دانشگاه را به جولانگاه مد و ظاهرپرستی تبدیل کرده‌اند/ حراست دانشگاه در دسترس نیست

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو از ساری، رسالت اصلی دانشگاه اسلامی، تربیت انسان است و هدف اساسی دانشجو، رسیدن به کمالات والای انسانی است.

همگان بر این مسئله واقفند که دانشگاه مبداء تحولات هر کشور به شمار آمده و فضاي غالب آن باید علم اندوزي و دانش محوري باشد.

از سویی تلاش غرب همواره بر این بوده است که فضای علمی، اسلامی دانشگاه های ایران را به اهداف شوم خود که همانا دوری از ارزش های اسلامی است، مبدل کند که متأسفانه به دلیل اهمال و کم کاری هایی که در برخی مقوله ها از جمله رعایت حجاب در دانشگاه ها از سوی مسئولان صورت گرفته است، دشمنان اسلام و انقلاب اسلامی گام های کوچکی در این زمینه برداشته اند و چنانچه روند کم توجهی به اصول اعتقادی در جامعه دانشگاهی ادامه یابد، ديري نخواهد گذشت كه فضاي دانشگاه ما نيز همانند برخي از دانشگاه ها و مراكز به اصطلاح فرهنگي غرب شود و ديگر اميدي به اصلاح درون آن نباشد.

این روزها بحث بی‌حجابی و بدحجابی در جامعه به وضوح مشاهده می‌شود و دانشگاه‌ها نیز به عنوان یکی از اثرگذارترین بخش های جامعه، شاهد وجود این وضعیت هستند امروز در دانشگاه‌ها شاهد کمرنگ شدن و بعضا بی رنگ شدن حجاب در بین دانشجویان هستیم که پیامد آن به ایجاد انحرافات بسیار در این محیط است.

استان مازندران نیز به دلیل داشتن جاذبه های گردشگری، مکان مناسبی برای تفریح مسافران و تحصیل دانشجویان است که البته به دلیل همجواری با شهر تهران در معرض انواع تهاجمات فرهنگی، خصوصا، بدحجابی و بعضا بی حجابی قرار گرفته است که این موضوع در حال سرایت به دانشگاه های استان نیز است.

البته دانشگاه های مازندران نیز متاثر از این ترویج بی حجابی در سطح استان، وضعیت بهتری ندارند؛ اما، برخی دانشگاه های استان با توجه به موقعیت مکانی و جغرافیایی، در حالت بسیار بدی از لحاظ وضعیت حجاب و روابط دختر و پسری قرار دارند.

دانشگاه مازندران، به عنوان دانشگاه مادر استان و بزرگترین دانشگاه دولتی شمال کشور، به دلیل قرار گرفتن در یکی از شهرهای توریستی استان مازندرن، و همچنین به دلیل نزدیکی به دریا، دارای وضعیت بدی از لحاظ پوشش دانشجویان دختر است و روابط دختر و پسری است و حراست دانشگاه نیز هیچگونه برخوردی در این زمینه صورت نمی دهد.

حراست در دسترس نمی باشد

محمد یکی از دانشجویان دانشگاه در این خصوص می گوید: بی حجابی در دانشگاه مازندران به حد اعلای خود رسیده است و ما امروز در دانشگاه با مانتوهای جلوباز و دختران ساپورت پوش مواجه هستیم که هیچگونه برخوردی با آنها صورت نمی گیرد.

وی ادامه داد: تنها چیزی که از حجاب در دانشگاه مانده، همان تابلوی بزرگ نصب شده در مقابل در ورودی است که مسائل انضباطی مربوط به بی حجابی را به دانشجویان گوشزد می کند.

این دانشجو افزود: حراست دانشگاه نیز تنها ناظره گر این بی حجابی هاست و وقتی از آن ها می خواهیم که با این موارد برخورد کنند، می گویند به ما دستور داده شده که با افراد بدحجاب برخورد نکنیم.

وی تاکید می کند: البته این بندگان خدا هم تقصیری ندارند؛ چراکه پس از روی کار آمدن دولت یازدهم، وضع حجاب به اینجا رسیده است و حراستی ها هم اگر به کسی تذکر بدهند، با آنها برخورد می شود.

