در حاشیه این روزهای جامعه الامام صادق (ع)/ آیا دانشگاه انقلابی از ریل خارج می‌شود؟

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو،‌ یک سال طول کشید تا اعضای هیأت امنای جدید دانشگاه امام صادق معرفی شدند. یک سالی که بعد از ارتحال آیت اللهِ کن، به پاسداشت نام و یادشان گذشت. بیم‌ها و امیدها نسبت به سرنوشت این میراث گران‌بها ادامه داشت. هرچند انتصاب اعضای جدید هیأت امنا از سوی مقام عظمای ولایت، تمام خوف‌ها را یکسره به امید و آرزو بدل کرد، امید استمرار راه و روش استواری که آن مرحوم پیش گرفته بود و آرزوی اعتلای دانشگاهی که از گوشه-گوشه‌هایش بوی آیت الله به مشام می‌رسید.

هم‌زمان با آغاز سال تحصیلی جدید، سند ریاست دانشگاه با تصمیم هیأت امنای تازه، به نام دکتر محمد سعید مهدوی کنی، فرزند برومند آیت الله خورد، تا ریاست جامعه الامام صادق همچنان در دست یادگاران آن بزرگوار باقی بماند. با این همه و با وجود گذشت کمتر از چند ماه از ریاست آقای دکتر بر میراث ارجمند پدر بزرگوارشان، برخی نگرانی‌ها از تغییر و یا تعدیل برخی رویکردهای انقلابی هم‌چنان باقی است. نگرانی‌هایی که اگرچند جزیی به نظر می‌رسد، اما در مقیاس سرو تناوری که آیت الله غرس کرد، فراوان به نظر می‌رسد.

مجموعه‌ای که آیت الله بنیان نهاد، قرار نبود مدرسه شود، بنا بود دانشگاهی باشد در تراز اسلام، در تراز انقلاب. دانشگاهی که بتواند غیر از تضمین سطح بالای کیفیت ارائه ی دروس آموزشی، معارف و علوم اسلامی را به دانشجویانش بیاموزد و آن ها را در مسیر حفظ و حراست از نظام اسلامی که این روزها پرچم‌دار اسلام ناب است، پرورش دهد؛ این راهی بود که آیت الله نشان داد.

با شروع سال تحصیلی جدید برخی اتفاقات، گمانه‌زنی‌ها را درباره‌ی تغییر رویکردهای گذشته از سوی تیم مدیریت جدید تقویت می‌کند. عمل به مُر سند مترقیِ راهبردهای کلان ابلاغی از سوی هیأت امنای دانشگاه، می‌توانست از دامن زدن به این گمانه زنی‌ها پیشگیری کند. با این همه برخی اتفاقات و تصمیمات تیم مدیریت جدید، سبب قوت گرفتن این دست نگرانی‌ها در خصوص نادیده گرفته شدن راهبردهای کلان 10 ساله‌ی دانشگاه از سوی مسؤلین اجرایی شده است. نگرانی‌هایی که حتی اگر  در تناسب با زحمات و کوشش‌های صورت‌گرفته اندک باشد، درخور تأملات عمیق و حساسیت بیشتر از سوی رسانه‌ها است. روشن است بی اعتنایی به این راهبردهای کلان، نه تنها تخطی از قانون و گردن فرازی در برابر تصمیمات هیأت امنا است، بلکه می تواند با توجه به سطح راهبردی اهمیت ماجرا، آتیه‌ی میراث گرانبهای آیت الله را محل ابهام قرار دهد.

مثلاً آن چنان که در بند 10 این ابلاغیه آمده؛ زمینه‌سازی برای اثرگذاری فراجناحی دانشجویان این دانشگاه در حوزه‌های فرهنگی و سیاسی کشور از وظایف مدیریت جدید است. به این ترتیب تشویق و تقویت فعالیت‌های انقلابی و بسط و حمایت از آن‌ها، غیر از این که کمترین کاری بود که مسؤلان دانشگاه برای اجرای به جا و بهینه‌ی این بند می‌توانستند انجام دهند، گامی در جهت اجرای عملی دستورات اخیر رهبری معظم انقلاب نیز بود. تأکیدات مکرر مقام عظمای ولایت در سال‌های اخیر، خطاب به سطوح مختلف مسؤلین نظام مبنی بر حمایت از جریان مؤمن و انقلابی، پیش چشم همه است. این تذکرات حکیمانه، حکایت از وجود دردی است که در صورت بی اعتنایی می‌تواند اصل و اساس این انقلاب را در معرض استحاله یا براندازی قرار دهد.

راه ندادن مسولین و فرماندهان دفاع مقدس به دانشگاه در هفته دفاع مقدس، لغو سخنرانی نمایندگان مجلس در دانشگاه و اقداماتی از این دست، موجبات نگرانی علاقمندان و دلسوزان اسلام و انقلاب را فراهم آورده است.

حساب دانشگاه امام صادق و بدنه ی اجرایی و مدیریتی آن از داستان وزارت علوم و ترتیبات متداول دولت محترم جدا است، و این دقیقاً همان نکته‌ای است که موجبات تحیر و حسرت دوست‌داران آیت الله فقید را فراهم کرده است. طبعاً انتظارات از دانشگاهی که از بِرند کسانی هم‌چون حضرت آیت الله آملی لاریجانی به عنوان ریاست هیأت امنا بهره می‌برد، بسیار بیشتر از این‌ها است.

اوضاع اقتصادی این روزهای مملکت رو به راه نیست، به نظر نمی‌رسد تذکر این دقیقه لازم باشد. در این وانفسای پولی طبعاً احوالات مالیه‌ی دانشگاه امام صادق هم چندان به سامان نیست. این همه را اما نمی‌توان توجیه مناسبی برای جذب دانشجوی پولی آن هم در مرتبه‌ی دکتری این دانشگاه دانست. اقدامی که نه تنها با بند پنجم سند ابلاغی راهبردهای 10 ساله‌ی دانشگاه در تعارض است، که در میان مدت می‌تواند فضای فرهنگی و اعتبار علمی دانشگاه را هم دست‌خوش تغییر کند.

یک انحراف کوچک از مبداً می‌تواند منشأ اختلافات گسترده‌ی بعدی در گذر ایام شود. سند مترقی راهبردهای کلان ده ساله‌ی دانشگاه پیش چشم ما است. کوچکترین بی اعتنایی به آن میراث گرانبهای آیت الله را در معرض قلب و استحاله قرار می‌دهد. بیم آن می‌رود با استمرار اوضاع کنونی نمودار  فضای پویا و انقلابی دانشگاه به سمت خستگی و خمودی میل کند.