عزت بخشی به پاسپورت ایرانی به کجا رسید؟

گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»؛ نقد کردن راحت‌تر از ارائه راه حل است. تداعی این جمله اگرچه اولین بار نیست که در فضای سیاسی کشور و در رفتار دولتمردان ما نسبت به دوره‌های گذشته خود دیده می‌شود اما گویی دولت یازدهم قصد دارد در این زمینه گوی سبقت را از پیشینیان خود برباید.

این روز‌ها درحالی که ۸ ماه از عمر ریاست جمهوری دکتر حسن روحانی می‌گذرد تقریبا علت تمام مشکلات گریبانگیر جامعه درحال حاضر، دولت نهم و دهم قلمداد شده است. از ادعای خزانه خالی، وضعیت مسکن مهر، وضعیت اقتصادی و فرهنگی و ماجرای سبدکالا که علت توزیع تحقیرآمیز آن بی‌تدبیری در۸ سال گذشته نامیده شد، گرفته تا آخرین سخنان رئیس جمهور مبنی بر اینکه باید کشور را از زیر خرابه‌های دولت قبل آواربرداری کرد.
مثل همیشه عده‌ای تمام و کمال با این سخنان موافق هستند وعده‌ای از بیخ و بن مخالف. گرچه شاید هر دو گروه بدانند که شرط انصاف، افراط و تفریط در ارزیابی عملکرد یک دولت آن هم در یک بازه زمانی ۸ساله نیست.

حتی اکنون که اتحادیه اروپا با صدور قطعنامه‌ای توهین آمیز عملا در جزئی‌ترین امور داخلی این مملکت دخالت کرده است وحتی انتخاباتی را زیرسئوال برده است که منجر به روی کارآمدن دولتی شد که باب مذاکره را با آغوش باز‌تر با آنان گشود؛ نه تنها با عدم موضع گیری قاطع مسئولین روبه رو شده بلکه عده‌ای ازمنتسبین دولت این کرنش بی‌سابقه دربرابر غرب که منجر به گستاخی بیش از اندازه آنان در برابر ملت ایران شده است را مستقیم و غیرمستقیم ناگزیر خوانده و بازهم صحبت از لزوم این سکوت به بهانه ترمیم خرابی‌های به بار آمده در دولت گذشته می‌کنند.

عجیب این است که دشمنان ما بر خلاف عده‌ای از مسئولین و صاحب نظران داخلی که به راحتی از ارزش‌ها عدول و به داشته‌های این مملکت پشت می‌کنند؛ فوق العاده در موضع دشمنی خود مصمم هستند، تا جایی که در مصوبه جدید خود آورده‌اند که از ورود حمید ابوطالبی معاون سیاسی دفتر رئیس جمهور جهت نمایندگی ایران در سازمان ملل جلوگیری می‌کنند، به این دلیل که ابوطالبی از دانشجویان پیرو خط امام (ره) بوده و از کسانی به شمار می‌رود که موجبات تسخیر لانه جاسوسی و قطع روابط دیپلماتیک بین ایران و آمریکا را فراهم کرده است.

خوشبختانه اصلاح طلبان در حالی هر روز یک بهانه برای تطهیر دوره گذشته خود پیدا می‌کنند که زمان زیادی از روزی که حسن روحانی رئیس جمهور ایران شد نگذشته و مردم هنوز می‌توانند شعارهای انتخاباتی وی را برای درک پیام ۲۴خرداد به یاد بیاورند.

یکی از شعارهای رئیس جمهور که مرور آن این روز‌ها می‌تواند سئوالات جالبی مطرح کند مربوط به رقایت‌های انتخاباتی ریاست جمهوری است که روحانی در برنامه‌ای که در آن با ایرانیان خارج از کشور صحبت می‌کرد با گفتن این جملات که ارزش پاسپورت علامت نوع رابطه ما با دنیاست، گفت که اگر روابط ما با کشوری، بر مبنای احترام متقابل و منافع متقابل، روابط گرمی شد، آنوقت شهروند ایرانی در آن کشور جایگاه دیگری پیدا می‌کند؛ همچنین وی در آن صحبت‌ها قول داد که احترام را به پاسپورت ایرانی برگرداند.

