در اردوگاه دموکرات‌ها چه می‌گذرد؟

به گزارش گروه بين الملل خبرگزاري دانشجو، به نقل از دیپلماسی ایرانی در حالی که کمتر از یک سال (363 روز) به انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 آمریکا باقی مانده است کمپین دموکرات ها، برخلاف رقبای جمهوری خواهشان بسیار آهسته و آرام سپری می شود. کمپینی با کاندیداهای کم تعداد که به جز چند استثنا با چالش های زیادی روبه رو نبوده است. مهمترین مواردی که کمپین دموکرات ها را با هیجان روبه رو کرد، افول جایگاه هیلاری کلینتون، ظهور برنی سندرز، نامزدی احتمالی جو بایدن و ظهور مجدد کلینتون بوده است.

پس از شکست غیرمنتظره هیلاری کلینتون در انتخابات مقدماتی دموکرات ها در سال 2008 و ظهور باراک اوباما ستاره محبوب حزب در آن انتخابات، همه نگاه ها از آن زمان به نامزدی کلینتون در انتخابات 2016 معطوف شده بود. موقعیت وی در حزب به گونه ای بود که پس از پایان دوره اوباما، همه انتظار این را داشتند که وی مجدداً کاندیدا شود و دموکرات ها دین خود را به وی ادا کنند تا بتواند اولین رئیس جمهور زن آمریکا شود.

کلینتون در 12 آوریل 2015 نامزدی اش برای انتخابات 2016 را اعلام کرد و کمپین وی آغاز شد. از همان ابتدای شروع کمپین 2016 می شد حدس زد که کاندیدای مهمی از سوی حزب دموکرات خواهان رقابت با کلینتون نخواهد بود. در همان ابتدا نام مهمترین کاندیداهای جایگزین کلینتون یعنی جو بایدن و سناتور الیزابت وارن بر سر زبان ها افتاده بود، اما این دو نفر با وجود این که می دانستند دارای پایگاه رای مهمی در میان دموکرات ها هستند، وارد رقابت با کلینتون نشدند.

کمپین دموکرات ها کار خودش را با 5 کاندیدا آغاز کرد. علاوه بر هیلاری، سناتور برنی سندرز (ورمونت) در 30 آوریل، مارتین اومالی (فرماندار سابق مریلند) در 30 می، لینکلن چافی (فرماندار سابق رود آیلند) در 3 ژوئن و جیم وب (سناتور سابق ویرجینیا) در 2 جولای، نامزدیشان برای انتخابات را اعلام کردند.

از همان ابتدا مشخص بود که این کاندیداها رقبای سرسختی برای کلینتون نخواهند بود. اما سناتور سندرز قاعده بازی را عوض کرد و نشان داد که توانایی اش بیش از آن چیزی است که تحلیلگران فکر می کردند. سندرز برخاسته از جناح چپ حزب دموکرات است و کلینتون از جبهه مقابل وی یعنی جناح راست حزب دموکرات می آید.

از تفاوت میان سندرز و کلینتون می توان به موضوعات مالیات ثروتمندان، بحث سیاست خارجی و جنگ اشاره کرد. سندرز متعلق به همان جناحی از حزب دموکرات است که اوباما نمایندگی آن را در انتخابات 2008 بر عهده داشت.

نمود عینی اختلاف میان جناح چپ و راست حزب دموکرات در رقابت میان اوباما و کلینتون در سال 2008 خودش را نشان داد. انتخاباتی که تبدیل به رفراندومی علیه جناح راست حزب و حمایت کلینتون از جنگ عراق شد. جنگی که اوباما از ابتدا با آن مخالف بود. زمانی که کلینتون به عنوان سناتور به لایحه حمایت از جنگ رای مثبت می داد، اوباما که آن زمان استاد حقوق دانشگاه شیکاگو بود، تظاهرات ضد جنگ را سازماندهی می کرد.

