعطیلیِ این انتشارات گردید- و نیز چاپ کتاب های ضد جنگ و منافی با ارزش های انقلاب اسلامی و در جهت ترویج سبک زندگی غربی، عملکرد ضد فرهنگیِ ِ مورد توجهی را در کارنامه ی خود قرار داده است.
آیا این درست است که در یک اظهار نظر و صحبت تبلیغاتی، همه ی این بی حرمتی ها را نادیده گرفت و تعطیلی نشر چشمه را به یک مشکل داخلی در اداره ی کتاب وزارت ارشاد در دولت دهم نسبت داد؟!
حال سوال اصلی اینجاست که آیا این ها اعتدال است؟! آیا اعتدال به معنای حمایت از انتشاراتی است که مفاهیم غیر اخلاقی و ضد دینی را نشر می دهد؟! و یا پوستینی جدید برای لیبرال گری هایی از جنس دوران اصلاحات در عرصه ی فرهنگ شده است؟!
در نهایت بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام ضمن تذکر و اخطار به مسئولین فرهنگی دولت، این نصیحت خیرخواهانه را نیز برای آن ها دارد که این راهی که سیاست های فرهنگی دولت یازدهم پیش گرفته است، نه تنها با مشی اعتدال گونه ی آنان جور در نمی آید، بلکه امیدِ مردم به دولتِ تدبیر و امید را در حوزه های دیگرِ اقتصاد، سیاستِ داخلی و خارجی نیز نا امید خواهد کرد، و باعث پراکندگی محبوبیت این دولت و کم شدن حمایت های مردمی از آن خواهد گردید. چه اینکه از سیاست هایی که تا به حال در زمینه ی فرهنگی به انجام رسیده است بوی بدِ لیبرال گرایی- که شالوده ی اصلیِ سیاست گذاریِ فرهنگیِ دولت اصلاحات نیز بود- به مشام می خورَد. بی گمان بصیرتِ مردمِ غیورِ انقلاب اسلامی اجازه نخواهد داد تا فرهنگ انقلاب اسلامی از ارزش های اصیل خود فاصله بگیرد و در صورت لزوم حماسه ای همچون نهم دی ماه سال 88 را این بار در عرصه ی فرهنگی رقم خواهد زد.
والسلام علی من التبع الهدی
بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام
-------------------------------
ابتدا افرادي مانند آقاي ظريف مردم را مجبور مي کنند براي اطلاع از "حواشي" کار وزارت خارجه و نيات باطني ايشان چاره و راه ديگري نداشته باشند الا اينکه به فيسک بوک مراجعه کنند. بله ، همان دستگاهي که استکبار جهاني براي اجراي طرح "مراقبت و کنترل افکار" تهيه ديده است. بعد گروه هاي فشار از جمله همين جناب مشاور مذکور شروع مي کنند به قانوني کردن ورود فيس بوک به معاملات و جريانات سياسي داخل کشور. از جمله طرح هاي بعدي هم لابد قانوني کردن ماهواره و خصوصي سازي تلويريون است که با طرح اجازه غير رسمي براي همکاران تلويزيون "جم" (جي-اي-ا