گزارش/
گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، مجمع عمومی سازمان ملل تریبونی جهانی است برای تمام ملت‌ها و اندیشه‌ها تا بتوانند جدای از سیاست‌های رسانه‌ای و وارونه نمایی‌های آن به تبیین ماهیت و واقعیت باورها و اندیشه‌های ملت و حکومت خود بپردازند. ایران نیز با فراز و فرودهایی همواره این تریبون را برای صدور تفکر ضد استکباری خود مورد استفاده قرار داده است. اکنون که رئیس جمهوری اسلامی ایران سخنان خود در این گردهمایی بزرگ جهانی را ایراد نموده‌اند بد نیست نگاهی بیندازیم به سابقه حضور ایران در مجمع عمومی سازمان ملل منحد.
انقلاب
پس از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران بدلایلی مانند سکوت مجامع بین المللی در مورد تجاوز عراق به ایران میزان ارتباط جمهوری اسلامی با این سازمان‌ها کاهش یافت اما مجمع عمومی سازمان ملل جایی بود که ایران برای انتشار سخنان حق خود از آن بهره می‌جست.
از زندان ساواک تا شورای امنیت
اولین سخنرانی یک نماینده رسمی ایران در این سازمان را نخست وزیر ایران در سال 1359 یعنی شهید رجایی ایراد نمودند. این فرزند انقلاب که سال‌ها در زندان‌های مخوف ساواک تحت شکنجه‌های وحشیانه قرار گرفته بود اکنون می‌بایست از دردهای ملتی بگوید که تحت شدید ترین بمباران‌ها و حملات نظامی از سوی صدام قرار گرفته اند.
شهید رجایی در شورای امنیت سازمان ملل متحد به حق صدای خروشان ملت ایران بود که توانست جهان را با منطق و استدلال انقلابی به لرزه درآورد. شهید رجایی از فرصت پیش آمده در سازمان ملل استفاده کرد تا ظلمی را که سال‌ها از جانب رژیم پهلوی به ملت ایران روا شده بود به گوش جهانیان برساند. ایشان در این سخنرانی با برشمردن دلایل آغاز جنگ علیه ایران و اهداف صدام از این حمله، از سکوت جامعه جهانی در قبال جنگ به شدت انتقاد کرد. او همچنین ضمن تقبیح نظام حاکم بر جهان، در حین سخنرانی پای برهنه خود را روی میز گذاشت و با نشان دادن آثار شکنجه در زندان‌های دوران شاه، حمایت دولت آمریکا از شاه را مورد انتقاد قرار داد. این اقدام شهید رجایی، از اتفاقات کم‌سابقه در سازمان ملل بود.
شهید رجایی در بخشی از سخنان خود با جسارت تمام نظام سلطه را به چالش می‌کشد و تعامل ذلت بار با این نظام را خارج از منظومه آزادگی و انسانیت تلقی می‌کند. ایشان در بخشی از صحبت‌های خود می‌گوید: «مردم محروم دنیا و نیز همه کسانی که از شرق و غرب سرخورده‌اند، باید بدانند که انقلاب اسلامی ما راهی نو برای همه مستضعفین جهان گشوده است. انقلاب ما استقلال را با نیروی ملت به دست آورده و بقای آن را نیز با فداکاری خود آنان و بی‌نیازی از دیگران تضمین خواهد کرد. ما معتقدیم و به تجربه دریافته‌ایم آنچه در جنگ سرنوشت‌ساز است ایمان و اعتقاد جنگندگان می‌باشد، نه سلاح و مهمات. در این جنگ تحمیلی، ایمان اسلامی و انقلابی مردم، برنده واقعی و اصلی خواهد بود نه آواکس‌های آمریکایی و نه توپولوف‌های روسی. ما در این جنگ از شرف انسانی و حیثیت مردم مسلمان کشورمان حراست می‌نماییم و به خاطر رهبری انسانیت به سوی آرمان‌های اصیل انسانی می‌جنگیم و می‌دانیم که این جنگ تحمیلی در نهایت و به طور قطع به پیروزی حق بر باطل خواهد انجامید حضور ما در این شورا صرفا به دلیل رساندن ندای مظلومیت ملت مسلمان و بپاخاسته ایران به گوش مردم سراسر جهان و هشدار به آنها از بابت خطر سرکوب انقلاب و بازتاب آن بر مبارزات کلیه خلق‌های در بند می‌باشد.»
این سخنان روشنگر و انقلابی که برخاسته از عمق اعتقادات قلبی یک مبارز معتقد بود تلاطم گسترده‌ای در جهان ایجاد نمود و از همین روی تلاش برای جلوگیری از انتشار این ندای انسانی و حق در فضای بین المللی در دستور کار بنگاه‌های خبرپراکنی غربی قرار گرفت.
