چرا کارگردانان ما از تصویرسازی درباره بیماران اچ.آی.وی واهمه دارند؟

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، اسدزاده که این روزها بیشتر مشغول نگارش کتبی درباره تاریخ تهران و تاریخ سینما در ایران است با بیان اینکه سینما و تلویزیون کار جدی درباره بیماران لاعلاج و از حمله بیماران اچ.آی.وی نکرده است بیان داشت: اطلاع رسانی کافی در این زمینه می توان سبب ساز آگاهی بیشتر مردمان از ابعاد این بیماری شده و به پیشگیری منطقی و شخصی بینجامد یعنی به جای اینکه فرد بعد از ابتلا به بیماری تحت پوشش گرفته شود با سرمایه گذاری در تولید آثار آگاهی بخش هنری می توان جلوی ابتلا به بیماری را گرفت.

*حتی فکر کردن به ایدز هم باعث ناراحتی است

بازیگر آثاری چون "خانه سبز" و "همه فرزندان من" ادامه داد: البته که حتی فکر کردن به ابتلا به بیماری نظیر ایدز آدمی را اذیت می کند بخصوص که در جامعه ما طوری عمل شده که حرف زدن در این باره هم با ابراز شرمندگی همراه است و دقیقا یکی از دلایلی که کارگردانان سینما و تلویزیون هم جرأت نزدیک شدن به چنین سوژه هایی را ندارند همین تابو شدن قضیه است.

اسدزاده با بیان اینکه همه انسانها بندگان خدایند و همه هم جایزالخطایند خاطرنشان ساخت: نباید فراموش کنیم که خداوند همیشه در توبه را حتی برای گناهکاران باز گذاشته است یعنی حتی آنها که از طریق انجام فعل گناه آلود به این بیماری مبتلا شده اند هم باز می توانند توبه کرده و از خدا طلب بخشش کنند. در مقابل بقیه انسانها هم باید تا می توانند به این همنوعان خود کمک کنند.

*سینما و تلویزیون ما در تصویرگری زندگی مبتلایان قوی عمل نکرده اند

این بازیگرپیشکسوت در بخش دیگری از گفتگوی خود به صراحت از کارگردانان سینمای ایران خواست به طور جدی تر بر روی سوژه بیماران لاعلاج کار کنند. وی گفت: مسأله بیماران لاعلاج و بیماران صعب العلاج از بیماران ام.اس گرفته تا بیماران هپاتیت و همین ایدز مسأله ای است که در دهه اخیر بیشتر درباره آنها شنیده ایم ولی به دلایل مختلف سینما و تلویزیون ما در تصویرگری زندگی مبتلایان به این بیماری قوی عمل نکرده اند.

*وظیفه دست اندرکاران سینما و تلویزیون است که به آگاهی بخشی درباره ایدز بپردازند

اسدزاده ادامه داد: چرا کارگردانان ما از تصویرسازی پیرامون بیماران اچ.آی.وی واهمه دارند؟ مگر نه اینکه یکی از فلسفه های هنر آگاهی بخشی به مخاطبان و آسیب شناسی است پس چرا در این باره هیچ کار قابل توجهی انجام نشده است.

این بازیگر در پایان گفته های خود با امیدواری نسبت به اینکه در سال پیش رو بیشتر از گذشته بر این موضوع تأکید شود اظهار داشت: امیدوارم همین گفته های ما تلنگری باشد برای دست اندرکاران سینما و تلویزیون که بیایند و به طور جدی تر درامهای مبتنی بر زندگیهای تراژیک مبتلایان به ایدز را که برخی از آنها هم بی کمترین آگاهی به این بیماری دچار شده اند تولید کنند و بگذارند جوانان و نوجوانان در این باره بیشتر بدانند تا درصد پیشگیری بالاتر برود.