سیاست امر بدی نیست

به گزارش گروه فرهنگی«خبرگزاری دانشجو»، همایش گرامیداشت مقام روانشاد سید ابوالحسن جلیلی، استاد اسبق و رئیس دانشکده ادبیات دانشگاه تهران ساعتی پیش (17 آبان) با حضور غلامحسین کریمی دوستان، سیداحمد جلیلی، غلامعلی حداد عادل، رضا داوری اردکانی، محسن جهانگیری، کریم مجتهدی و خانواده و دوستداران مرحوم جلیلی در تالار کمال دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار شد.

رضا داوری اردکانی رئیس فرهنگستان علوم ایران در ابتدای سخنان خود با عرض تسلیت به خانواده مرحوم جلیلی گفت: متأسفانه ما دهه‌های پیش استاد جلیلی را کمتر دیدیم یا ندیده‌ایم. حیف که آن بزرگ، کم نوشت یا ننوشت. اما همان‌هایی هم که نوشت پرمغز، متین و روان بود.

وی با بیان اینکه مرحوم جلیلی فیلسوف، ادیب و نجیب بود، عنوان کرد: در همنشینی، دوستی و همراهی با دکتر جلیلی چیزی جز خوبی از ایشان ندیدم ایشان برای من یک مثال و نمونه بود به همین جهت بسیار متأسف بودم که از 30 سال پیش استاد را دیگر ندیدم اما حس می‌کردم حادثه‌ای در زندگی‌شان رخ داده که ایشان فلسفه را رها کردند در حالی که فلسفه تمام فکر و ذکرشان بود.

داوری در ادامه افزود: مرحوم جلیلی از خاندان سیاست بودند و زمانی که از فرانسه به تهران آمدند، منصب مهمی در سازمان برنامه گرفتند اما آن را نیز رها کردند بنابر این اگر وی می‌خواست در سیاست باقی بماند راه برایش هموار بود. هر چند که سیاست امر بدی نیست اما دکتر جلیلی راه فلسفه را انتخاب کرد اینکه چه حادثه‌ای باعث شد او فلسفه را نیز رها کند، نمی‌دانم.

چهره ماندگار فلسفه با اشاره به اینکه با اکراه به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران می‌آید و دوست ندارد که از درب اضطراری دانشگاه رفت و آمد کند،‌ توضیح داد: چندی است که از در اضطراری ورود و خروج می‌کنیم و این نکته اندوهم را بیشتر می‌کند. اینکه گاهی پیش بیاید از این مکان عبور کنیم مشکلی نیست ولی اضطرار زمانی که زیاد شود جای امور طبیعی را می‌گیرد و زندگی را دشوار می‌کند.

رئیس فرهنگستان علوم با بیان اینکه سال‌ها وی و دکتر جلیلی همدیگر را می‌دیدند و شب و روز در مجالس هم شرکت می‌کردند، این امر شوخی نیست، اظهار داشت: مرگ حق است و نمی‌توان تصور کرد که مردم همیشه زنده بمانند اما چنین مرگی در سکوت و بدون اطلاع دوستان درد بزرگی برای ما است.

وی همچنین یادآور شد:‌ مرحوم جلیلی برایش ریاست مهم نبود حتی بنده خبردار نشدم که رئیس دانشکده بودند و این مایه دریغ بزرگی برای ما بوده است. در سوگشان بسیار گریستم. حتی کوشش کردم آدرس ایشان را پیدا کنم اما مجبور شدم در روزنامه تأسف و تسلیت خود را اظهار کنم بنابر این برای شخص من یکی از مرگ‌هایی که بسیار تکان‌دهند بود مرگ مرحوم جلیلی بود به هر حال ما سال‌ها با هم ارتباط نداشتیم ولی سابقه انس دیرینه‌مان همچنان وجود دارد که امروز نمی‌توانم بیش از این صحبت بکنم.

وی در پایان عنوان کرد: مرگ یک استاد بزرگ در سکوت و فراموشی امیر غیرعادی است اما درست و قابل توجیه نیست به هر حال این اتفاق افتاده است و من یکبار دیگر به عزیزان ایشان تسلیت می‌گویم.