کد خبر:۵۶۸۸۹۱
گزارش/

سلام بمبئی چگونه الگوهای فروش سینمای ایران را تغییر داد؟/ بی‌هنر پرفروش!

«سلام بمبئی» عملاً هیچ دستاوردی در عرصه‌ی هنر ندارد، از معمولی هم پایین‌تر است. این فیلم اما یک دستاورد بزرگ دارد و آن، تغییر الگوهای فروش سینمای ایران است.

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو- محمد توانگر؛ جنس «سلام بمبئی» جور است. مجموعه کاملی از کلیشه‌های سینمای «بفروش» و زرد را تقریباً به طور کامل در اختیار دارد. پسر جوان ایرانی، دختر بزک شده‌ی هندی، خواننده‌ی مشهور و همسر تازه‌اش، ماشین‌های مدل بالا و یک دوجین سکانسهای قدم زدن دختر و پسر جوان در سواحل بمبئی! این‌ها، مواد لازم برای ساخت یک فیلم هندی-ایرانی ِ تجاری است که این روزها بر پرده سینماهای کشور رفته و در سایه‌ی حمایت گسترده‌ی وزارت ارشاد، با بیش از صد سالن سینما اکران می‌شود. «سلام بمبئی»، یاد و خاطره فیلم‌های سبک هندی را دوباره در سینمای ایران زنده است. خاطراتی پر از رقص و آواز و بزن-بکوب‌هایی که مدت‌ها جایشان را در سینمای ایران به چیزهای بهتری داده بودند.

 

 

اساساً در چنین فیلم‌هایی گشتن به دنبال «قصه»، آن هم از نوع فکرشده و فنی، کوششی بی‌نتیجه است. سلام بمبئی هم، از این جهت مانند اسلاف هندی‌اش فاقد قصه‌ی خلاقانه است. پسر خوش‌تیپ و پرورش‌اندام داده‌ی ایرانی، دانشجوی پزشکی در دانشگاه بمبئی است که ناگهان و بر اثر چند اتفاق تصادفی، رابطه صمیمانه‌ای با دخترک پولدار هم کلاسی‌اش پیدا می‌کند و این رابطه‌ی اتفاقی، آرام آرام مبدل به عشقی جانکاه و روح‌افزا می‌شود، تا جایی که از  «علی» و «کاریشما»ی فیلم، لیلی و مجنونی بی‌طاقت و مشتاق می‌سازد. لیلی و مجنونی که هرروز با هم به دانشگاه می‌روند، در ساحل بمبئی کنار هم قدم می‌زنند، بستنی می‌خورند، رستوران می‌روند و خلاصه همه کار می‌کنند تا مخاطب، هیچ کمبود و تفاوتی نسبت به محصولات ماهواره‌ای احساس نکند. 

 

اما آنچه «سلام بمبئی» را تبدیل به یک فیلم هندی کامل می‌کند، سنگلاخ‌‌هایی است که در مسیر عشق پاک(!) این دو نوگل عاشق قرار می‌دهد. کاریشما، نامزدی پولدار دارد که می‌خواهد به هر قیمت او را تصاحب کند. کاریشما اما عاشق علی شده و می خواهد از دست «سوراج»، با آن عینک دودی بزرگ و صدای کلفت فرار کند.خانواده کاریشما اما مانع هستند. طبق الگوی کلیشه‌ای، جوان عاشق‌پیشه باید اوضاع سختی داشته باشد، پس توسط فیلمنامه‌نویس به خدمتکاری در یک رستوران گماشته می‌شود. کلیشه‌ها، تا انتها در فیلم یکه‌تازی می‌کنند و تنها نقطه‌ی امیدوارکننده سناریو، پایان‌بندی آن است که تفاوت قابل توجهی با موتیف‌های سینمای هند دارد و «هپی اند» رقم نمی‌زند. جز این، عملا هیچ خلاقیت دیگری در «سلام بمبئی» وجود ندارد.

 

 

منتقدین سینما: فیلمنامه «سلام بمبئی» ضعیف است!

