به تو پناه می برم از دنیایی که وقتی نصیب من شود؛ آخرت را از یادم ببرد

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ آیت الله مجتبی شهیدی کلهری مشهور به مجتبی تهرانی استاد مشهور اخلاق و مرجع تقلید و مدرس حوزه های علمیه تهران(مانند مدرسه مروی) بود؛ وی از محضر اساتید بزرگی همچون ادیب نیشابوری، آیت الله بروجردی، آیت الله حکیم، آیت الله گلپایگانی، علامه طباطبایی و... بهره برد.
 

این مرجع بزرگوار تقلید و استاد بزرگ اخلاق، پس از 40سال خدمت صادقانه در نشر معارف اسلامی و ترویج مکتب حقّۀ اهل‌بیت عصمت و طهارت، در دی‌ماه سال 1391هـ‌ش؛ دار فانی را وداع گفت؛ در این مجال سعی داریم تا جرعه ای از بیانات ناب اخلاقی ایشان را در اختیار علاقمندان قرار دهیم.
 

بسم الله الرحمن الرحیم
روی عن الصادق«علیه ‏السلام» قال: «اَعُوذُ بِکَ مِنْ دُنْیَا تَمْنَعُ خَیْرَ الْآخِرَةِ وَ مِنْ حَیَاةٍ تَمْنَعُ خَیْرَ الْمَمَاتِ وَ مِنْ اَمَلٍ یَمْنَعُ خَیْرَ الْعَمَلِ».
خدایا از دنیایی که مانع پرداختن به آخرت شود، به تو پناه می‏برم
 

از امام صادق«علیه ‏السلام» دعایی منقول است که حضرت در آن فرمودند: خدایا! از دنیایی که مانع پرداختن به آخرت شود، به تو پناه می‏برم! یعنی از آن پولی که موجب شود قیامت را فراموش کنم، به تو پناه می‏برم.
بعضی‏ها وقتی چهار سَنّار به دست می‏آورند، یابوی نفس‏شان چموش می‏شود، خدا یادشان می‏رود، قیامت را هم فراموش می‏کنند؛ به تو پناه می‏برم از دنیایی که وقت نصیب من ‏شود، آخرت را از یادم ببرد! «اَعُوذُ بِکَ مِنْ دُنْیَا تَمْنَعُ خَیْرَ الْآخِرَةِ».
 

بالاخره می‏میری، همه چیز را می‏گذاری و می‏روی
 

و از حیاتی که موجب شود مردن را فراموش کنم به تو پناه می‏برم! وقتی زندگی برخی افراد باب میلشان می‏شود، دیگر مرگ را فراموش می‏کنند؛ در عبارت قبلی «قیامت» بود، اینجا «مرگ» است؛ حضرت می‏فرمایند: بالاخره می‏میری، همه چیز را می‏گذاری و می‏روی، «وَ مِنْ حَیَاةٍ تَمْنَعُ خَیْرَ الْمَمَاتِ».
 

آرزوی طول عمری که موجب شود از اعمال صالح دور شوم، نمی‏خواهم
 

و از آرزوی طول عمری که مانع از اعمال صالح و خیر شود به تو پناه می‏برم! «أمل» در این روایت به معنای آرزوی طول عمر است، «وَ مِنْ اَمَلٍ یَمْنَعُ خَیْرَ الْعَمَلِ».
حواست جمع باشد اگر دنیا به تو روی آورد، خوشحال نشوی! مراقب باش دنیا موجب نشود آخرت را فراموشی کنی! به خدا بگو: حیاتی که موجب شود مرگ را فراموش کنم، نمی‏خواهم؛ آرزوی طول عمری که موجب شود از اعمال صالح دور شوم، نمی‏خواهم.

بحارالانوار ج 95 ص 260
چهارشنبه 30 فروردین 91 – 26 جمادی الاولی 1433