به گزارش گروه بين الملل خبرگزاري دانشجو ، پایگاه اینترنتی روزنامه صهیونیستی هاآرتص، روز سه شنبه در مقاله‌ای به قلم انشل پففر نوشت: هرچند بنیامین نتانیاهو اعلام کرده است که (دولت) آمریکا از سفر وی به مسکو کاملاً آگاه بوده است، سفر رییس کابینه اسرائیل به روسیه به منزله اذعان به بازگشت کرملین به عنوان نقش‌آفرینی مهم در منطقه است و این در حالی است که نتانیاهو بدون حضور مقامات آمریکایی با پوتین ملاقات کرده است. هرچند نتانیاهو آمریکایی‌ترین رییس کابینه اسرائیل به حساب می‌آید اما یکی از نقاط مشترک وی با ولادیمیر پوتین، رییس جمهور روسیه، بیزاری‌شان از ضعف و زبان‌بازی رهبریت کنونی آمریکا است. روسیه اولین قدرت جهانی به‌حساب می‌آید که نیروی پیاده نظام به سوریه اعزام کرده است. نتانیاهو نیز که از هرگونه احتمال پاسخگویی آمریکا به حرکات پوتین در اوکراین یا در سوریه دلسرد شده است، به پوتین قول داد که اسرائیل نه حامی و نه بر ضد اسد (رییس جمهور سوریه) است.
هاآرتص افزود: پوتین و نتانیاهو تنها رهبران در دنیا نیستند که احساس می‌کنند باراک اوباما، رییس جمهور آمریکا، به علت عدم استفاده از قدرت نظامی و اقتصادی آمریکا در دنیا، خلاءِ قدرتی در جهان ایجاد کرده است. مثلاً دو کشوری که رهبران شان را باید جزو اردوگاه هواداران آمریکا به‌حساب آورد، یعنی نارندرا مودی، نخست وزیر هند، و شینزو آبه، نخست وزیر ژاپن، نیز همین احساس را دارند و از اینرو، جای هیچ شگفتی نیست که نتانیاهو به راحتی با این دو رهبر تعامل می‌کند. عبدالفتاح السیسی، رییس جمهور مصر نیز همین طرز فکر را دارد. وی بدون هیچ مشکلی در مصاحبه‌های خود آن‌هم به صورت علنی می‌گوید که هر هفته با نتانیاهو مکالمه تلفنی دارد. السیسی و مودی نیز روابط گرم و خوبی با پوتین دارند.
به علاوه، شینزو آبه نیز اخیراً حرکاتی حاکی از پیشقدم بودن برای بهبود مناسباتش با کرملین انجام داده است و این به رغم ادامه مناقشات ارضی میان روسیه و ژاپن برسر مالکیت جزایر کورلی است. این رهبران، به این نتیجه رسیده‌اند که در دنیایی زندگی می‌کنند که نظم جهانی آن، دیگر تحت سیطره آمریکا نیست.
البته آمریکا کماکان تنها ابرقدرت جهان به حساب می‌آید که قدرت نظامی و اقتصادی آن هیچ هماوردی در میان کشورهای دنیا ندارد، اما آزمایش ابرقدرت بودن در جهان و تأثیرگذار بودن در منطقه خاورمیانه (غرب آسیا و شمال آفریقا) برای آمریکا، روسیه یا هر قدرت جهانی صرفاً به در اختیار داشتنِ قدرت نیست، بلکه به این بستگی دارد که رهبران این کشورها آماده‌ی استفاده از قدرتِ خود در منطقه و در سراسر جهان باشند.
ارسال نظرات