کد خبر:۴۲۴۰۹۱
باشگاه دانشجویان/
امام علی(ع) مشکلات را دلیلی بر سازش با استعمارگران نمی‌داند
امام علی(ع)، گرفتاری‌های داخلی را دلیلی بر سازش با استعمار گران نمی‌داند و علی(ع) مبارزه در جبهه خارجی را توجیهی بر فقر و بی‌عدالتی قرار نمی‌دهد.
گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، یادداشت دانشجویی؛ سالروز شهادت جانسوز مولای متقیان، امیرالمؤمنین علی علیه السلام شاید فرصتی باشد تا بار دیگر از علی(ع) بگوییم. علی(ع) که هنوز بعد از ۱۴ قرن در میان پیروان و دوستدارانش غریب و ناشناخته است! شاید اگر در طول قرن ها به همان اندازه که بر حب علی(ع) تاکید شده، امت اسلام به «شناخت» علی(ع) دعوت می‌شدند، امروز وضعیت جامعه اسلامی بسیار بهتر بود.
به عقیده نگارنده، برای شناخت علی(ع) باید به وقایع زندگی او نگریست. زندگی علی(ع) دارای سه مرحله کلی است: مرحله اول همراهی با پیغمبر(ص) و تلاش برای ایجاد یک ایمان و عقیده در میان قبایل وحشی، مرحله دوم سکوتی ۲۵ ساله برای حفظ این ایمان نوپا که از سوی قدرت‌های خارجی و منافقان داخلی تهدید می‌شد و مرحله سوم حکومتی ۵ ساله که تک تک روزهایش صرف پیاده کردن عدالتی گمشده در کشور اسلام شد.
زندگی علی(ع) به عنوان نماد یک انقلابی مسلمان، به عنوان سمبل یک رهبر، یک امام به ما می آموزد که چطور باید زندگی کرد و چطور باید انقلابی بود که برای مسلمان این هر دو یکی است!
می‌آموزد که انقلابی، باید در مقابل دو چیز حساس باشد: دشمن خارجی و فقر و بی عدالتی داخلی و در مقابل هر دو به یک اندازه و در مقابل هردو با یک نیرو بایستد.
علی(ع) در همان زمان که برای مبارزه با معاویه که نماد امپریالیسم سلطه گر جهانی است ساز و برگ مهیا میکند، حواسش به شمع بیت المال هم هست! علی(ع) روی همان منبری که از خطرات شام و اهلش می‌گوید، فریاد می‌زند که حق مظلوم را باز خواهد ستاند حتی اگر خلخالی شده باشد در پای زنی! علی(ع) با همان دست که شمشیر در میانه میدان می‌چرخاند، انبر داغ بر دست برادر زیاده خواهش می‌نهد و او را از ویژه خواری باز می‌دارد.
علی(ع) با همان قلمی که برای معاویه نامه می‌نویسد و او را از سرکشی و سلطه گری نهی میکند، استاندار خطاکارش را عزل میکند و دستور می‌دهد او را بر پشت استری در شهر بچرخانند تا همگان بدانند سزای خیانت در امانت چیست.
علی(ع) با همه عظمت روح و شجاعت بی‌مثالش برای ظلمی که بر یک زن یهودی رفته در هم می‌شکند که «اگر کسی از این درد بمیرد سزاوار است» و...
علی، گرفتاری‌های داخلی را دلیلی بر سازش با استعمار گران نمی‌داند و علی(ع) مبارزه در جبهه خارجی را توجیهی بر فقر و بی‌عدالتی قرار نمی‌دهد.
علی شیر همه میدان هاست و هر کس شیعه علی(ع) است _شیعه به معنای لغوی یعنی پیرو، نه فقط عاشق و دوستدار که عشق بدون شناخت ارزشی ندارد _ باید شیر همه میدان ها باشد.
با همان صدایی که بر سر اسرائیل فریاد می‌زند برای اقامه عدل مطالبه گری کند و با همان مشت که بر دهان امریکا می‌کوبد، بر سر منافقان بزند. اگر پیشوایش علی(ع) است ، باید مانند علی(ع)، همزمان در چند جبهه بجنگد و دمی نیاساید و اگر آسوده است، شیعه علی نیست.
علیرضا ابطحی، دبیر سیاسی جامعه اسلامی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.