وقتی هزینه‌های زایمان قدم نو رسیده را نامبارک می کند!

گروه اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»- مصطفی خدابخشی؛ یادش بخیر. زمان هایی نچندان دور سفره‌ی خانه ها گوش تا گوش پر بود از بچه های قد و نیم قد، وقتی که خانواده ها کنار هم جمع می شدند.

یکی از گردن دایی آویزان می شد و دیگری از کول عمو بالا می رفت.عمو و عمه و خاله و دایی هنوز مفاهیمی نا آشنا نبودند. هنوز خانواده ها را با معنای واقعیش می شد هجی کرد برخلاف این روزها که معنی آن را باید از بین فرهنگ لغات جستجو کرد و این آرزو را برای بچه های این دوران رقم زد که کسی به آنها عمو و عمه و خاله و دایی بگوید تا آنان نتوانند درک کنند معنی واقعی پشت گرمی بودن را.

نبود شرایط مناسب درآمدی، فرهنگی اشتباه کم فرزندی که ذره ذره در حال غالب شدن به فرهنگ جامعه است و تورمی که به غول شکست ناپذیر مبدل شده است خانواده ها را امروز چنان در بن بست محصور کرده که راهی جز تک فرزندی یا بی فرزندی پیش روی آنان نیست.

شاید برخی بگویند کلمات فوق سیاه نمایی است، اما به واقع آنچیز که در بطن جامعه در حال رخ دادن است فراتر از تعارفات خبری است که این روزها در رسانه ها شکل گرفته و تنها با فضایی شعار گونه خانواده ها را به سمت گسترش سوق می دهند. فضایی که مرحله دوم هدفمندی یارانه ها و مطالبه عجیب دولت از مردم برای کناره پیری از دریافت یارانه ها رنگ و رویی جدیدتر به خود گرفته است.

اما فارغ از موضوعات بیان شده یکی از مهمترین عللی که این روزها خانواده ها را در دوراهی بچه دار شدن یا نشدن با تردید رو به رو می کند هزینه های سرسام آور زایمان است.

زایمانی که باید برای یک خانواده به عنوان یکی از آسانترین مراحل باشد و در آرامش کامل روحی انجام شود اما به دلیل وجود قیمتهای نجومی که توسظ تیم های پزشکی و بیمارستان ها برای متقاضی تجویز می شود به پاشنه آشیل خانواده ها مبدل شده و افراد را با این سوال رو به رو می کنند که آیا با این شرایط فرزند داشتن به صلاح است یا خیر؟بر اساس آمار در کمترین حالت زایمان طبیعی 2 میلیون تومان آب می خورد و سزارین در بهترین حالت از 3 میلیون تا 5 و نیم میلیون نیز کش پیدا می کند. قیمت هایی که عموما با نام بیمارستان و پزشک بالانس می شوند و در آن هیچ تفاوتی نمی کند که آیا بیمار توانایی پرداخت این پول های نجومی را دارد یا خیر؟

یقینا تا زمانی که نظام سلامت میزان خدمات ارائه شده به مادرانی که در بیمارستان ها زایمان می کنند را بر اساس مبلغی که به حسابداری بیمارستان ها پرداخت می شود تنظیم می کند نمی توان توقع داشت خانواده ها به همین سادگی راضی به بچه دار شدند شوند فارغ از اینکه هم زمان با تولد نوزاد هزاران هزینه ریز و درشت دیگر به آن اضافه می شود و عملا زندگی یک خانواده دو نفره که به تازگی انسانی جدید را در بین خود می بینند از نظر مادی دچار تحولی شگرف می شود.

حال تنها یک کلاه عادلانه نیاز است تا قاضی شود تا بیان کند که آیا هزینه های زایمان تاثیر منفی در تصمیم گیری فرزند دار شدن در دوراهی انتخاب دارد یا خیر؟به نظر می رسد تا زمانی که هزینه های گزاف بر روی گرده مردم سنگینی می کند نمی توان توقع داشت جریانی مثبت در سیستم آماری کشور در حوزه افزایش موالید شاهد بود.

روندی که تنها نظام سلامت و پزشکان مقصر آن هستند و زنگ های خطر را برای مرگ جوانی جامعه ایران به صدا در می آورند و هنوز مسئولان در برابر آن از خود بازخورد نشان نداده اند و یا اینکه به مانند زیر میزی تنها واقعی نبودن تعرفه ها را بهانه می کنند و با چراغ خاموش از کنار آن عبور می کنند.نباید فراموش کرد که هم اکنون عوامل متعددی دست به دست یکدیگر داده اند تا گرد پیری بر صورت جامعه بنشیند و آمار با سری پایین انداخته حکایت از کاهش شدید میزان موالید کند.