مسئولیت دانشجو بودن

گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، به نقل از نشریات دانشجویی: شور و شوق روزهای ثبت نام دانشگاه، نگاه‌های خیره و پر از سوال به در و دیوار ومحوطه‌ای دانشگاه و ورودی‌های خوشحال و گاه مضطرب در روزهای ثبت نام، انتظار برای تشکیل اولین کلاس در دانشکده، هیجان برای دیدن هم کلاسی و نخستین استاد، احساس افتخار از اولین بار نشستن بر روی صندلی دانشگاه و در ‌‌نهایت اشتیاق پذیرش هر آنچه می‌توان آن را علم نامید، تا جایی یک دانشجوی جدیدالورود را پیش می‌برد که بدون هیچ اغراقی متوجه افزایش ظرفیت وجودی، گسترش میدان دید و پهناورشدن عرصه تفکرات بی‌بدیلش می‌شود. تفکراتی که می‌توانند تغییری شگرف در او و دنیای اطراف او به وجود آورند. تفکراتی که اگر کمی دقیق و عمیق باشند او را تا عمق مسئولیت سنگینش فرو می‌برند.

مسئولیتی که سنگینی آن از تاریخ پرفراز و نشیب کشورمان نشأت گرفته، مسئولیتی که شانه‌های سست و ناآگاه تاب به دوش کشیدنش را ندارند، مسئولیتی که از شکنجه گاه‌های تاریک و نمور به یادگار مانده، مسئولیتی که بازتاب فریادهای خفه شده در بندبند زندان‌های آزادی واستقلال است؛ مسئولیتی که عطر یک دلی و وحدت را به ارمغان می‌آورد، مسئولیتی که آوای آزادی را طنین انداز می‌کند، مسئولیتی که زیبایی استقامت را به جلوه می‌کشد، مسئولیتی که زاییده‌ای بمب و خمپاره است، مسئولیتی که به جا مانده از پایبست که جا ماند، مسئولیتی که مسئول خانواده‌ای بی‌پدراست، مسئولیتی که به شیرینی طعم اسارت است و مسئولیتی که همه زندگی و امنیت و آرامش را مدیونش هستیم.

مسئولیتی که امروز من و تو مسئولش هستیم. من و توی دانشجویی که به تازگی لیاقت پاسداری از این مسئولیت بزرگ را پیدا کرده‌ایم. مسئولیت حفظ ذره ذره ارزش‌های این کشور، ارزش‌هایی که ذره ذره باشد! در طی سالیان دراز و با جان فشانی‌هایی سترگ و ستودنی درذره ذره‌ای جان این مردم ریشه گستراندند.

با کمی دقت می‌یابی که برای حفظ هر آنچه در مقابلش مسئول هستی باید آگاهانه تلاش کنی و برای بالا بردن توان علمی کشورت بجنگی، جنگی که امروز آرام است، نرم است، ساکت است، آتش زیر خاکس‌تر است، اما خاموش نیست و روز به روز شعله ور‌تر و ویرانگر‌تر، ریشه‌های ارزشی و اعتقادی این کشور را مورد هدف قرار می‌دهد.

اما توی دانشجو باید آگاه باشی، باید باتمام قدرت علمی و عملی خود در صحنه جنگ و جهاد حضور یابی و لحظه‌ای بدون دغدغهٔ پیشرفت کشورت نباشی.

آن هم پیشرفتی که سرعتش در جهان امروز آن قدر بالاست که اگر همهٔ ما شب و روز را هم بدویم نمی‌توانیم به این سادگی‌ها حتی به گرد پایش هم برسیم، پیشرفتی که بدون هیچ مانعی در حال عبور از زمان است شاید با سرعتی بالغ بر سرعت نور!!! پس بدان که در تمام عرصه‌های علمی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، دفاعی و.... کشورت امروز به تو نیاز دارد. نیازی که از جنس فریاد، شکنجه، تفنگ، نارنجک و اسارت نیست، از جنس آگاهی است. بدان که علمت امروز اگر همراه با آگاهی از شرایط و صرفاً محض رضای خدا در جهت رفع نیازهای کشور باشد ارزشش کمتر از اسارت و شکنجه و حتی شهادت هم نیست. بدان که امروز مسئولیت تغییر کرده اما در اصل رسالتت هیچ خللی ایجاد نشده، فقط دانشجو شدنت مسئولیت پیدا کرده، آن هم مسئولیتی عظیم.

پس اگر دقیق‌تر به در و دیوار و محوطهٔ دانشگاه نگاه کنی، اگر عمیق‌تر در چشمان هم کلاسی‌ها و استادانت بنگری، اگر انتظار تشکیل اولین کلاس دانشگاه را با تمام وجودت درک کنی، اگر احساس افتخار را با طعم آگاهی بچشی واگر اشتیاق پذیرش علم را با دیدی باز‌تر بنگری درمیابی که در و دیوار دانشگاه و چشمان بیدار هم کلاسی‌ها و تجربیات کهن استادان و احساسات زیبایی خودت، همه و همه با زبان بی‌زبانی فریاد می‌زنند: ورودی عزیز حواست به شروع رسالتت باشه...

منبع: نشریه سررشته،دانشگاه بوعلی سینا

شما می توانید جهت بازدید و دریافت نشریات دانشجویی به سایت پاتوق آزاداندیشی نشریات دانشجویی مراجعه کنید.