گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛یکی از مهمترین دغدغههای شهید آوینی، دستیابی سینمای کشورمان به هویت خویش و قرار گرفتن این هنر- صنعت در خدمت اسلام و انقلاب بود.
اشاره آوینی به «هویت» یک امر کلی و انتزاعی نبود، بلکه به طور صریح و روشن، آن هویتی که میتواند سینما و فرهنگ ما را اعتلا و ترقی بخشد را ارزشهای انقلابی، مبارزاتی و فطری میدانست. به طوری که نوشت:
« سینمای مبارزه باید منظر غایی و مقصود نهایی دست اندر کاران محترم امور سینمایی کشور باشد. اگر امت مسلمان ایران هویت حقیقی خویش را در مبارزه است،سینمای ایران نیز باید هویت مستقل خویش را در سینمای مبارزه پیدا کند.»
و در جای دیگر بیان داشته بود که « سینمایی که میخواهد در خدمت اسلام باشد، باید روی خطاب خویش را به فطرت الهی بازگرداند» در حالی که هم در گذشته و هم در زمان حال، منبع و الگوی سینمای ما، غرب بود، آوینی میگفت: « بر ما تقلید از غربیها روا نیست، چرا که تاریخ ما در امتداد تاریخ غرب نیست. ما عصر تازهای را در جهان آغاز کردهایم و در این باب، اگر چه سینما یکی از موالید تمدن غربی است، لکن در نزد ما و در این سیر تاریخی که با انقلاب اسلامی آغاز شده، صورت دیگری متناسب با اعتقادات ما خواهد پذیرفت. سینما در غرب چیزی است و در این مرز و بود چیز دیگر...
و سینمای ما نمیتواند که در امتداد تاریخی سینمای غرب باشد، اگر چه زبان سینما یا بیان مفاهیم به زبان سینما قواعد ثابتی دارد، فراتر از شرق و غرب.»
و همچنین: « ما خود را بینیاز از تجربیات غربیها نمیدانیم، اما برای این تجربیات شانی متناسب با آنها قائلیم. ما چارهای نداریم جز آنکه سینما را یک بار دیگر در ادب و فرهنگ اسلام معنا کنیم. ما باید قابلیتهای کشف ناشده سینما را در جواب به فرهنگ و تاریخ خویش پیدا کنیم... و چه کسی میتواند ادعا کند که سینما دیگر قابلیتهایی ناشناخته ندارد؟»
آوینی در همین راستا تأکید میکرد: « اگر برای مصداق جمعی بشر بتوان ضمیری تصور کرد، هنرمندان حکایتگر آن «ضمیر» هستند هنر، محاکمات حضور و غیاب بشر نسبت به حق است. همه هنرها این چنیناند و در میان هنرها، سینما «آیینه جادو» ست، آینهای که در آن چهره باطنی بشر امروز بی پرده انعکاس یافته است.
منتظر بمانیم تا «خود آگاهی تاریخی» این قوم نیز در این آینه اظهار شود و باطن زیبای انقلاب اسلامی را، تا آنجا که این آینه قابلیت انعکاس آن را دارد، به جهانیان عرضه کند.»