در انتخابات کنونی، سندرز که به وی هم مانند اوباما لقب سوسیالیست می دهند (البته وی مواضع چپ گرایانه تری در مقایسه با اوباما دارد) در مقابل کلینتون قرار گرفته است. اما هم فضای انتخابات امسال همانند سال 2008 نیست و هم سندرز ویژگی های اوباما را ندارد تا بتواند موفق شود. فضای انتخابات امسال به گونه ای است که دموکرات ها به دنبال دلجویی از کلینتون و ثبت رکورد در سیاست آمریکا هستند، این که بتوانند وی را تبدیل به اولین رئیس جمهور زن آمریکا کنند.

علاوه بر این دموکرات ها نمی خواهند شانسشان برای سومین دوره ریاست جمهوری پی در پی را از دست بدهند، موفقیتی که جمهوری خواهان بعد از دو دوره ریاست جمهوری رونالد ریگان با ریاست جمهوری جورج بوش پدر آن را به دست آوردند. اکثریت دموکرات ها معتقدند که کلینتون از شانس بیشتری برای مقابله با رقیب جمهوری خواه در انتخابات نهایی برخوردار است.

سندرز به خاطر سن و سالش (74 سال) از موقعیتی برابر با اوبامای 2008 برخوردار نیست، وی فاقد کاریزمای اوباما است و نمی تواند سخنرانی های مهیجی انجام دهد. با این حال سندرز توانسته نظر برخی از جوانان، یعنی همان پایگاه رای دهنده اوباما را جذب کند و هم اکنون در میان تمام کاندیداهای دموکرات و جمهوری خواه، نشست های انتخاباتی سندرز از شلوغ ترین نشست ها هستند.

از ابتدای کمیپن 2016 نظرسنجی هایی که صورت می گرفت نشان می داد که کلینتون فاصله زیادی با سندرز و دیگر رقبایش دارد. اما هرچه به تابستان نزدیکتر می شدیم اوضاع کمپین هیلاری بحرانی تر می شد. هم محبوبیت وی در نظرسنجی ها کاهش می یافت و هم تحرک خاصی از سوی کمپین وی دیده نمی شد. علاوه بر این سندرز هم چه بیشتر به وی نزدیک می شد.

بایدن وارد می شود

با فرا رسیدن تابستان و افول جایگاه کلینتون زمزمه هایی مبنی بر نامزدی جو بایدن، معاون رئیس جمهور شنیده شد. بایدن که از ابتدا علاقمند به شرکت در انتخابات و رئیس جمهور شدن داشت، اما به خاطر حضور کلینتون در رقابت ها در این رابطه شک و تردید داشت، فعالیت های انتخاباتی اش را افزایش داد.

مطرح شدن نام بایدن به دلیل هراس حزب دموکرات از افول جایگاه کلینتون و افت محبوبیت وی در نظرسنجی ها بود. نظرسنجی هایی که در ماه آگوست و سپتامبر منتشر می شد نشان می داد که بایدن در مقایسه با کلینتون از اوضاع بهتری برای رقابت با جمهوری خواهان در انتخابات نهایی برخوردار است. حزب دموکرات همچنین از این مسئله می ترسید که در صورت لغزش کلینتون در انتخابات مقدماتی رقبای وی همانند سندرز و اومالی از شانس زیادی برای شکست جمهوری خواهان برخوردار نیستند.

کلینتون در بدو نامزدی اش در انتخابات حمایت 65 درصد دموکرات ها را در اختیار داشت، این میزان در اواخر می به 57 درصد، در اواخر جولای به 55 درصد و در آگوست به 45 درصد کاهش یافته بود. و این همان زنگ خطری بود که دموکرات ها را نگران کرده بود.

از دلایل افول جایگاه کلینتون می توان به رسوایی ایمیل های وی و داستان حمله بنغازی اشاره کرد که جمهوری خواهان به شدت روی آن مانور می دادند و این مسئله موجب شد تا اکثریت رای دهندگان بگویند کلینتون صداقت ندارد و آنها به وی اعتماد ندارند.

بایدن که سابقه دو بار شرکت در انتخابات ریاست جمهوری را در سال های 1988 و 2008 داشته از مواضع نزدیکی به اوباما برخوردار است و کاندیدای مطلوب وی محسوب می شد. در صورتی که وی به ریاست جمهوری می رسید سیاست هایش بیش از کلینتون به اوباما شباهت داشت.

