انتقال کیارستمی به خارج از کشور اشتباه بود

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، سید جواد حاجی میر اسماعیل در نامه‌ای خطاب به فرزند عباس کیارستمی آورده است: «جناب آقای بهمن کیارستمی! با سلام؛ پیام گلایه آمیز شما خطاب به وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی را مطالعه کردم و به دلیل مسئولیتی که در حوزه بهداشت و درمان دارم، ذکر چند نکته را لازم دیدم. طی چند روز گذشته از سوی برخی هنرمندان با ادبیاتی ناصواب، جامعه پزشکی کشور مورد خطاب قرار گرفته است؛ همکارانم این رفتار ناپسند را به دلیل غم بزرگی می‌‌دانند که از درگذشت نه تنها یک کارگردان که استادی یگانه بر شانه‌‌های جامعه فرهنگی کشور سنگینی می‌کند.

سخنان تیم تخصصی رسیدگی به پرونده درمانی مرحوم کیارستمی را تنها از زبان خودشان بشنوید و نظرات خود را هم با آنها در میان بگذارید. ای کاش دلیل نوشتن یادداشت‌ شما، اعتراض به اظهار نظر وزیر ارشاد درباره یک پرونده پزشکی بود؛ اما در هر صورت خوب است بدانید موضوع درمان مردم کشور نه یک فیلم است؛ نه پایانی دارد و نه تماشاچی می‌خواهد، اما مصلحان و منتقدان مطلع، همیشه راهنمای جامعه پزشکی بوده و خواهند بود و ملت شریف ایران، بهترین قاضی این عرصه هستند.

وی همچنین به جمله «به همراهی شما در روند درمان چشم امید نداشتیم» در پیام فرزند عباس کیارستمی به وزیر ارشاد اشاره میکند و می نویسد: نمی‌ دانم منظورتان باز هم وزیر ارشاد است یا پزشکان معالج؛ آنچه مهم است این است که مردم باور دارند و هر روز شاهد هستند بار اصلی سلامت هموطنان بر دوش جامعه پزشکی کشور است، اما حفظ آبروی نظام پزشکی کشور هیچگاه بر سلامت مردم ترجیح داده نشده است.

 حاج میر اسماعیل در بخش دیگری از نامه خود، با انتقاد از لحن تند پیام بهمن کیارستمی می‌نویسد: طی مدتی که مرحوم کیارستمی در بیمارستان بستری بودند، پزشکان، پرستاران و کادر درمانی با توجه به علاقه ‌ای که به ایشان داشتند، بدون هیچ انگیزه شخصی، خدمات فراوان و ارزشمندی به پدر شما ارائه کردند و پس از آن حادثه تلخ، چون فرزندی در غم از دست دادن ایشان اشک ریختند؛ جا داشت حداقل از آنها تشکر می‌کردید به جای آن که نمک بر زخم ‌شان بپاشید. اینجانب فقط بیش از سی بار معاون درمان دانشگاه را مأمور رسیدگی و بررسی سیر درمان آن استاد ارجمند کردم.

وی در ادامه با اشاره به علاقه شخصی وزیر بهداشت به مرحوم کیارستمی افزوده است: وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیز در همین زمره بودند. از نگاه شما کسی که در کشور، منطقه و مراکز معتبر بین المللی، فردی شناخته شده و دارای بالاترین مدارج علمی است، چه نیازی به چند عیادت از بیمار یا بیماران دارد. آنگونه که متوهمین آنرا تمایل به گرفتن عکس یادگاری می‌پنداشتند؟! دکتر هاشمی همانطور که به مناطق محروم سرکشی کرده، از مراکز درمانی بازدید می‌کنند و از نحوه درمان هموطنان در گوشه و کنار کشور مطلع می‌شوند. بر اساس احترام و علائق شخصی خود به عیادت مرحوم کیارستمی هم رفتند و روند درمان آن استاد فقید را شخصا پیگیری کردند. خوب است نگاهی بیندازید به هجمه‌هایی که آن روزها به این دیدارها می‌شد و هزینه هایی که پرداخت شد.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایران همچنین در این نامه به دیدارهای آخر وزیر بهداشت و مرحوم کیارستمی نیز اشاره می‌کند و می نویسد: به یقین دیدارتان همراه جناب صمدیان با وزیر بهداشت را در دفتر ایشان به خاطر دارید. همان موقع که درخواست حضور پزشکی از فرانسه را بر بالین پدر داشتید و دکتر هاشمی شخصا این موضوع را پیگیری کردند و برای بار دوم با سفر استاد به فرانسه مخالفت کردند.

 حاج میر اسماعیل در ادامه تاکید می‌کند که انتقال مرحوم کیارستمی به خارج از کشور اشتباه بود و اضافه می‌کند: ما همچنان باور داریم اگر مرحوم کیارستمی در ایران می ماندند، مانند بسیاری از بیمارانی که چنین سیر درمانی را طی می کنند و گاهی اوقات هم عارضه‌ ای برایشان پیش می ‌آید و رفع می‌شود، به سلامت از بیمارستان مرخص می‌شدند. شما اما تصمیم متفاوتی گرفتید، پس تبعاتش را نیز بپذیرید و انگشت اتهام را به سوی دیگران نگیرید. البته آن چه در فرانسه اتفاق افتاده و این که مرحوم کیارستمی در چه مرکز درمانی و با چه امکاناتی بستری شده ‌اند، حتما در کمیته تخصصی بررسی و اعلام خواهد شد.

وی در پایان نامه خود به یکسان بودن حقوق همه بیماران برای وزارت بهداشت تاکید می‌کند و ادامه می‌دهد: دکتر هاشمی طی سه سال گذشته اثبات کرده‌اند در مورد سلامت مردم با هیچ کس رودربایستی ندارند. وقتی هم بررسی دقیق پرونده درمانی مرحوم کیارستمی را خواستند، به همکارانشان گوشزد کردند موضوع باید به دقت بررسی شود و نتیجه همانگونه که بوده اعلام شود و نه آنطور که به زعم برخی افراد، به مصلحت است. امروز حتی شخص وزیر هم منتظر نظر کارشناسی تیم بررسی کننده است؛ پس تا اعلام نتیجه بررسی، صبوری کنید و از قضاوت‌های عجولانه و غیر کارشناسی بپرهیزید».