حالا روحانی رئیس جمهور شده است، حدود ۸ ماه از این انتخاب می‌گذرد و شاید مهم‌ترین اتفاقاتی که در این ایام افتاده، شروع دوباره مذاکرات با غرب و آمریکا و این‌بار با استراتژی آغوش باز و دیپلماسی لبخند.

اما انگار ازابتدا بنا براین بوده است که گوشه‌ای بنشینیم و فقط در برابر توهین‌های مقامات غربی و حذف و تحریف‌هایی که در توافق نامه ژنو انجام می‌دهند تنها با لحنی دوستانه و عاری ازهرگونه موضع گیری صریح این اقدامات را غیرسودمند، بی‌نتیجه و دارای مصرف داخلی بنامیم و هرکس هم که به این شرایط اعتراض کند با برچسب بی‌سواد و تندور و افراطی مهر سکوت بر دهانش بزنیم تا باب تعامل با دنیایی که تنها از ۵ کشور تشکیل شده باز شود و ایران به زعم همین دیپلماسی از انزوا خارج شود!

شاید هرکس دیگری هم که به جای افراد حاضر در اتحادیه اروپا بود، وقتی سفرمقامات اروپایی به ایران با چاشنی هرگونه عمل خلاف عرف دیپلماتیک ازجمله عدم احترام به مقام ایرانی، کشف حجاب و دیدار با محکومان امنیتی را بدون هیچ موضع گیری قاطع از طرف مسئولین ایرانی مشاهده می‌کرد؛ آن قدر فضا را برای خود باز می‌دید که این اقداماتِ به زعم برخی اصلاح طلبان، صلح جویانه را با جلوگیری از ورود دیپلمات ایرانی به نیویورک جواب بدهد. عدم صدور روادید برای ابوطالبی و عدم تمکین به نظر ریاست جمهوری ایران اقدامی خارج از عرف دیپلماتیک و اقدامی خصمانه در راستای تلاش دولت یازدهم برای عزت بخشی به پاسپورت ایرانی است.

با این شرایط، سوالی که باید از رئیس جمهور محترم و تیم سیاست خارجی دولت پرسید این است که نتیجه این همه تساهل و کوتاه آمدن های پیاپی یکطرفه در برابر مقامات آمریکایی و اروپایی برای ملت ایران و اقتدا نظام اسلامی چه بوده است؟! حالا که دولتمردان ما از گفتن حتی کلمه‌ای که موجبات رنجش و تیره شدن مجدد روابط در عرصه سیاست خارجی را فراهم کند به شدت پرهیز می‌کنند، تا چه میزان عزت و اقتدار کشورمان که روحانی در زمان نامزدی انتخابات از آن با نام حفظ حرمت پاسپورت و جایگاه یک ایرانی یاد می‌کرد، محقق شده است و آیا با رویه ای که دولت در عرصه دیپلماتیک در مواجهه با آمریکا و غرب در پیش گرفته عزت ایرانیان را تامین خواهد کرد و یا بلعکس موجبات توهین ها و تحقیر های پیاپی مقامات آمریکایی و اروپایی را در پی داشته است.

آیا جز این بوده است که طی ماه های اخیر و با سیاست های مماشات‌گرانه و همراه با کوتاه آمدن های پیاپی رجال سیاست خارجی دولت آقای روحانی، صرفا بر حجم و دفعات گستاخی های طرف های غربی افزده شده و این مسئله تا به کار کردن زشت‌ترین الفاظ توسط مقامات آمریکایی برای ملت ایران مانند «مردم قحطی‌زده ایران» ادامه داشته است.

انتهای پیام/