مهدی آذرپندار، منتقد سینما در گفتگو با خبرگزاری دانشجو درباره سطح کیفی سلام بمبئی می‌گوید: «سطح داستان‌پردازی در این فیلم شبیه فیلم‌فارسی های دهه 40 شمسی است. از لحاظ داستان پردازی، این فیلم عجیب است. در واقع کارگردان چند هنرپیشه را فرستاده جلوی دوربین و به آنها گفته هرکاری می‌خواهید بکنید سناریوی این فیلم هم هیچ پیچیدگی و گره خاصی ندارد. هیچی نیست. یک مثلث عشقی معمولی. من تصور می‌کردم این کیفیت داستان پردازی دورانش در دهه 30 و 40 میلادی سرآمده باشد ولی خب می‌بینیم که در حال حاضر هم این ژانر ادامه حیات می‌دهد.»

 

 

محمدتقی فهیم هم طی یادداشتی درباره سلام بمبئی نوشت: «اشکال سلام بمبئی از فیلمنامه شروع می‌شود و داستان برخلاف فیلم‌های تازه هندی چندان فراز و فرود ندارد. به‌نظر می‌رسد فیلمنامه ضعیف دست کارگردان را هم بسته است. از نکات مهم سلام بمبئی استفاده از ابزار موسیقی است که آن هم برگشت به عقب دارد و صرفا کارکرد آن را می‌توان نوستالژیک دانست.»

 

تجاری سازی در حد اعلا

فیلم، یک فیلم صددرصد تجاری است، پس شما به عنوان کارگردان یک اثر گیشه‌شکن، باید از تمام ظرفیت‌های خود برای ایجاد فروش بیشتر و تحریک مخاطبین استفاده کنید. برای همین به سراغ بنیامین بهادری می‌روید تا با همسر جدیدش، در فیلم شما نقش آفرین باشد. مهم نیست چه تاثیری در پیشبرد سناریو دارند، مهم این است که باشند و چند کلام عاشقانه رد و بدل کنند و نگاه های محبت‌آمیز به هم داشته باشند و در پوسترهای فیلم بدرخشند. حتی اگر حضورشان در فیلم، در حد خرید بلیت هواپیمای «ده سال بعد» برای شخصیت اصلی، و قدم زدن در راهرو‌های بیمارستان و پلان های مدیوم شات از گام برداشتن یک زن و دو مرد در خیابان‌های بمبئی، موثر باشد. برای فروش بیشتر اما شاید اینها کافی نباشد. پس به سراغ خواننده‌ی هندی می‌روید تا با گروهش، یک سکانس رقص سنگین هندی برایتان تدارک ببیند و «سلام بمبئی» گویان، مخاطب داخل سالن را به وجد آورد؛ تا آن حد که سینمادار مجبور شود چراغ های سالن را روشن کند!

آذرپندار درباره علل فروش بالای فیلم می‌گوید: «مردم ما همچنان فیلم هندی را دوست دارند و تلویزیون ما اگر هفته‌ای یکی دو فیلم هندی نمایش ندهد اصلا اموراتش نمی‌گذرد. سلام بمبئی برای این ساخته شده که فروش کند. در سینمایی که 90 درصد فیلم ها دوست ندارند برای فروش ساخته شوند، طبیعی است فیلمی که برای فروش ساخته شود نتیجه بگیرد.» او اضافه‌ می‌کند:« فیلم‌هایی مثل سلام بمبئی، که در ساده و نازل ترین شیوه‌ی ممکن قصه خود را روایت می‌کنند، در برابر فیلم های جریان شبه‌روشنفکری مورد استقبال واقع می‌شوند. این فیلم‌ها از هنرپیشگان مورد علاقه مردم استفاده می‌کنند و این موضوع باعث استقبال از آنها شده‌است.»

 

بی هنرِ پرفروش!

«سلام بمبئی» عملاً هیچ دستاوردی در عرصه‌ی هنر ندارد، از معمولی هم پایین‌تر است و فیلمنامه‌اش، صرف نظر از پایان بندی جسورانه، فاقد اتفاق ویژه است. این فیلم اما یک دستاورد بزرگ برای سینمای زرد دارد و آن، برداشتن گامی موثر در تغییر الگوهای فروش سینمای ایران است. اگر روزگاری طنز فاخر «کلاه قرمزی» و اثر شیرین «مدرسه موش ها» پر فروش‌های سینمای ایران بوده اند و اگر در عصری دیگر،  کمدی‌های متعهدی همچون سه گانه اخراجی‌ها پرچمدار گیشه بودند؛ حالا و در دولت روحانی، نوبت به موفقیت فیلم های ایرانی ِ تولید شده در خارج از کشور رسیده، تا با دور زدن ملاحظات اخلاقی داخل ایران، و با استفاده از المان های جذابیت‌افزای کشورهایی چون برزیل و هند، پرفروش‌های سینمای ایران باشند. پس از فروش چشمگیر «من سالوادور نیستم» با همین الگو، سلام بمبئی گام دوم این دسته فیلم‌های سینمای ایران است. گامی که احتمالاً مقدمه‌ای برای تداوم این مسیر خواهد بود. مسیری که سینمای ایران را، بیش از پیش به چاله‌ی ابتذال خواهد کشاند. تاسف‎‌بار است که با گذشت تقریباً شش دهه از قوام‌یافتن سینمای ایران، الگوهای فروش در کشور به عصر فیلم هندی بازگشته و رقص و آواز، جای نقد و طنز را گرفته است.