طنین انقلاب در سازمان ملل
برجسته ترین حضور ایران در مجمع عمومی سازمان ملل مربوط به سال 1366 می‌شود زمانی که رئیس جمهور وقت ایران یعنی آیت الله خامنه‌ای برای سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک حاضر شدند و در نطقی آتشین اردوگاه غرب و شرق را به لرزه درآورده و نور امید را برای مستضعفان جهان ارمغان داشت.
بخش اول این سخنرانی به تبیینی دقیق و در عین حال همه فهم از اندیشه اسلامی علی الخصوص جایگاه انسان و برابری همگان در آن اختصاص داشت. سخنانی که باعث شد بسیاری از نمایندگان کشورهای آفریقایی به وجد آمده اشک از چشمانشان جاری شود. ایشان در این بخش فرمودند: «انسان می‌تواند با استخراج گنجینه‌های استعداد كه در نهاد اوست، خود را و جهان را ـ كه برای او آفریده شده ـ به زیباترین وجهی بسازد و بیاراید و با دو بال علم و ایمان به عروج معنوی و مادی نائل آید. و می‌تواند با تضییع یا به انحراف كشاندن این استعدادها، جهنمی از ظلم و فساد در جهان بیافریند.
در اندیشه الهی اسلام، افراد بشر، برادران و خواهران یكدیگر و همه بندگان خدایند. میان نژادها، رنگ‌ها، مردم سرزمین‌ها هیچ تفاوت نیست، و اینها مایه برتری كس یا ملتی نیست. انسانیت، پیوسته است و تعرض به یك انسان، تجاوز به همه انسانیت است، بدون دخالت خصوصیات جغرافیایی و نژادی.»
بخش دوم این نطق آتشین به نقد دقیق و در عین حال عالمانه نظام سلطه اختصاص داشت و هر دو سمت استکبار جهانی یعنی اردوگاه شرق و غرب طعم تند نقد مبتنی بر باورهای انقلابی و اسلامی را چشیدند. ایشان انقلاب اسلامی را با ویژگی معرفی نمودند
- مردمی بودن
- ابتناء بر اصول و قواعد دین اسلام
- عدم وابستگی به غرب و شرق
این تفکر استقلال محور و نفی سلطه پذیری‌های ذلیلانه در آن زمان که جهان تحت سلطه ابرقدرت‌های پوشالی بود خود نشانه‌ای از امکان آزادی و استقلال برای ملت‌های مستضعف بود که همگان را امیدوار ساخت.
«یك خصوصیت استثنایی دیگر نیز در انقلاب ما بود و هست، و آن خصومت‌ها و ضربه‌های استثنایی علیه آن است. هیچ انقلابی از دشمنی نظام «سلطه» در جهان بر كنار نمی‌ماند، اما تنوع، عمق، گستردگی و خشم‌آلودگی خصومت‌هایی كه در طول 9 سال با ما شده حكایتی استثنایی و شنیدنی است.»
نطق تند و آتشین آیت الله خامنه‌ای موجب خشم و عصبانیت اردوگاه‌های شرق و غرب شد و سیاست‌های بایکوت رسانه‌ای مسئولان انقلابی ایران به صورت گسترده تر در دستور کار رسانه‌ای نظام سلطه قرار گفت.
توطئه انقلاب زدایی از چهره ایران با گفتگوی تمدن ها
ده سال دوری ایران از مجامع بین المللی علی الخصوص سازمان ملل به دلایل مختلف موجب شد تا گسترش اندیشه‌های اسلامی، انقلابی ایران از این تریبون دچار اختلال شود اما پس از 10 سال رئیس جمهور وقت ایران با صدایی متفاوت و استحاله شده ایران را با حل شدگی در نظام جهانی و تجربه‌های آن توصیف نمود.
زدودن نمای انقلابی و ضد استکباری ایران و ارائه دادن چهره‌ای شبیه به غرب از جمهوری اسلامی واقعیتی بود که در این سخنرانی خود نمایی می‌کرد. تاکید بر واژگان غرب پسند مانند آزادی، حقوق زنان، توسعه و.... نشان می‌داد که هدف گذاری این سخنرانی نه مقابله با نظام سلطه که تلاش برای حل شدگی در این نظام و پذیرفته شدن توسط اردوگاه استکبار است.
این نمای جدید و غیر انقلابی هرچند مورد پسند غرب بود اما مانع نشد تا استکبار جهانی از اقدمات ضد ایرانی خود دست بکشد و در اقدامی گستاخانه ایران با نام محور شرارت مورد اشاره قرار می‌گرفت. بی شک این امر محصول اتخاذ سیاست‌های اشتباه در آن دوران بود است. اشتباهاتی که جبران آن نیازمند یک روحیه انقلابی و استوار بود.