فرهنگ عفاف و حجاب در جامعه نهادینه نشده است

رضا دانشجوی ارشد علوم اجتماعی دانشگاه مازندران در این خصوص می گوید: فرهنگ عفاف و حجاب باید از سنين كودكي به كودكان آموخته شود؛ ما به فرزندان مان نیاموخته ایم که حجاب یک مصونیت است و محدودیتی برای فرد محجبه ایجاد نمی کند؛ این ها هنوز در جامعه ما تبیین نشده است.

وی تصریح می کند: ضرورت شناخت حجاب از رعایت آن مهم تر است؛ ما بايد دلایل ضرورت حجاب را به جوانان بیاموزیم؛ چنانچه نسل جوان جامعه متوجه ضرورت اين امر شوند، ديگر نيازي به اجبار نيست.

رضا همچنین با تاکید بر این که دانشجو باید به قوانین دانشگاه احترام بگذارد؛ ادامه می دهد: زمانی که دانشجو متعهد باشد که وظایف اخلاقی خود را رعایت کند، شان محیط های آموزشی هم حفظ می شود. پس باید خط قرمزهایی را برای خودمان تعیین کنیم و اجازه ندهیم که که مواردی فراتر از چارچوب های شرعی و اخلاقی در جامعه مشاهده شود.

برخی دختران دانشگاه را به جولانگاه مد و ظاهرپرستی تبدیل کرده اند

زهرا یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه نیز در این رابطه می گوید: متاسفانه در دانشگاه با طیفی از بدحجابی ها و بد عفافی ها از جانب برخی پسران و دختران مواجه می شویم که نمی دانیم با چه هدفی به دانشگاه آمده اند، برای علم آموزی؟ برای خوش گذرانی؟ برای مدرک و یا اشتباهی مسیرشان به دانشگاه افتاده است؟

این دانشجو ادامه می دهد: اینکه آنها چه هدفی را از آمدن به دانشگاه دنبال می کنند، کاری نداریم؛ اما وظیفه مسئولان دانشگاه است که دانشجو را ملزم به رعایت قوانین و ضوابط  محیط های علمی کنند و اجازه ندهند دانشجو با هر نوع پوششی در دانشگاه حاضر شود.

وی می افزاید: ما هر روز شاهد هستیم که برخی دانشجویان پر رنگ و لعاب‌تر از همیشه در دانشگاه ظاهر می‌شوند، این مسائل به حدی رسیده که عده ای دانشگاه را تبدیل به جولانگاه مد و ظاهرپرستی خود کرده و فضای عمومی دانشکده ها را با حریم خصوصی خود و یا حتی با جایی دیگر! اشتباه گرفته و دست به هر کاری میزنند که در بعضی موارد زبان هم به بیان کردن آن شرم می کند.

در پایان باید گفت، وضع حجاب چیزی نیست که با عدد و رقم و آمار و نمونه گیری در مورد آن صحبت شود، وضع حجاب چیزی است که می بینیم، حس می کنیم و اثرات آن را می بینیم!ا

نکته قابل تامل این است که آن چنان که در دانشگاه های جهان بر رعایت حجاب و ضوابط پوششی اهتمام می شود در دانشگاه های کشورمان دیده نشده است که این باعث تخریب فضای علمی نشده است.

در بسیاری از مراکز آموزشی دنیا قوانین سفت و سختی برای نوع پوشش دانشگاهیان برقرار است، هر چند قوانین پوشش در دانشگاه های غرب به مراتب سخت گیرانه تر از دانشگاه های کشور ما است؛ چرا که آنها به این نتیجه رسیده اند که پوشش موجب افزایش بازدهی علمی می شود؛ اما ما قوانین پوشش و حجاب در دانشگاه ها را تنها قاب گرفته ایم و به دیوار زده ایم و آنها را نه رعایت و نه اجرا می کنیم.

شاید تنها کاری که مسئولان دانشگاه در قبال بدحجابی دانشجویان خود انجام داده اند و به آن هم افتخار می کنند، برگزاری جلسات متعدد بدون هیچگونه خروجی ؛جلساتی که دیگر زونکن‌ها را توان بایگانی آن ها نیست، جلساتی که ابتر بودن آن ها را در حوزه فرهنگ، سال‌هاست لمس کرده‌ایم.