به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ حجت الاسلام مومنی در سخنرانی اخیرش در مسجد ارک تهران با اشاره به برکات روزه برای انسان گفت: خداوند متعال فرصت‌ها و سرمایه هایی به انسان‌ها ارزانی داشته که برای پیشرفت و سلوک انسانی بهترین انتخاب ممکن خرج کردن آنها در راه خداوند است. از سویی دیگر خداوند فرائضی برگردن انسان قرار داده که ادای آن باعث سود و منفعت فقط برای انسان است و ترک این فرائض به سوی خداوند هیچ ضرری نمی‌رساند. در و اقع سود و زیان انسان در این میان هم مادی است و هم معنوی، و خداوند در این میان منزه از آنچه ما فکر می‌کنیم است. دیروز حدیثی بیان شد که محور اصلی آن نماز بود و امشب روایت ما بیشتر متوجه روزه است این حدیث از امیرالمومنین علی علیه السلام را روایت می‌کنم:
مَا مِنْ مُؤمن یَصومُ شَهْرَرَمَضانَ احتِساباً إلاّ أوْجَبَ اللهُ تَعالى له سَبْعَ خِصال،أوَّلُها: یَذوبُ الحَرامُ مِن جَسَدِه، والثانِیَةُ یَقربُ مِن رَحْمَةِ اللهِ عزَّوجلّ، وَالثالِثَةُ یَکونُ قَد کَفَّرَ خَطِیئةَ آدَم أَبِیهِ، والرابعةُ: یُهَوِّن الله عَلَیْهِ سَکَراتِ المَوتِ، وَالْخامِسَةُ أمانٌ مِنَ الجُوعِ وَالعَطَشِ یَوْمَ القِیامَةِ، والسّادِسَةُ: یُعْطِیهِ اللهُ بَراءَةً مِنَ النّارِ، والسّابعَةُ: یُطْعِمُه اللهُ مِن طَیِّباتِ الجَنَّةِ" (وسائل الشیعه، ج 7، ص 172; و بحارالانوار، ج 96، ص 369(
امیرالمومنین به نقل از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود: هیچ مؤمنى نیست که براى خشنودى خدا ماه رمضان را روزه دارد جز آنکه خداوند هفت خصلت براى او قرار دهد:
1- آنچه از حرام در بدنش باشد آب خواهد شد.
2- به رحمت خدا نزدیک شود.
3- کفّاره اشتباه پدرش آدم خواهد بود.
4- خداوند سکرات و سختى مرگ را بر او آسان گرداند.
5- در روز قیامت از گرسنگى و تشنگى در امان خواهد بود.
6- به او برگه برائت و بیزارى از آتش داده خواهد شد.
7- از خوراکى هاى پاکیزه بهشت به او بخورانند.
امام باقر(علیه السلام) از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) نقل مى کند که آن حضرت فرمود: قال الله تعالى "اَلصُّومُ لی وَأَنَا أجزِى بِهِ" خداوند فرمود روزه اختصاص به من دارد و من خود پاداش آن را مى دهم (جامع احادیث الشیعة، ج 9، ص 94(
درباره پاداش روزه داران روایتى است که شخصى یهودى از رسول خدا پرسید: چرا خداوند روزه را در امت تو سى روز قرار داده ولى در امت هاى گذشته بیش از آن بود؟
رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمودند: "إنّ آدَمَ لَمّا أکَل مِن الشَّجَرةِ بَقیَ فی بَطْنِهِ ثَلاثِینَ یَوماً فَفَرَضَ اللهُ عَلى ذُرِّیَّتِهِ ثَلاثِینَ یَوْماً اَلجُوعَ وَالعَطَشُ، وَالَّذِی یَأکُلونَهُ بِاللّیلِ تَفَضُّلٌ مِنَ اللهِ عَلَیهِم، وکذلِک کانَ على آدَمَ(علیه السلام) فَفَرَضَ اللهُ ذلِکَ عَلى اُمَّتی..." وقتى آدم از آن درخت خورد به مدّت سى روز در شکم او باقى ماند و به همین خاطر خداوند در ذریه اش سى روز گرسنگى و تشنگى را قرار داد، و اینکه در شب براى خوردن آزادند به خاطر تفضّلى است که خداوند در حقّ آنها کرده است و بر امّت من هم سى روز واجب کرد.