ارسال نظر
captcha
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.
نظرات شما
طرفدار سلام بمبئی
Iran (Islamic Republic of)
۲۶ آذر ۱۳۹۵ - ۰۶:۳۹
فیلم خوبی جناب منتقد.
حاضرم همیشه برم سینما وقتی همچین فیلم هایی اکران میشه.

19
164
ناشناس
۲۶ آذر ۱۳۹۵ - ۱۲:۳۵
خلایق هر چه لایق
قلی
Iran (Islamic Republic of)
۲۶ آذر ۱۳۹۵ - ۱۰:۲۶
حالا چرا نارحتید..یک محمد رسول الله دیگه بسازید تلافیش درمیاد...
18
149
مسعود
۲۷ آذر ۱۳۹۵ - ۱۲:۱۹
ناراحت چرا داداش تازه خوشحالیم همینایی که از وضعیت اقتصاد مینالن و هی میگن جونا بیکارن و اقتصاد داغونه ببین چه دست و پایی میشکنن واسه خرید بلیط از طرفی خودتون به روحانی رای دادین بعدش هی انتقاد دو روز دیگه که باد سلام بمبعی خوابید هم خودتون میشین منتقد
اره عمو
بعدش سلام بمبعی رو نمیدونم با چه معیاری داری مقایسه میکنی
مسعود
۲۷ آذر ۱۳۹۵ - ۱۲:۱۹
ناراحت چرا داداش تازه خوشحالیم همینایی که از وضعیت اقتصاد مینالن و هی میگن جونا بیکارن و اقتصاد داغونه ببین چه دست و پایی میشکنن واسه خرید بلیط از طرفی خودتون به روحانی رای دادین بعدش هی انتقاد دو روز دیگه که باد سلام بمبعی خوابید هم خودتون میشین منتقد
اره عمو
بعدش سلام بمبعی رو نمیدونم با چه معیاری داری مقایسه میکنی
مسعود
۲۷ آذر ۱۳۹۵ - ۱۲:۲۰
ناراحت چرا داداش تازه خوشحالیم همینایی که از وضعیت اقتصاد مینالن و هی میگن جونا بیکارن و اقتصاد داغونه ببین چه دست و پایی میشکنن واسه خرید بلیط از طرفی خودتون به روحانی رای دادین بعدش هی انتقاد دو روز دیگه که باد سلام بمبعی خوابید هم خودتون میشین منتقد
اره عمو
بعدش سلام بمبعی رو نمیدونم با چه معیاری داری مقایسه میکنی
رضا
Iran (Islamic Republic of)
۲۶ آذر ۱۳۹۵ - ۱۲:۲۷
اصولا آقای قربان محمد پور کارگردان اثر یک آدم ابتذال نویس در همین حد هست! فیلم هایی هم که مینویسه به نظر من اصلا کمدی نیست! نمونه های مشابه از ایشون دیدم مثل شیر و عسل یا آنچه مردان درباره زنان نمی دانند و.....
14
6
ناشناس
Kazakhstan
۲۶ آذر ۱۳۹۵ - ۱۲:۴۹
متاسفانه بی حرمتی و ابتذال و شهوت را در جوانان گسترش می دهند
44
8
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۲۶ آذر ۱۳۹۵ - ۱۶:۴۳
افراد سودجویی که استفاده از ضعف ها نقطه قوتشونه، روز به روز قدر تر و سایرین که اعتقادات و انسانیت براشون مهمه روز به روز ضعیف تر می شوند. اگر نقاط ضعف شناسایی و قوی بشه، همین افراد سودجو عامل رشد اعتقادات و انسانیت خواهند بود ولی اگر بخواهیم بطور مستقیم مقابلشان بایستیم اتششان خاموش ولی همچنان ضعیف خواهیم ماند. در اقتصاد، صنعت و.... هم همین نسخه جواب میده. بر همین اساس، فکر کنم که دروس جدیدی باید وارد حوزه بشه، دروس سطح بالایی برای حوزه ها که در مورد رساندن به خداست نه رسیدن به خدا.
18
0
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۲۶ آذر ۱۳۹۵ - ۲۲:۴۱
