«زبان فارسی» معادل‌سازی چند واژه خارجی نیست

به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، علیرضا قزوه در یادداشتی اختصاصی به موضوع اعتلای زبان و ادبیات فارسی و ظرفیت بین المللی آن پرداخته است.

متن این یادداشت به شرح زیر است:

زبان فارسی با داشتن هزاران شاعر جزو غنی‌ترین زبان‌ها به شمار  می‌رود

زبان فارسی با پشتوانه ای بیش از هزار و صد ساله و با داشتن هزاران هزار شاعر و نویسنده و متفکر و اندیشمند جزو یکی از غنی ترین زبان هایی به شمار می رود که ادبیاتش جهانی شده است  و ستارگان درخشانش چون فردوسی، سعدی، حافظ، خیام،  نظامی، مولوی و صائب و بیدل و اقبال شهره  جهان هستند.

زبان فارسی یعنی فرهنگ مشترک نیمی از جهان از بالکان تا آسیای صغیر و تا عراق عجم و خراسان و تا سند و شبه قاره و تا حدودی از چین و ماچین. ولی هنوز فارسی یعنی فارسی ما و فارسی دری مردم افغانستان و فارسی تاجیکی مردم تاجیکستان و اگر نگاه کمتر از این را ببیند دچار نزدیک بینی و کوربینی شده است.  ما متاسفانه وقتی می گوییم زبان فارسی حتی نه غرب و شرق و جنوب و شمال ایران که همین تهران و دور و بر خودمان را می بینیم.

متولیان زبان فارسی درک درستی از این زبان و عظمت آن ندارند

متاسفانه متولیان زبان فارسی در این سال ها اصلا درک درستی از زبان فارسی و عظمت و شکوه گذشته آن ندارند و فکر می کنند زبان فارسی یعنی معادل سازی برای چند واژه  خارجی و چند سمینار کم ارزش و چند جلسه بزرگداشت برای مفاخر که دور و بر خودمان می پلکند. در حالی که زبان فارسی یعنی بیش از هزاران هزار نسخه خطی موجود در کتابخانه های شبه قاره.

زبان فارسی یعنی ارتباط با اقبال های جوانی که در دانشکده های زبان فارسی شبه قاره و هند و پاکستان تنها مانده اند و کسی برای آینده ی آنها کاری نمی کند. زبان فارسی یعنی چاره اندیشی در برابر عقب نشینی هر روزه زبان دری در برابر زبان های کم سن و سال و کم پشتوانه ای که در افغانستان به زور سرنیزه و بخشنامه دارند، زبان فارسی را و دری را به قلعه ی نای و دره  یمکان تبعید می کنند.

صیانت از زبان فارسی یعنی ایستادن در مقابل فرهنگ طالبانی و داعشی

 ما خیلی دیر خبردار شدیم که زبان فارسی چه قدر و بها و منزلتی دارد. خیلی دیر متوجه شدیم که صیانت از زبان فارسی و عرفان فارسی یعنی ایستادن جلوی فرهنگ طالبانی و داعشی . زبان فارسی کوه آتشفشانی است که هر لحظه ممکن است فوران کند، اما سال هاست این کوه آتشفشان به خاموشی در سرزمین سند و هند عادت کرده است و انگار بیماری است بر تخت اتاق سی سی یو که با شوک الکتریکی زنده است.

متاسفانه بسیاری از متولیان زبان فارسی به جای چاره اندیشی برای زبان فارسی و پرورش اقبال های جوان متوسل به  تکنسین های بیهوشی و شوک شده اند.