به گزارش " خبرگزاری دانشجو " در سمنان، ایوب پور قیومی، کارشناس مسائل سیاسی با حضور در نشست تشکیلاتی بسیجیان دانشجوی استان سمنان که در دانشگاه دامغان برگزار شد، به تبیین ابعاد مذاکرات هسته ای پرداخت.
وی در سخنان خود ابتدا به تبیین منافع ملی کشور پرداخت و افزود: هر کشوری یکسری منافع ملی برای خود دارد مثل منافع بنیادی، حیاتی و حاشیه ای. برای مثال برای ما جمهوریت و اسلامیت نظام از منافع بنیادی است و رویکرد نسبت به این منافع رویکرد خط قرمز است و همچنین منافع حیاتی ولی برخی از منافع، منافع حاشیه ای هستند که این منافع رو می شود سرش معامله کرد.
کارشناس مسائل سیاسی ادامه گفت: نگاه به این منافع فرق می کند و دسته بندی آن هم همینطور برای مثال الان غنی سازی 20% جزو منافع حاشیه ای محسوب می شود.
پور قیومی با اشاره به مذاکرات مسقط گفت: در این مذاکرات طرف مقابل دست روی تاسیسات موشکی ما می گذارد و این یعنی از موضوع اصلی مذاکرات عدول کردن و مشکل هم همین بود که مذاکرات تمدید شد.
وی در مورد راکتور آب سنگین اراک گفت: طرف غربی می گوید هرکشوری که به راکتور 40 مگاواتی آب سنگین دست پیداکرد بعد از آن به بمب هسته ای دست پیدا می کند که این نشان می دهد که طرف غرب اصلا به فتوای مقام معظم رهبری آشنا نیست و این گونه شک ها پیچیدگی هایی را در مذاکرات به وجود آورده است. البته طرف آمریکایی پیشنهادی داده است مبنی بر اینکه راکتور اراک از طرف خود آمریکایی ها باز طراحی شود که احیاناً با توجه به سحنان اخیر رئیس جمهور این روش پیش رو قرار بگیرد.
این کارشناس مسائل سیاسی اشاره ای به سخنان معاون وزیر امور خارجه کشورمان کرد و گفت: عراقچی گفت که دیگر از الان به بعد تولید اورانیم 20% برای ما فایده ای ندارد و می شود فهمید این اورانیم 20% جزو منافع حاشیه های شده است.
پور قیومی گفت: در مذاکرات هر دو طرف اعلام کردند که مذاکرات رو به پیشرفت بوده و این امید به آینده را می دهد. به توافق نرسیدن برای دو طرف خوب نیست. برای طرف مقابل همین که نمی توانند فعالیت های هسته ای ما را اطمینان بخش نگه دارند برای آنها ایجاد ترس می کند و برای طرف ما این است که به توافق نرسیدن احیانا باعث کند چرخیدن چرخ معیشتی مردم می شود.
وی در پایان اشاره ای به روند آمریکا کرد و گفت: آمریکا به دنبال این است که اگر در مذاکرات شکست خورد طرف ایرانی متهم شود. چون در حال حاضر تمام نگاه ها به سمت آمریکاست و اگر آمریکا با همین سیاست جلو بیاید اتحادیه اروپا خطش را از آمریکا جدا می کند چون اتحادیه اروپا در برنامه های آینده خودش به ایران به عنوان یک خط پشتیبان برای تامین گاز نگاه می کند.