به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، محمود گودرزی در نشست خبری رؤسای مراکز مشاوره ازدواج در وزارت ورزش و جوانان اظهار کرد: باید مسئله آسیبهای اجتماعی کالبدشکافی شود و بررسیهای دقیق و علمی صورت گیرد تا حل شود.
وی اذعان کرد: مراکز مشاوره ازدواج با توجه به اینکه دوستانی دارد، طبعاً مخالفینی هم دارد که ممکن است برخی از آنها منافع غیرمادی یا مادی داشته باشند؛ کسانی که در مراکز مشاوره ازدواج و در حیطه روانشناسی کار میکنند جایز نیست که دستشان بسته و کوتاه شود.
گودرزی گفت: در حال حاضر درباره ازدواج، تشکیل خانواده، بقا و دوام آن بحثهای زیادی میشود اما هنگام ورود در حوزه عمل، این مسئله در حد حرف یا تئوری باقی میماند؛ تئوری مبنای عمل است و عمل بدون پشتوانه نظری، راه به جایی نخواهد برد و اگر هم ببرد ابتر است؛ حتماً نظر لازم است اما نباید متوقف در این حوزه شویم.
وزیر ورزش و جوانان تصریح کرد: باید با تمام توان وارد عرصه آسیبهای اجتماعی شویم؛ دولت و حکومت در حل و فصل مسائل و آسیبهای اجتماعی توان و قدرتشان محدود است؛ آنچه وجود دارد، ثروت موجود در دست مردم است که زیباترین و منطقیترین نحوه مشارکت مردم در حل و فصل مسائل اجتماعی، تشکیل "NGO"ها و گروههایی است که هیچ باری بر دوش دولت ندارند و صرفاً تسهیلاتی را میخواهند.
گودرزی یادآور شد: جایگاه مراکز تخصصی مشاوره ازدواج جایگاه بالایی است زیرا این مراکز قبل از مسئله تشکیل خانواده، راهنمایی برای ازدواج صحیح میکنند و شناخت نسبی به فرزندان این کشور میدهند همچنین بهخاطر تداوم و استمراری که دارند، از لغزش و فروپاشی خانواده جلوگیری میکنند؛ این مراکز اگر به مفهوم واقعی و با صلاحیت فنی، علمی و تعهد کامل تشکیل شده باشند حتما نتیجه مناسب و خوب به مرور خواهند داشت.
وی خاطرنشان کرد: بروز و ظهور آسیبهای اجتماعی موضوعی چندوجهی است و صرفاً موضوع این نیست که بر اثر ازدواج باشد؛ مراکز تخصصی ازدواج جایگاه بالایی برای کاهش مشکلات عمده مردم و جوانان دارد؛ بخش عمدهای از طلاقها در سال اول و پنج سال اول اتفاق میافتد که نشاندهنده عدم تجربه کافی برای مدیریت خانواده است؛ خانواده نیاز به آموزش برای مدیریت دارد و عدهای قادر به حل مشکلاتی که برای آنها به وجود می آید نیستند که علت آن عدم اطلاعات کافی در این رابطه است و مراکز مشاوره میتوانند کمک بسیاری کنند.
وزیر ورزش و جوانان متذکر شد: دولتها در قبال کاری که این مراکز انجام میدهند باید کمک کنند؛ اگر فعالیت این مراکز به شکل دولتی اداره شود، نیاز به کارمند، بیمه، ساختمان و اعتبارات بسیار دارد که سازمانهای دولتی به لحاظ بهرهوری خیلی ضعیفتر نسبت به NGO یا سازمانهای مردم نهاد هستند.