پس از انتخابات 2008 بدنه حزب دموکرات معتقد بودند که کلینتون باید معاون اوباما شود، اما اوباما به خاطر اختلاف عقیده ای که با کلینتون داشت بایدن را که عقایدش نزدیکی بیشتری به او داشت و در کمیته روابط خارجی سنا با وی همکار بود را انتخاب کرد و کلینتون در نهایت به وزارت خارجه رسید. در دولت اول اوباما هم بین اوباما و بایدن با کلینتون اختلاف نظر وجود داشت.

اکتبر سرنوشت ساز

ماه اکتبر در حالی فرا رسید که هر لحظه امکان داشت بایدن نامزدی اش در انتخابات را اعلام کند و سندرز همچنان در حال پیشروی بود. در 13 اکتبر اولین مناظره انتخاباتی دموکرات ها برگزار شد. مناظره ای که ورق ها را برگرداند. هیلاری فوق العاده مسلط ظاهر شد و سندرز چندان خوب عمل نکرد.

نظرسنجی پولیتیکو پس از برگزاری مناظره نشان داد که 79 درصد از دموکرات ها و 54 درصد از جمهوری خواهان کلینتون را برنده مناظره دانستند. اکثریت دموکرات های شرکت کننده در نظرسنجی پولیتیکو معتقد بودند که مناظره موجب ایجاد فرصتی برای شرکت جو بایدن در انتخابات ریاست جمهوری نشد و تنها موقعیت کلینتون را بهبود بخشید. 62 درصد از خودی های دموکرات پس از مناظره سه شنبه معتقد بودند که بایدن نباید در انتخابات شرکت کند و 38 درصد اعتقاد داشتند که وی باید کاندیدا شود.

پس از این کلینتون در کمیته بنغازی مجلس نمایندگان حاضر شد و به سوالات اعضای این کمیته پاسخ گفت. هیلاری توانست از این نشست هشت ساعته با قدرت خارج شود و تمام رویاهای جمهوری خواهان را بر باد داد. آنها نتوانستند مشکلی جدی برای وی در این زمینه به وجود بیاورند.

پس از عملکرد قوی کلینتون و افزایش محبویت وی در نظرسنجی ها، خیال حزب دموکرات راحت شد و بایدن متوجه شد که توان شکست کلینتون را ندارد و نامزدی اش موجب ایجاد شکاف در حزب می شود و این اقدام به نفع جمهوری خواهان تمام خواهد شد. از این رو اعلام کرد که در انتخابات نامزد نمی شود.

پس از آن که بایدن تصمیمش را اعلام کرد پیام های متفاوتی از سوی کاندیداهای دموکرات و جمهوری خواه صادر شد. هیلاری گفت: «معاون رئیس جمهور دوستی خوب و مردی بزرگ است. امروز و همیشه مجذوب خوش بینی و تعهد وی به تغییر برای جهانی بهتر بوده ام.»

سندرز گفت: «من از معاون رئیس جمهور برای ادامه دادن خدماتش به ملت و حمایتش از طبقه متوسط تشکر می کنم.» دونالد ترامپ، کاندیدای جمهوری خواه: «من فکر می کنم جو بایدن تصمیم درست را برای خودش و خانواده اش گرفته است. شخصاً معتقدم که بهتر است علیه هیلاری مبارزه کنم چون عملکرد وی خیلی بد است.» بابی جیندال، کاندیدای جمهوری خواه: «دموکرات ها حالا کاندیداهایی دارند که یکی سوسیالیست است و دیگری تحت تحقیق اف بی آی است. ما با تکیه بر اصول محافظه کاری مان پیروز می شویم.»

در 20 و 23 اکتبر هم جیم وب و لینکلن چافی که عملکرد خیلی بدی در مناظره داشتند، از نامزدی انصراف دادند و حالا کمپین دموکرات ها فقط سه کاندیدا دارد و در حالی که انتخابات مقدماتی دموکرات ها در ماه فوریه آغاز می شود، از هم اکنون می توان حدس زد که کلینتون کاندیدای نهایی دموکرات ها خواهد بود.