گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی* دولت یازدهم در حالی روزهای پایانی سال 94 را پشت سر میگذارد که که اکثر وعده های اقتصادیش حتی از طرف هواداران آن مورد تردید قرار گرفته است.
حل مشکلات اقتصادی و رفع تحریمهای ظالمانه از طریق مذاکره ،رابطه آبرومندانه و از سر عزت و بزرگی با کشورهای جهان و باز کردن درهای اقتصادی کشور همگی وعده هایی بودن که جناب روحانی ،تیم سیاسی و مدیریتی وی در ایام تبلیغات ریاست جمهوری وی بر طبل آن می کوبید.
رفع مشکلات اقتصادی از طریق ارتباط با دنیا شاه بیت همه ی وعده های دولت یازدهم در ان روزها بود.
وعده ای که تا به امروز با اغماض فراوان به قول خود وزیر اقتصاد این دولت و شخص ریاست محترم جمهور و رئیس سازمان برنامه ریزی و بودجه فقط کم کردن شیب تورم در آن تا حدی توانسته است رنگی از واقثعیت به خود بگیرد.
هر چند روزهای پایانی سال 94 در حالی فرارسیده است که انتخابات 7 اسفند در شهر تهران با پیروزی لیست نیروهای اسما حامی دولت که در واقع بیشتر نام یاران عارف باید بر آنها نام نهاد تمام شد؛ اما کاهش 5 درصدی مشارکت مردم در انتخابات مجلس نسبت به دوره ی قبل و قهر برخی از مستضعفین که صاحبان اصلی نظام و حتی دولت بودند از صندوقهای رای و همچنین پیروزی افراد ناهمسو با دولت در اغلب استانها و شهرستانها همگی نشان دهنده ی تاثیر عمیق شرایط بد اقتصادی در سه سال گذشته بر محبوبیت دولت است.
نگارنده این نظر را ندارد که اوضاع اقتصادی در دولت قبل بویژه در دو سال پایانی بهتر از اینک بود اما به قول صریح اکثر اقتاددانان تورم همراه با اشتغال بسیار بهتر و مناسبتر از رکود عمیق اقتصادی است.
رکود فقط برای بخش بسیار کوچکی از جامعه ایرانی که دارای در آمدهای نجومی میباشند و دارای رانتهای اقتصادی هستند شرایط مناسبی خواهد بود.
در واقع درست است که دولت به عنوان تنها موفقیت اقتصادی قابل ذکر توانسته شیب تورم را کنترل و در بازار اقتصادی ثبات نسبی ایجاد کند اما سوال مهم اهل فن در اینجا این است که آیا در کشوری که از افزایش افراد وارد شده به بازار کار و نبود اشتغال رنج می برد رکود همراه با کاهش تورم نسبی بهتر است یا تورم همراه با اشتغال؟
نکته ی دیگر که تیم متشتت و چند دسته ی اقتصادی دولت را یارای پاسخگویی به آن نیست این است که در حالی که کشور از رکود عمیق اقتصادی رنج می برد افزایش بی رویه و وحشتناک نقدینگی در جامعه چه معنایی دارد؟
مهمترین عامل عدم کسب توفیقات اقتصادی و زمین خوردن غیر قابل باور وعده های رویایی اقتصادی جناب روحانی و دولت این است که تیم اقتصادی دولت به هیچ وجه بر مسائل مهم کشور اتفاق نظر ندارد.
تشتت و چند دستگی در تیم اقتصادی دولت باعث شده است که تمام رویاها و آرزوهای جناب روحانی در ایام انتخابات تا به امروز رنگی از واقعیت به خود نبیند.
حضور افراد از اندیشه های اقتصادی مختلف و عدم تمرکز آنان توسط یک مدیریت واحد موجب شده است که دولت در زمینه های اساسی نظیر مسکن،بنگاه های اقتصادی و تولیدی،نحوه ی استفاده از منابع ازاد شده دارای استراتژی ونظر یکسانی نباشد.
حبیب میرزایی فعال دانشجویی
انتشار یادداشتهای دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروهها و فعالین دانشجویی است.