همه هم و غم دولت

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی*؛ سالهاست که همه  سیاستمدارانی که پا به عرصه انتخابات مهم می‌گذارند از وضع نا به سامان اقتصاد ایران سخن می‌گویند،  اما تنها مدتی پس از اتمام این مرحله، همه منتخبان از ناکارآمدی نظام اقتصادی حرف به میان می‌آورند.

نظام اقتصادی ایران اسلامی، مسموم و آلوده به رباست و ردپای لیبرالیزه شدن را در آن مشاهده می‌کنیم که بنای آن از روزی گذاشته شد که دولت سازندگی، بدون توجه به قشر ضعیف جامعه، تصدی گری اقتصاد را به دولت سپرد و از مردم تنها مصرف کننده ساخت، که این بزرگترین خطرها برای معیشت مردم در اقشار متوسط و ضعیف و برای آیندگان بود و پس از آن دولت نیز، در دولت های بعدی تنها مسکّن هایی به اقتصاد تزریق می شد که فقط و فقط مدت کوتاهی این اوضاع را آرام می‌کرد.

اکنون که چند سالی است گفتمان اقتصاد مقاومتی در کشور رایج شده، از سویی باید همه گیر شود؛  لذا چندین سؤال از متولیان امر اقتصاد و دولت محترم مطرح است که ذهن افراد کثیری را به خود مشغول ساخته است. چرا با وجود کالاهای داخلی،کالاهای خارجی مطابق با نمونه داخلی بصورت بی رویه وارد کشور می‌شود؟ چرا به صنایع تبدیلی در شهرها و روستاهای مختلف کشور و کارگاه های تولیدی کوچک سهم به سزایی در اشتغال و کاهش نرخ بیکاری دارند، بها داده نمی‌شود؟

نقدینگی، رکود و وابستگی اقتصاد به نفت ۳ سد بزرگ نظام اقتصادی ماست؛ در طول دو سال گذشته و به استناد آمارهای سازمان آمار دولت، نقدینگی کشور رشد فزاینده و هولناکی داشته، چرا ریاست محترم جمهور که در خرداد سال 92 یکی از نقاط قوت خود را تیم اقتصادی کابینه می دانست، برای کنترل نقدینگی کار شایان توجهی انجام نمی‌دهد؟

چند ماه گذشته وزرای کابینه دولت یازدهم در رابطه با وضعیت رکود کشور و احتمال ورود به بحران اقتصادی هشدارهای نگران کننده ای را مطرح نمودند، پس از آن کدامین مرهم برای این اقتصاد بیمار در نظر گرفته شده است؟مشکل اینجاست که به جای حل مشکلات از راه تخصصی و عقلایی خود،  از برنامه و عمل متولیان اقتصاد و به ویژه دولت، چنین برمی‌آید که به دنبال حل سیاسی معضلات اقتصادی و سرگرم و دلگرم شدن به رفت و آمد به کشورهای مختلف غربی هستند.

هنگامی که می‌توان با بها دادن به تولید داخلی و حمایت از بخش خصوصی برای جوان ایرانی کار و اشتغال ایجاد کرد، چرا دولت که به پشتوانه ی آرای ملت روی کار آمد، برای کارگران کشورهای دیگر اشتغال ایجاد می‌کند؟آقایان؛ چراغی که به خانه رواست ، به مسجد حرام است.

اقتصاد مقاومتی راه حل همه این ماجراست. تاکنون دولت محترم به ایجاد ستاد فرماندهی و صدور بخشنامه های جاری و پایه ای اکتفا نموده است، انتظار جامعه ایرانی از دولت منتخب خود این است که وارد میدان عمل شده و اقدامات میدانی و ملموس انجام دهد.

در این چند روزه که از هشدار حکیمانه ی رهبری گذشته است، در فضای مجازی و سخنرانی های متعدد می بینیم که تعابیر خطرناکی از اقتصاد مقاوتی مطرح می‌شود که تماماً مصادره به مطلوب است؛ چرا هنگامی که حمایت و پشتیبانی از تولید داخلی تبدیل به مطالبه ی عمومی شده است، بعضی حرف از تعامل به میان می‌آورند؟

چرا آقایان آگاهانه دوقطبی تعامل با جهان و رفع (بدون تضمین ) تحریم یا غرق شدن در فقر را در اذهان عمومی ملت با سخنرانی ها و رسانه های خود به وجود می‌آورند؟شاید یادشان رفته است که باید در محضر خدا پاسخگو باشند؛ وقتی که همه ی همّ و غمّ دولت سیاسی کاری و مشغول شدن به دعواهای حزبی است، یقیناً چنین دولتی نخواهد توانست فراجناحی عمل کرده و کشور را از وضع اسفناک اقتصادی کنونی نجات دهد.

می بایست به آقایان گوشزد نمود که:

به عمل کار برآید ، به سخن دانی نیست...

*مرتضی مهریار _عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.