گزارش/
گروه بین الملل«خبرگزاری دانشجو»؛ جمهوری عربی سوریه از جمله کشورهای تاثیرگذار در منطقه غرب آسیا و در عرصه سیاستگذاری‌های عمومی و کلی آن است و در چارچوب کشورهایی قرار دارد که به «محور مقاومت» در منطقه غرب آسیا معروف هستند. با آغاز بحران در پانزدهم مارس 2011 و پس از حوادث «درعا» این بحران و حوادث فرصتی را برای عداه ای فراهم کرد تا تسویه حساب‌های قدیمی خود با نظام سوریه انجام دهند و برخی دیگر آن را فرصتی برای ایجاد سوریه‌ای غیر از سوریه کنونی یافتند که حامی غرب و مخالف مقاومت باشد و با تضعیف سوریه کنونی و براندازی نظام حاکم بر آن، این کشور را از معادلات منطقه‌ای خارج کنند و بهترین اقدام در این راه وارد کردن و درگیر کردن این کشور در جنگی است که هم مردم و هم ارتش سوریه در آن درگیر شوند و این محور طرح آمریکا در منطقه برای تشکیل خاورمیانه جدید آمریکایی – صهیونیستی است که نقش و عملکرد کشورهای عربی همچون عربستان و قطر همچنین کشور ترکیه بسیار بالا بود چرا که با حمایتهای مالی، نظامی و اطلاعاتی از گروه های تکفیری و سلفی درگیر در سوریه، به تشدید بحران در سوریه کمک شایانی می کردند.
استفاده تروریست های سوریه از ﺳﻼح ھﺎی اﻧﻔﺮادی، ﻧﯿﻤﻪ ﺳﻨﮕﯿﻦ و ﺣﺘﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻋﻠﯿﻪ ﻧﯿﺮوھﺎی ﻧﻈﺎﻣﯽ و اﻣﻨﯿﺘﯽ و ﻣﺮدﻣﯽ ﺳﻮری در حالیست که در ابتدا با سلاح های کمری وارد جنگ با نظام سوریه شده بودند ولی رفته رفته با کمک های کشورهای غربی و عربی با بهره گیری از تجهیزات گسترده به کشتار مردم بی گناه ادامه دادند. در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن، آﻣﺮﯾﮑﺎ ﮔﻮی ﺳﺒﻘﺖ را از ﺳﺎﯾﺮﮐﺸﻮرھﺎ رﺑﻮده اﺳﺖ اﻟﺒﺘﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﭼﺮاﮐﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ و آﻟﻤﺎن ﻧﯿﺰ ھﺮ ﯾﮏ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﮐﺎر ارﺳﺎل ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﮐﻤﮏ ھﺎی ﻧﻈﺎﻣﯽ و ﻣﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺷﻮرﺷﯿﺎن ﺳﻮری را در ﮐﺎرﻧﺎﻣﻪﺧﻮد دارﻧﺪ. اﯾﻦ ﮐﻤﮏ ھﺎ ﺣﺘﯽ ﺷﺎﻣﻞ اﻧﻮاع ﺗﺴﻠﯿﺤﺎت ﺿﺪھﻮاﯾﯽ ﻋﻠﯿﻪ ھﻮاﭘﯿﻤﺎھﺎی ﺳﻮرﯾﻪ ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺷﻮد.