تکلیف دولت که مشخص است. موضوع نگران کننده استقبال مردم از چنین فیلم هاست.
55
6
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۲۶ آذر ۱۳۹۵ - ۲۲:۵۶
من این فیلم رو دیدم و متاسفانه هر لحظه ی این فیلم احساس می کردم که واقعا وقتم داره به شدت هدر میره,حیف که نمی شد سینمارو ترک کنم.متاسفانه سینمای شهر ما نصف سانساشو به سلام بمبئی داده و دریغ از یه دو ساعت برای ستیم خانه ایران
40
2
ناشناس
۲۷ آذر ۱۳۹۵ - ۰۰:۳۱
متاسفانه اکثر اوقات باطل بیشتر از حق طرفدار داره. اکثر الناس لا یعلمون، اکثرهم لا یتفکرون
محسن مسلمی
United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
۲۷ آذر ۱۳۹۵ - ۰۰:۱۳
ضمن عرض سلام و خسته نباشید
خیلی عالی نوشتی
به امید روزی که دولتی بر سر کار باشد که قصد فریب مردم را نداشته باشد.
ممنون
56
7
فراهانی
Iran, Islamic Republic of
۰۵ دی ۱۳۹۵ - ۱۲:۴۵
واقعا فیلم کلیشه ای و تکراری بود و کاملا یک فیلم هندی،خط داستانی تکراری و حوصله سربر بود که در فیلم های بسیار دیگری انرا دیده بودیم
8
0
ناشناس
Sweden
۰۷ دی ۱۳۹۵ - ۲۲:۵۳
اندلسی کردن ایران دارد به موفقیت نزدیک می شود
8
0
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۰ دی ۱۳۹۵ - ۱۱:۲۱
قلی روشنفکر ه باسواد ه با شناسنامه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
3
0
دانشجو دانشگاه سمنان
Iran (Islamic Republic of)
۱۳ دی ۱۳۹۵ - ۱۲:۱۱
سلام.من وهمسرم از دکتر ک برمیگشتیم گفتیم بریم یتیم خانه ایران ببینیم.رفتیم سینما آفریقا و فقط سلام بمبیی بود.رفتیم سینما هویزه دیدیم از 8 سالن یه سالن و فقط هم 3سانس و فقط هم بعدازظهر دارن. توصف بلیط بودیم ک دیدیم بدجوری همه سلام بمبیی می کنن.ومیگن همه بلیطا تموم شده.ما هم در تعجب گفتیم شاید چیزیه.برگشتیم سینما آفریقا ک هنو بلیط سلام بمبیی رو تموم نکرده بودن. نشستیم نگاهیدیم.وجزگرفتن وقت مردم و در آوردن در آمد برای خودشون چیزی نداشت.
9
1
زهرا
Iran (Islamic Republic of)
۱۵ بهمن ۱۳۹۵ - ۲۱:۴۵
من فیلم رو دیدم. اینکه رفتن هند و اینهمه هزینه کردن، منطقی خواسته باشیم نگاه کنیم، انتظار میرفت، کیفیت بهتری داشته باشه. بنظرم جا داشت فیلمنامه قوی تری داشته باشه. در فیلم کتاب قانون، خانمی که با پرویز پرستویی ازدواج می کند، بعد از ازدواج با حجاب می شود. اما در فیلم سلام بمبئی مشخص نشد که کریشما مسلمان شد یا نه؟ اگر مسلمان شده که خوب چرا حجاب نداشت بعد ازدواج. اگر هم مسلمان نشده بوده که نمی توانسته، با علی ازدواج کند. یعنی کارگردان می خواسته بگوید حجاب مهم نیست و تو می توانی مسلمان شوی و حجاب نداشته باشی؟ این واقعا برای من سوال بود؟ بعدم به قول یکی از دوستان، واقعا فیلم هندی بود. وقتی علی بعد ده سال کریشما را دید، کریشما همانجا تموم کرد. حداقل باید یک مدتی از دیدارشان میگذشت، بعد فوت می کرد
0
0
پربازدیدترین آخرین اخبار