یادداشت/
گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»- ابراهیم جلالیان؛ يادتان هست؟ دوران تحصیل، یکی از اصلی ترین ضرورت هایی که برايمان مهم بود، بحث با هم بودن بود. وحدت و همدلی بين هم شاگردي‌ها براي همه مهم بود.
با همدلی اساتيد صحبت مي‌كرديم و امتحان لغو می‌کردیم . ساعت کلاس را عوض می‌کردیم و حتي گاهي معدل نمرات يك درس را بالا مي‌برديم. این حس نیاز به وحدت وهمدلی بیشتر به خاطر این بود که ما خود را یک مجموعه می دیدیم که برای رسیدن به هدف نیازمند کارایی تمام اعضا بود.
یعنی چیزی که باعث می‌شد تا من با کسی اصلا رابطه خوبی نداشتم ، هم صدا شوم یک هدف مشترک به نفع هر دو بود، که به جای نگاه به سلیقه ها به منفعت بزرگتر فکر کنند.
اما موضوع از جایی عجیب می‌شود که ما فقط یک کلاس نهایتا 40 نفری را مجموعه بینیم و هر چقدر جامعه بزرگتر شود به جای اینکه ما به هدف بزرگتر فکر کنیم برای منافع حداقلی و شخصی بیشتر تلاش می‌کنیم. شاید ناراحت کننده ترین مثالش یک جمعیت یک میلیاردی باشد که در میدان عمل گاهی به اندازه‌ی هزار نفر هم کارایی ندارند و وقتی نگاه می‌کنی می‌بینی بیشتر درگیر خودند .....گاهي حتي بی خیال از اینکه دشمن هر لحظه دارد نزدیکتر می‌شود.
در قرآن برای و حدت آیه کم نیست، معروفترینش هم همان آیه 103 آل عمران است، که بار ها شنیده و یا خوانده‌ایم، "و همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد، و پراكنده نشويد".
اما قرآن برای وحدت آیه مهمتری دارد، که نوعا از آن غفلت می شود. در آیات سوره طه در جایی که حضرت موسی علیه السلام برادرش هارون را در مورد غفلت از قوم و پرستش سامری مواخذه می کند حضرت هارون پاسخ عجیبی به او می دهد.
اگر شدت عمل به خرج ندادم از آن ترسیدم که بگوئی چرا میان بنی اسرائیل دو دستگی ایجاد کردی و سفارش مرا رعایت نکردی؟(طه آيه 94)
یعنی هارون علیه اسلام که جانشين حضرت موسی علیه اسلام بوده و طبق روایت خود از انبیا الله محسوب می شده ، گوساله پرستی مردم را به تفرقه و دو دستگی ترجیح داده.
واقعا چقدر از نقاط اختلاف ما از گوساله پرستی یک قوم مهمتر است؟ گاهي اختلاف مذهبي و تفرقه اي كه توسط يك فرد اثر گزار ايجاد شود آثاري دارد كه تا سالها مسلمانان بايد تاوان آن را بدهد و حتي براي آن اشتباه از مال و جان و ناموس خود هم بگذرند تا اسلام حفظ شود. اينجاست كه بايد گفت ضرب المثلي كه براي و حدت مي زنند را بايد از درچه اي ديگر ديد كه:
يك دست هم صدا دارد.
ارسال نظرات