اراﺋﻪ ﮐﻤﮏ ھﺎی ﻣﺎﻟﯽﻧﯿﺰ ﻧﻮع دﯾﮕﺮی از ﺣﻤﺎﯾﺖ ھﺎی ﻃﺮف ھﺎی ﺧﺎرﺟﯽ از تروریست های ﺳﻮری ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ آﯾﺪ به طوریکه مقرر شده بود ماھﯿﺎﻧﻪ 150 دلار را ﺑﻪ اﻓﺮاد ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ وﯾﮋه آﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺧﻂ ﻣﻘﺪم ﻣﺒﺎرزه ﻗﺮار دارﻧﺪ، ﭘﺮداﺧﺖ کنند. که در این میان کشورهای قطر، لیبی و امارات پیشتاز بودند.اﻟﺒﺘﻪ اراﺋﻪ ﮐﻤﮏ ھﺎی ﻣﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرھﺎی ﻋﺮﺑﯽ ﻣﺤﺪود ﻧﺒﻮده. ﮐﻤﯿﺴﯿﻮن اروﭘﺎﻧﯿﺰ در ﻣﺠﻤﻮع ﺗﺎﮐﻨﻮن 200 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﯾﻮرو در ﻗﺎﻟﺐ ﮐﻤﮏ ھﺎی ﺑﺸﺮدوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺮای ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻣﻌﺎرﺿﺎن ﺳﻮری اﺧﺘﺼﺎص داده اﺳﺖ. آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻧﯿﺰ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﺑﯿﺶ از 70 ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر ﺑﺮای ﮔﺮوه ھﺎی ﻣﺴﻠﺢﺳﻮری ﺗﺎﻣﯿﻦ ﮐﺮده و آن را ﮐﻤﮏ ھﺎی ﻏﯿﺮﻣﺮﮔﺒﺎر ﺑﺮای ﺧﺮﯾﺪ دﺳﺘﮕﺎه ھﺎی ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻧﺎﻣﯿﺪه اﺳﺖ. ﻧﮑﺘﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺎﻣﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺸﻮرھﺎی ﻋﺮﺑﯽ و ﻏﺮﺑﯽ ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﺣﺪ اﮐﺘﻔﺎ ﻧﮑﺮده و آﻣﻮزش ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﻌﺎرﺿﺎن و ﺣﺘﯽ اﯾﺠﺎد ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﻣﻨﻈﻮر را در دﺳﺘﻮرﮐﺎر ﺧﻮد ﻗﺮار داده اﻧﺪ. ﯾﮏ ﻋﻀﻮﺳﺎﺑﻖ دﻓﺘﺮ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻓﺪرال آﻣﺮﯾﮑﺎ ﭼﻨﺪی ﭘﯿﺶ در ھﻤﯿﻦ زﻣﯿﻨﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ اﻓﺸﺎﮔﺮی زد و ﮔﻔﺖ، اﻓﺴﺮان آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ و ﻧﯿﺮوھﺎی ﻧﺎﺗﻮ ﻣﻌﺎرﺿﺎن ﻣﺴﻠﺢ ﺳﻮرﯾﻪ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ در ﺧﺎک ﺗﺮﮐﯿﻪ آﻣﻮزش ﻣﯽ دھﻨﺪ و از آﻧﺎن ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﺎﻟﯽ و ﺗﺴﻠﯿﺤﺎﺗﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
«بشار اسد»، رئیس جمهوری سوریه از همان ابتدای بحران و در اولین سخنرانی‌های خود درباره بحران این کشور اعتراف کرد که نظام در عرصه سیاسی مرتکب خطاهایی شده و در اجرای اصلاحات و تغییرات در کشور تاخیر داشته است. اصلاحاتی که می‌بایست از سال 2000 میلادی آغاز می‌شد، اما به دلایل و شرایط حاکم بر منطقه از جمله اشغال نظامی عراق توسط آمریکا و حوادثی که پس از ترور «رفیق حریری»، لبنان شاهد آن بود و همچنین تجاوز سال 2006 رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان و جنگ با حزب الله این اصلاحات و تغییرات به تعویق افتادند.
رویارویی رهبران سوریه با واقعیت‌ها و حقایق جاری در عرصه با انجام برخی گفت‌وگوها و مذاکرات داخلی میان نیروهای سیاسی و مدنی سوری تا تصویب قانون جدید انتخابات و برگزاری انتخابات پارلمانی و محلی براساس قانون جدید و تصویب شماری از قوانین اصلاح شده و تعدیل شده و همچنین صدور چندین فرمان که عفو عمومی را در برمی‌گرفت، ادامه یافت.
اما این اصلاحات و تغییرات هیچ‌گاه کشورهای غربی و رژیم‌های عربی را راضی نکرد تا پس از آن آشکار شود که این کشورها حمله از پیش تدارک دیده شده و سازمان یافته و هماهنگ شده‌ای را طراحی کرده و با اجرای آن درصدد محاصره دمشق و دربرگرفتن آن تا سرنگونی نظام حاکم بر سوریه هستند. به همین دلیل هرگونه اقدام علیه سوریه و هرگونه اعمال فشار امری توجیه شده و قانونی قلمداد شد. تحریم‌ها و مجازات‌های اروپایی و آمریکایی و پس از آن تشدید فشارهای عربی که در تعلیق عضویت دمشق در اتحادیه عرب و پس از آن دادن کرسی این کشور به معارضان تنها نمونه کوچکی از فشارهای اعمال شده بر دمشق بودند تا در کنار آن عملیات گسترده تامین مالی و تسلیحاتی گروه‌های مسلحی که در سوریه علیه نظام این کشور مبارزه می‌کردند و گشودن مرزهای کشورهای همجوار به روی آنها به ویژه در شمال از سمت ترکیه آغاز شود.
