در حادثه پلاسکو با اقتدار منابع انسانی و تجهیزات روبرو بودیم/ این ساختمان اولین آسمان‌خراش پیر و از کار افتاده بود

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، مرادیانی کارشناس مدیریت HSE  که در روزهای آغازین حادثه پلاسکو در محل حضور داشته است، در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو با بیان این که حادثه پلاسکو ما را بیاد حادثه جمهوری انداخت، گفت: اما این بار تفاوت بزرگی با حادثه جمهوری داشت این که یگان آتشنشانی با توجه به تجربه، نیروی واکنش سریع خود را بکار انداخت و پایلوتی از اقتدار منابع انسانی و تجهیزات و هماهنگی خود را به نمایش و نیز اعمال گذاشت.

وی با اعلام این که ما در حادثه پلاسکو با اقتدار منابع انسانی و نیزتجهیزات روبرو بودیم، به طوری که اگر غیراز این موضوع حاکم بود ما با تلفات بسیار زیادی مواجه می شدیم، اظهار کرد: متاسفانه آتش زیر خاکستر پنهان شده بود ، همان فاجعه پنهان شده نطام مهندسی ما.

مرادیانی ادامه داد: پلاسکو  اولین آسمانخراش پیر و فرتوت که از کار افتاده بود سال‌هاست می‌نالید که من بازنشسته شده ام مرا رها کنید  نه تنها رها نکردند بلکه بسان یک ساختمان جوان از گرده اش کار کشیدند و فراموش کردند کاربری اش در حال حاضر مطابقت و  تاب و توان و تناژ مهندسی 60 سال پیش خود را  ندارد ورقمی نزدیک به 600 واحد تولیدی و کارگاه و انبار را در خود جا داده بود .

این کارشناس ایمنی با اعلام این که نظام مهندسی فقط با پروژه های سال 95 کار دارد و کاری با پروژه های دهه 40 ندارد، تصریح کرد: دیگر ادارات مربوطه نیز با بی توجهی به عدم وجود نکات ایمنی در این ساختمان فرسوده تنها بر تن رنجور این ساختمان تازیانه نوارش دادند.

وی ادامه داد: در آخرین روز دیما، حادثه پلاسکو، یاد آوری مجدد کرد که  ما ساختمان فرسوده و نا ایمن زیاد داریم ، این که در مقوله فرهنگ سازی، مدیرت بحران باید انجام شود ، زود قضاوت و شتاب در فضای مجازی کاری از پیش نمی برد، جامعه ما با انواع حوادث بیگانه است، از اشاعه استرس و فرافکنی در بین مردم دست برداریم، برپایی مناقشات عقیدتی وسیاسی در فضای مجازی با هر حادثه ای کاری اشتباه است.

مرادیانی با بیان این که باید یاد بگیریم درزمان رخداد حادثه، مرجع اخبار تنها منابع معتبر باشند، خاطر نشان کرد: در حادثه پلاسکو، عده ای صاحب کرسی و میکروفون، شدند و با تدارک اخبارهای ساختگی سعی کردند تا با ایجاد شایعات، تنها عده ای را مقصر جلوه دهند اما باید گفت از حادثه پلاسکو باید درس بگیریم تا دیگر شاهد این اتفاقات ناگوار نباشیم. باید یادبگیریم فقط سکوت کنیم تا کنندگان کار تمهیداتشان  را انجام دهند و حد اقل عامل تشویش اذهان عمومی نباشیم.

کارشناس مدیریت hseیبا اعلام این که باید فرهنگسازی شود تا  حداقل تا زمان اتمام بحران اولیه سکوت کنیم و پس از خروج از شرایط سخت به دنبال مقصر بگردیم، اذعان کرد: عده ای فراموش کردند که با اقدامات شبانه روزی ، فاجعه پلاسکو در سطح گسترده ای فراگیر نشد.

 
وی با اشاره به خاطره ای از رفتن به مجتمع پلاسکو، ادامه داد: سال ۱۳۹۰ در پروژه ساختمانی مشغول به کار بودم،کارفرما برای زمستان تکلیف کرده بود که کلیه پرسنل پیمانکارباید  پوشش زمستانی متحدالشکل داشته باشند، لذا برای تهیه ۲۰۰ عدد کاپشن به تولیدی ها مراجعه میکردم از جمله ساختمان پلاسکو سابق .مرا به طبقات بالا راهنمایی میکردند و چون آسانسور با تأخیر فراوان میرسید و من عجله داشتم از طریق مسیر پلکان، طبقات را طی می کردم.

از دید یک کارشناس ایمنی و یک آتش نشان به مسائل و مشکلات بسیاری برخوردم که با مراجعه به صاحبان فروشگاه و کسبه به تک به تک، این موضوعات را عنوان میکردم ولی با بی توجهی به من می فهماندند که علاقه ای به شنیدن این توضیحات ندارند و متاسفانه درست بعد از ۵ سال این فاجعه پیش آمد.نکاتی که من در حضور دو ساعته خود در معدود طبقاتی از این ساختمان مشاهده کردم عبارت بود از:

*تمامی راه پله ها و راهروها مالامال از عدلهای پوشاک،البسه و منسوجات بود ،به گونه ای که تردد عادی را مشکل میکرد چه برسد به ترددهای در وضعیت اضطراری.

*استفاده از وسایل گرمایشی نامناسب و غیر استاندارد  در مجاورت و نزدیکی مواد با قابلیت اشتعال بالا، نظیر اجاق گاز و پیک نیک و بخاری برقی به سبب سرمای فصل زمستان.

* عدم وجود کپسولهای اطفای حریق در مغازه ها.

* فایر باکسی را ندیدم ،که اگر هم وجود داشت حتما با مخفی شدن و انباشتن ،پشت وسایل و البسه انبار شده در زمان اضطرار قابل استفاده نبود.

*سیمهای برق و انشعابات و تابلوها در وضعیت بسیار نا امن و نگران کننده ای برای هر مسئول ایمنی مشاهده می شدند.

و بسیار مسائل دیگر که در آن زمان کوتاه از چشم من دور مانده بود.

مرادیانی در پایان با اعلام این که پلاسکو آژیر خطر را نسبت به دیگر پلاسکو های به صدا درآورد، گفت: امیدوارم این ساختمان زنگ حطری شود برای خلا های قانونی موجود.