طنین دعای فرج در سازمان ملل
دکتر احمدی نژاد اولین رئیس جمهوری اسلامی ایران بود که در تمامی جلسات مجمع عمومی سازمان ملل در دوران ریاست جمهوری خود حاضر بود و به انتشار دیدگاه‌ها و اندیشه‌های جمهوری اسلامی ایران در ارتباط با مسائل مختلف جهانی پرداخت. استفاده از مفهوم منجی که در میان تمامی باورها وجود و اشتراک دارد یکی از عواملی بود که نگاه ایران بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.
نقطه قوت و عطف این حضور را باید در به چالش کشیدن نظام سلطه و علی الخصوص رژیم صهیونیستی دانست. بطور خاص در چهار دوره اول حضور ایشان در سازمان ملل تاکید بر ستم هایی که نظام سلطه بر مردم جهان روا داشته‌است و همچنین زیر سوال بردن موجودیت نامشروع رژیم صهیونیستی باعث شد تا تحولی در مجمع عمومی سازمان ملل اتفاق افتد و این اجتماع خموده و تحت کنترل ایالات متحده به اجتماعی برای نقد نظام ظالمانه موجود تبدیل شود. همین سخنرانی‌ها موجب شد تا در سال‌های متمادی روسای جمهور برخی کشورها بصورت علنی و صریح به نقد رژیم صهیونیستی بپردازند و ایالات متحده را بخاطر حمایت از این رژیم مورد شماتت قرار دهند.
بسط افکار انقلابی هر چند در چهار سال دوم ایشان دچار اختلالاتی شد اما می‌توان مدعی شد ایران انقلابی در این دوران مجدداً متولد و مفاهیم و شعارهای اصولی انقلاب زنده و در تمامی جهان طنین انداز گردید.
تعامل و تدبیر در تریبون جهانی
دولت یازدهم که با شعار تدبیر و امید فعالیت خود را آغاز کرده بود برای ارائه چهره اعتدالی از ایران در جهان از تریبون مجمع عمومی سازمان ملل بسیار بهره برده است. دکتر حسن روحانی تا کنون چهار بار در این مجمع سخنرانی نموده‌است که سه سخنرانی اول تحت تاثیر مذاکرات برجام و اجرایی شدن آن قرار داشته‌است و سخنرانی چهارم بیشتر معطوف به اجرای آن و بد عهدی‌های ایالات متحده در انجام تعهدات خود در برجام بوده است.
رنگ و بوی انقلابی این سخنرانی‌ها بدلیل شرایط مذاکراتی میان ایران و گروه 1+5 همواره تقلیل یافته و بیشتر تلاش شده بود که ایران به عنوان یک بازیگر منطقی درون نظام جهانی تصویر شود تا از این طریق اعتماد سازی جهانی برای پذیرش حداقلی حقوق هسته‌ای ایران حاصل شود. روندی که آخرش هم تقریباً هیچ تأثیری در رسیدن روحانی به اهدافش نداشت. در ۴ سخنرانی روحانی، هرگز ایالات متحده و نظام استکباری موجود به عنوان عامل اصلی تمامی زجرها و فلاکت‌های نوع بشر بصورت مستقیم و جدی مورد نقد واقع نشد.
روحانی امسال هم سخنرانی چال آفرینی برای آمریکایی‌ها نداشت. او بدون توجه به نقش سرویس امنیتی آمریکا در ماجرای ۱۱ سپتامبر و برنامه‌ریزی آنها برای بهره‌برداری از آن حادثه، برای توصیف دلایل خشونت در منطقه از ماجرای برج‌های دوقلو شروع کرد. او هم نوا با ادعای دموکرات‌های آمریکا روش برخود جمهوری خوهان را دلیل گسترش ناامنی در منطقه دانست. بخش دوم صحبت‌های او درباره برجام هم به اعتقاد کارشناسان بیشتر مصرف داخلی داشت تا بین‌الملل.
می‌توان مدعی شد هرگاه نمایندگان ایران در این مجامع بین المللی علی الخصوص صحن عمومی سازمان ملل با استعانت از اندیشه‌های ناب انقلابی و اسلامی به سخنرانی پرداخته اند نه تنها نتایج بهتری را حاصل نمودند که حتی تاثیر بیشتری بر جامعه جهانی نیز گزارده اند و از این روی ایالات متحده و همدستانش همواره تلاش کردند تا جنبه‌های انقلابی و ضد نظام سلطه در کلام ایرانی‌ها کاسته شود. تاثیر آن را مشاهده کرده اند. استفاده از ابزارهای تنبیهی و تشویقی برای کشورها به جهت خروج هنگام سخنرانی‌های مبتنی بر اندیشه‌های انقلابی نشان می‌دهد استکبار جهانی نیز از قدرت این اندیشه مطلع است و راه حل را در بایکوت آن می‌داند و بی شک زمانی که اصول انقلابی در سخنان ما کم رنگ شود این مقابله کم رنگ و مستمعین ما بیشتر خواهد شد.
ارسال نظرات