اما صرف نظر از این اقدامات کشورهای غربی و رژیم‌های عربی بخش بسیار قابل توجهی از منابع مالی خود را جهت ایجاد شکاف و اختلاف در دستگاه‌ها و نهادهای نظامی و سیاسی و دپیلماتیک سوریه سرمایه‌گذاری کردند و در عمل نیز برخی موفقیت‌ها را احراز کردند، اما این موفقیت‌ها چندان تاثیرگذار و مهم نبودند که بتوانند آثار مهمی از خود بر ساختار سیاسی دمشق برجای گذارند و رهبران سوریه توانستند، بدون افراد و شخصیت‌های جدا شده از نظام نیز کشور و امور دولت را اداره کنند. این درحالی است که در عرصه بین المللی نیز تلاش‌های بسیاری برای انزوای سوریه در این عرصه صورت گرفت که با آن مقابله شد.
نکته مهم و قابل توجه که حائز اهمیت است اینکه «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه با وجود فشارهای متعدد از سوی جبهه غربی-عربی توانست بحران در سوریه را مدیریت کند و دلیل این امر، وجود پایگاه مردمی گسترده ای است که از اقدامات«اسد» حمایت می کنند، که نمونه بارز آن، حمایت از کاندیداتوری «بشار اسد» در انتخابات ریاست جمهوری است که حتی شگفتی رسانه های غربی را به دنبال داشته است و اذعان دارند که پیروزی «اسد» قطعی است یا حمایت النوری و حجار دو کاندیدای دیگر انتخابات ریاست جمهوری سوریه با گرایشات متفاوت از اسد، از برنامه های سوریه در طول مدت بحران در حوزه مقابله با تروریسم و حمایت از محور مقاومت که این امر نشان دهنده مقبولیت گسترده «بشار اسد» در بین عموم مردم سوریه است که شرکت بیش از 90 درصدی مردم سوریه در خارج از کشور در انتخابات می تواند صحت این ادعاها را اثبات کند.این پایگاه مردمی گسترده و حامی «بشار اسد» قطعا می تواند پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری را برای وی به دنبال داشته باشد امری که رسانه ها و مقامات غربی بارها بدان تاکید کردند.
موفقیت‌های پیاپی ارتش سوریه طی ماههای اخیر از یک سو و تغییر دیدگاهها و نظرات عده ای از مردم سوریه ـ معترضان اسد ـ پس از دیدن اقدامات و رفتارهای غیر انسانی تروریستهای تکفیری وارد شده از خارج مرزها نه تنها پیروزی بشار اسد در انتخابات ریاست جمهوری را پیش تر ممکن کرده، بلکه سبب می شود تا چهره و جایگاه «بشار اسد» در منطقه و جهان بیش از پیش تقویت شود.
با وجود همه این رویدادها و اتفاقات ـ 3 سال بحران داخلی و حمایت گروه های غربی-عربی از گروه های تروریستی در سوریه ـ نه تنها «بشار اسد» سقوط نکرد بلکه با تقویت جایگاه این کشور در منطقه و جهان، امروز شاهد آنیم که مردم سوریه برای انتخاب رئیس جمهور آینده این کشور برای مدت 5 سال به پای صندوق های رای می روند که البته روند دموکراتیک هم، خوشایند حامیان غربی و عربی خشونت و تروریسم نیست بدین علت است که تلاش می کنند انتخابات در سوریه را غیرقانونی و نامشروع جلوه دهند ولی آنچه مهم است جامعه جهانی و افکار عمومی است که بدانند واقعیات بحان سوریه نشئت گرفته از کجا بود و اینکه مدعیان دروغین حقوق بشر به بهانه حقوق بشر چه جنایات فجیعی در سراسر جهان انجام می دهند.
ارسال نظرات